Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

婦の產む人はその日少なくして艱難多し

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

その來ること花のごとくにして散り 其馳ること影のごとくにして止まらず

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

なんぢ是のごとき者に汝の目を啓きたまふや 汝われを汝の前にひきて審判したまふや

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

誰か清き物を汚れたる物の中より出し得る者あらん 一人も無し

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

その日旣に定まり その月の數なんぢに由り 汝これが區域を立て越ざらしめたまふなれば

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

是に目を離して安息を得させ 之をして傭人のその日を樂しむがごとくならしめたまへ

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

それ木には望あり 假令砍るるとも復芽を出してその枝絶ず

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

たとひ其根地の中に老い 幹土に枯るとも

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

水の潤霑にあへば即ち芽をふき枝を出して若樹に異ならず

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

然ど人は死れば消うす 人氣絶なば安に在んや

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

水は海に竭き河は涸てかわく

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

是のごとく人も寢臥てまた興ず 天の盡るまで目覺ず睡眠を醒さざるなり

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

願はくは汝われを陰府に藏し 汝の震怒の息むまで我を掩ひ 我ために期を定め而して我を念ひたまへ (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

人もし死ばまた生んや 我はわが征戰の諸日の間望みをりて我が變更の來るを待ん

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

なんぢ我を呼たまはん 而して我こたへん 汝かならず汝の手の作を顧みたまはん

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

今なんぢは我に歩履を數へたまふ 我罪を汝うかがひたまはざらんや

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

わが愆は凡て嚢の中に封じてあり汝わが罪を縫こめたまふ

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

それ山も倒れて終に崩れ巖石も移りてその處を離る

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

水は石を鑿ち 浪は地の塵を押流す 汝は人の望を斷たまふ

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

なんぢは彼を永く攻なやまして去ゆかしめ 彼の面容の變らせて逐やりたまふ

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

その子尊貴なるも彼は之を知ず 卑賤なるもまた之を曉らざるなり

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

只己みづからその肉に痛苦を覺え己みづからその心に哀く而已