Hioba 12
1 Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
Então Job respondeu, e disse:
2 Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
Na verdade, que só vós sois o povo, e comvosco morrerá a sabedoria.
3 Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
Tambem eu tenho um coração como vós, e não vos sou inferior: e quem não sabe taes coisas como estas?
4 Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
Eu sou irrisão aos meus amigos; eu, que invoco a Deus, e elle me responde; o justo e o recto servem de irrisão.
5 Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
Tocha desprezivel é na opinião do que está descançado, aquelle que está prompto a tropeçar com os pés.
6 Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
As tendas dos assoladores teem descanço, e os que provocam a Deus estão seguros; nas suas mãos Deus lhes põe tudo.
7 A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
Mas, pergunta agora ás bestas, e cada uma d'ellas t'o ensinará: e ás aves dos céus, e ellas t'o farão saber;
8 Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
Ou falla com a terra, e ella t'o ensinará: até os peixes do mar t'o contarão.
9 Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
Quem não entende por todas estas coisas que a mão do Senhor faz isto?
10 W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
Em cuja mão está a alma de tudo quanto vive, e o espirito de toda a carne humana.
11 Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
Porventura o ouvido não provará as palavras, como o paladar gosta as comidas?
12 W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
Com os edosos está a sabedoria, e na longura de dias o entendimento.
13 Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
Com elle está a sabedoria e a força: conselho e entendimento tem.
14 Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
Eis que elle derriba, e não se reedificará: encerra o homem, e não se lhe abrirá.
15 On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
Eis que elle retem as aguas, e se seccam; e as larga, e transtornam a terra.
16 U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
Com elle está a força e a sabedoria: seu é o errante e o que o faz errar.
17 On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
Aos conselheiros leva despojados, e aos juizes faz desvairar.
18 On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
Solta a atadura dos reis, e ata o cinto aos seus lombos.
19 Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
Aos principes leva despojados, aos poderosos transtorna.
20 Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
Aos acreditados tira a falla, e toma o entendimento aos velhos.
21 Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
Derrama desprezo sobre os principes, e affrouxa o cinto dos violentos.
22 On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
As profundezas das trevas manifesta, e a sombra da morte traz á luz.
23 Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
Multiplica as gentes e as faz perecer; espalha as gentes, e as guia.
24 On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
Tira o coração aos chefes das gentes da terra, e os faz vaguear pelos desertos, sem caminho.
25 Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
Nas trevas andam ás apalpadelas, sem terem luz, e os faz desatinar como ebrios.
