Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

az ember asszony szülöttje, rövid életű és jól lakva háborgással.

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Mint virág hajtott ki és elfonnyadt, eliramodott mint az árnyék s meg nem áll.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Erre is fölnyitottad szemedet s engem viszel törvényre magaddal!

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Származhat-e tiszta tisztátalanból? Egy sem!

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Ha kiszabvák napjai, nálad van hónapjainak száma, törvényét megalkottad, melyen túl nem léphet:

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

tekints el tőle, hogy szünete legyen, mígnem lerója, mint béres, a napját.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Mert van a fának reménye: ha kivágják, ismét megújul és csemetéje nem szűnik meg.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Ha megvénül a földben gyökere és a porban elhal törzsöke:

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

víznek illatától felvirul és gallyat hajt mint ültetvény.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

De férfi elgyengülvén, meghal, kimúlván az ember, hol van?

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Kiapadtak a vizek a tengerből, és a folyó elszárad, elszikkad:

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

az ember is lefekszik s föl nem kél; az ég enyésztéig nem ébrednek ők és nem serkennek föl álmukból.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

Vajha az alvilágba tennél el engem, elrejtenél, míg lecsillapodik haragod, tűznél nekem törvényt s megemlékeznél rólam. (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Ha elhal férfi, föléled-e? Szolgálati időm minden napjaiban várakoznám, míg nem megjön felváltásom.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Szólítanál és én felelnék neked, kezeid műve után vágyakoznál.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Mert most lépteimet számlálod, nem is várod be vétkemet!

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Zacskóba van pecsételve bűntettem, s betapasztottad bűnömet.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Azonban düledező hegy szétomlik, szikla is kimozdul helyéből;

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

köveket szétmorzsol a víz, elsodorja áradása a földnek porát: így veszítetted el a halandónak reményét.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Lebirod örökre, és eltűnt, eltorzítván arczát, elűzted őt.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Tiszteletre jutnak fiai – nem tud róluk, csekélyekké válnak, nem veszi őket észre;

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

csak fájdalmat érez teste ő rajta, és lelke gyászol ő benne.