Hioba 14
1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis
2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet
3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium
4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es
5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt
6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius
7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant
8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius
9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est
10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est
11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat
12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo
13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei (Sheol h7585)
14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea
15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram
16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis
17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam
18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo
19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes
20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum
21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget
22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit
