Hioba 14
1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
He comes forth like a flower, and is cut down. He too flees as a shadow, and does not continue.
3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
And do thou open thine eyes upon such a one, and bring me into judgment with thee?
4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
Seeing his days are determined, the number of his months is with thee, and thou have appointed his bounds that he cannot pass,
6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.
7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that the tender branch of it will not cease.
8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
Though the root of it grows old in the earth, and the trunk of it dies in the ground,
9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.
10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
But man dies, and is laid low. Yea, man gives up the spirit, and where is he?
11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
As the waters fail from the sea, and the river wastes away and dries up,
12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
so man lies down and does not rise. Till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.
13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me secret, until thy wrath be past, that thou would appoint for me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare I would wait till my release should come.
15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
Thou would call, and I would answer thee. Thou would have a desire to the work of thy hands.
16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
But now thou number my steps. Do thou not watch over my sin?
17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
My transgression is sealed up in a bag, and thou fasten up my iniquity.
18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
But the falling mountain comes to nothing, and the rock is removed out of its place.
19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
The waters wear the stones. The overflowings of it wash away the dust of the earth. So thou destroy the hope of man.
20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
Thou prevail forever against him, and he passes. Thou change his countenance, and send him away.
21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
His sons come to honor, and he does not know it, and they are brought low, but he does not perceive it of them.
22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
But his flesh upon him has pain, and his soul within him mourns.
