Hioba 13

1 Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.

Eto, sve je to vidjelo oko moje, èulo uho moje, i razumjelo.

2 Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.

Što vi znate, znam i ja, nijesam gori od vas.

3 Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

Ipak bih govorio sa svemoguæim, i rad sam s Bogom pravdati se.

4 Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.

Jer vi izmišljate laži, svi ste zaludni ljekari.

5 Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.

O da biste sasvijem muèali! bili biste mudri.

6 Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.

Èujte moj odgovor, i slušajte razloge usta mojih.

7 Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?

Treba li da govorite za Boga nepravdu ili prijevaru da govorite za nj?

8 Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?

Treba li da mu gledate ko je? treba li da se prepirete za Boga?

9 Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?

Hoæe li biti dobro kad vas stane ispitivati? hoæete li ga prevariti kao što se vara èovjek?

10 Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.

Zaista æe vas karati, ako tajno uzgledate ko je.

11 Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?

Velièanstvo njegovo neæe li vas uplašiti? i strah njegov neæe li vas popasti?

12 Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

Spomeni su vaši kao pepeo, i vaše visine kao gomile blata.

13 Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.

Muèite i pustite me da ja govorim, pa neka me snaðe šta mu drago.

14 Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?

Zašto bih kidao meso svoje svojim zubima i dušu svoju metao u svoje ruke?

15 Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

Gle, da me i ubije, opet æu se uzdati u nj, ali æu braniti putove svoje pred njim.

16 Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;

I on æe mi biti spasenje, jer licemjer neæe izaæi preda nj.

17 Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.

Slušajte dobro besjedu moju, i neka vam uðe u uši što æu iskazati.

18 Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.

Evo, spremio sam parbu svoju, znam da æu biti prav.

19 Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?

Ko æe se preti sa mnom? da sad umuknem, izdahnuo bih.

20 Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.

Samo dvoje nemoj mi uèiniti, pa se neæu kriti od lica tvojega.

21 Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

Ukloni ruku svoju od mene, i strah tvoj da me ne straši.

22 Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

Potom zovi me, i ja æu odgovarati; ili ja da govorim, a ti mi odgovaraj.

23 Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.

Koliko je bezakonja i grijeha mojih? pokaži mi prijestup moj i grijeh moj.

24 Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Zašto sakrivaš lice svoje i držiš me za neprijatelja svojega?

25 Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?

Hoæeš li skršiti list koji nosi vjetar, ili æeš goniti suhu slamku,

26 Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;

Kad mi pišeš grèine i daješ mi u našljedstvo grijehe mladosti moje,

27 I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.

I meæeš noge moje u klade, i paziš na sve staze moje i ideš za mnom ustopce?

28 Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.

A on se raspada kao trulina, kao haljina koju jede moljac.