Hioba 14

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Lòm ki fèt de fanm gen vi kout ki plen traka.

2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Tankou yon flè, li parèt e li fennen. Anplis, li sove ale kon lonbraj. Li pa dire.

3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Èske Ou ouvri zye Ou sou li pou mennen li an jijman avèk W?

4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Se kilès ki kab fè pwòp sa ki pa pwòp? Pèsòn!

5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Konsi fòs jou li yo avèk Ou, fòs mwa li yo avèk Ou. Ou te etabli limit li ke li p ap kab depase.

6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Retire zye Ou sou li pou l kab pran repò, jiskaske li kab konplete jou li yo, kon yon ouvriye jounalye.

7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.

Gen espwa pou yon pyebwa lè l koupe, li kab boujonnen ankò, nouvo boujon yo kab reyisi.

8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:

Malgre rasin li yo vin vye nan tè a, e chouk li mouri nan tè sèch,

9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.

fè rive yon gout dlo, e li va pete pouse boujon yo kon yon plant.

10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?

Men lòm mouri pou kouche plat. Lòm mouri e kibò li ye?

11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.

Tankou dlo lanmè fè vapè monte e rivyè a vin sèch,

12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.

konsa lòm kouche, e li pa leve ankò. Jiskaske syèl yo vin disparèt, li p ap reveye, ni leve ankò.

13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)

O ke ou ta kapab kache mwen nan sejou lanmò an, pou ou ta kapab fè m kache jiskaske chalè Ou retounen kote Ou! Ke Ou ta fikse yon limit pou mwen, e sonje m! (Sheol h7585)

14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.

Si yon nonm mouri, èske li va leve ankò? Pou tout jou a lit mwen yo, mwen ta tann jiskaske lè rive pou yo lage m.

15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

Ou ta rele e mwen ta reponn Ou; Konsa, Ou ta anvi anpil zèv men Ou yo.

16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Paske koulye a, ou konte tout pa mwen fè yo. Èske Ou pa swiv peche m yo?

17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.

Transgresyon mwen yo sele nèt nan yon sachè Konsa, Ou vlope tout inikite m yo.

18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.

Men mòn nan kap tonbe pa mòso pa fè anyen; wòch la ap kite plas li.

19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.

Dlo a epwize wòch yo, gran fòs li lave pousyè tè a. Se konsa Ou detwi espwa a lòm.

20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.

Ou vin fè l soumèt nèt pou tout tan, e li pati; Ou chanje aparans li, e voye l ale.

21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.

Fis li yo vin resevwa lonè, men li menm pa konnen sa; oswa fis li yo vin pa anyen, men li pa apèsi sa.

22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Men kò l fè mal; epi li fè dèy sèlman pou pwòp tèt li.