< Hioba 13 >

1 Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
“Indeed, my eyes have seen all this; my ears have heard and understood.
2 Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
What you know, I also know; I am not inferior to you.
3 Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
Yet I desire to speak to the Almighty and argue my case before God.
4 Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
You, however, smear with lies; you are all worthless physicians.
5 Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
If only you would remain silent; for that would be your wisdom!
6 Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
Hear now my argument, and listen to the plea of my lips.
7 Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
Will you speak wickedly on God’s behalf or speak deceitfully for Him?
8 Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
Would you show Him partiality or argue in His defense?
9 Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
Would it be well when He examined you? Could you deceive Him like a man?
10 Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
Surely He would rebuke you if you secretly showed partiality.
11 Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
Would His majesty not terrify you? Would the dread of Him not fall upon you?
12 Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
Your maxims are proverbs of ashes; your defenses are defenses of clay.
13 Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
Be silent, and I will speak. Then let come to me what may.
14 Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
Why do I put myself at risk and take my life in my own hands?
15 Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
Though He slay me, I will hope in Him. I will still defend my ways to His face.
16 Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
Moreover, this will be my salvation, for no godless man can appear before Him.
17 Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
Listen carefully to my words; let my declaration ring in your ears.
18 Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
Behold, now that I have prepared my case, I know that I will be vindicated.
19 Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
Can anyone indict me? If so, I will be silent and die.
20 Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
Only grant these two things to me, so that I need not hide from You:
21 Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
Withdraw Your hand from me, and do not let Your terror frighten me.
22 Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
Then call me, and I will answer, or let me speak, and You can reply.
23 Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
How many are my iniquities and sins? Reveal to me my transgression and sin.
24 Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
Why do You hide Your face and consider me as Your enemy?
25 Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
Would You frighten a windblown leaf? Would You chase after dry chaff?
26 Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
For You record bitter accusations against me and bequeath to me the iniquities of my youth.
27 I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
You put my feet in the stocks and stand watch over all my paths; You set a limit for the soles of my feet.
28 Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
So man wastes away like something rotten, like a moth-eaten garment.

< Hioba 13 >