Hioba 14
1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
Man, that is born of woman, Is of few days, and full of trouble.
2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
He cometh forth as a flower, and is cut down; He fleeth also as a shadow, and continueth not.
3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
And dost thou fix thine eyes upon such a one? And dost thou bring me into judgment with thee?
4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
Who can produce a clean thing from an unclean? Not one.
5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
Seeing that his days are determined, And the number of his months, with thee, And that thou hast appointed him bounds which he cannot pass,
6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
O turn thine eyes from him, and let him rest, That he may enjoy, as a hireling, his day!
7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
For there is hope for a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that its tender branches will not fail;
8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
Though its root may have grown old in the earth, And though its trunk be dead upon the ground,
9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
Through the scent of water it will bud, And put forth boughs, like a young plant.
10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
But man dieth, and he is gone! Man expireth, and where is he?
11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
The waters fail from the lake; And the stream wasteth and drieth up;
12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
So man lieth down, and riseth not; Till the heavens be no more, he shall not awake, Nor be roused from his sleep.
13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
O that thou wouldst hide me in the under-world! That thou wouldst conceal me till thy wrath be past! That thou wouldst appoint me a time, and then remember me! (Sheol h7585)
14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
If a man die, can he live again? All the days of my war-service would I wait, Till my change should come.
15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
Thou wilt call, and I will answer thee; Thou wilt have compassion upon the work of thy hands!
16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
But now thou numberest my steps; Thou watchest over my sins.
17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
My transgression is sealed up in a bag; Yea, thou addest unto my iniquity.
18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
As the mountain falling cometh to nought, And the rock is removed from its place;
19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
As the waters wear away the stones, And the floods wash away the dust of the earth, So thou destroyest the hope of man.
20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
Thou prevailest against him continually, and he perisheth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
His sons come to honor, but he knoweth it not; Or they are brought low, but he perceiveth it not.
22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
But his flesh shall have pain for itself alone; For itself alone shall his soul mourn.
