Hioba 12
1 Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
Allora Giobbe rispose e disse:
2 Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
“Voi, certo, valete quanto un popolo, e con voi morrà la sapienza.
3 Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
Ma del senno ne ho anch’io al par di voi, non vi son punto inferiore; e cose come codeste chi non le sa?
4 Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
Io dunque dovrei essere il ludibrio degli amici! Io che invocavo Iddio, ed ei mi rispondeva; il ludibrio io, l’uomo giusto, integro!
5 Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
Lo sprezzo alla sventura è nel pensiero di chi vive contento; esso è sempre pronto per coloro a cui vacilla il piede.
6 Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
Sono invece tranquille le tende de’ ladroni e chi provoca Iddio, chi si fa un dio della propria forza, se ne sta al sicuro.
7 A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
Ma interroga un po’ gli animali, e te lo insegneranno; gli uccelli del cielo, e te lo mostreranno;
8 Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
o parla alla terra ed essa te lo insegnerà, e i pesci del mare te lo racconteranno.
9 Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
Chi non sa, fra tutte queste creature, che la mano dell’Eterno ha fatto ogni cosa,
10 W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
ch’egli tiene in mano l’anima di tutto quel che vive, e lo spirito di ogni essere umano?
11 Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
L’orecchio non discerne esso le parole, come il palato assaggia le vivande?
12 W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
Nei vecchi si trova la sapienza e lunghezza di giorni da intelligenza.
13 Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
Ma in Dio stanno la saviezza e la potenza, a lui appartengono il consiglio e l’intelligenza.
14 Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
Ecco, egli abbatte, e niuno può ricostruire; Chiude un uomo in prigione, e non v’è chi gli apra.
15 On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
Ecco, egli trattiene le acque, e tutto inaridisce; le lascia andare, ed esse sconvolgono la terra.
16 U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
Egli possiede la forza e l’abilità; da lui dipendono chi erra e chi fa errare.
17 On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
Egli manda scalzi i consiglieri, colpisce di demenza i giudici.
18 On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
Scioglie i legami dell’autorità dei re e cinge i loro fianchi di catene.
19 Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
Manda scalzi i sacerdoti, e rovescia i potenti.
20 Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
Priva della parola i più eloquenti, e toglie il discernimento ai vecchi.
21 Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
Sparge lo sprezzo sui nobili, e rallenta la cintura ai forti.
22 On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
Rivela le cose recondite, facendole uscir dalle tenebre, e trae alla luce ciò ch’è avvolto in ombra di morte.
23 Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
Aggrandisce i popoli e li annienta, amplia le nazioni e le riconduce nei loro confini;
24 On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
Toglie il senno ai capi della terra, e li fa errare in solitudini senza sentiero.
25 Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
Van brancolando nelle tenebre, senza alcuna luce, e li fa barcollare come ubriachi.
