Hioba 12
1 Zatem odpowiedział Ijob i, rzekł:
Und Hiob antwortete und sprach:
2 Wieraście wy sami ludźmi? i z wamiż umrze mądrość?
Wahrlich, ihr seit Leute, und mit euch wird die Weisheit aussterben!
3 Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszym niżeli wy; a któż i tego nie wie, co i wy?
Auch ich habe Verstand wie ihr und bin nicht weniger als ihr, und wer wüßte solches nicht!
4 Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.
Zum Gespött bin ich meinem Freunde, der ich zu Gott rief und von ihm erhört wurde; der unschuldige Gerechte wird zum Gespött.
5 Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.
Dem Unglück Verachtung! das ist die Ansicht des Sicheren; sie ist bereit für die, deren Fuß ins Wanken kommt.
6 Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.
Den Räubern werden die Zelte in Ruhe gelassen; sie reizen Gott, und es geht ihnen wohl; sie führen ihren Gott in ihrer Faust.
7 A nawet pytaj się proszę bydląt, a one cię nauczą; i ptastwa niebieskiego, a oznajmi tobie.
Aber frage doch das Vieh, es wird dich belehren, und die Vögel des Himmels tun dir's kund.
8 Albo się rozmów z ziemią, a ona cię nauczy, i rozpowiedząć ryby morskie.
Das Kraut des Feldes lehrt dich, und die Fische im Meer erzählen es.
9 Któż nie wie z tych wszystkich rzeczy, że to ręka Pańska sprawiła?
Wer unter allen diesen wüßte nicht, daß die Hand des HERRN solches gemacht hat,
10 W którego ręku jest dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała ludzkiego.
daß in seiner Hand die Seele alles Lebendigen und der Geist jedes menschlichen Fleisches ist?
11 Azaż nie ucho mowy doświadcza, jako usta pokarmu smakują?
Prüft nicht das Ohr die Rede, wie der Gaumen die Speise schmeckt?
12 W ludziach starych jest mądrość, a w długich dniach roztropność.
Wohnt bei den Greisen die Weisheit und bei den Betagten der Verstand?
13 Dopieroż u Pana jest mądrość, i siła, i rada, i umiejętność.
Bei Ihm ist Weisheit und Stärke, Sein ist Rat und Verstand!
14 Oto on burzy, a nikt nie zbuduje; zamknie człowieka, a nikt mu nie otworzy.
Siehe, was er niederreißt, wird nicht aufgebaut; wen er einsperrt, der wird nicht frei.
15 On gdy zatrzyma wody, wyschną; a gdy je wypuści, podwracają ziemię.
Stellt er die Gewässer ab, so vertrocknen sie; läßt er sie los, so verwüsten sie das Land.
16 U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.
Bei ihm ist Macht und Verstand; sein ist, der irrt und der irreführt.
17 On obiera radców z mądrości, a sędziów przywodzi do głupstwa.
Er führt die Räte beraubt hinweg und macht die Richter zu Narren.
18 On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.
Die Herrschaft der Könige löst er auf und schlingt eine Fessel um ihre Lenden.
19 Podaje książęta na łup, a mocarze podwraca.
Er führt die Priester beraubt hinweg und stürzt die Festgegründeten um.
20 Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.
Er nimmt den Wohlbewährten die Sprache weg und raubt den Alten den Verstand.
21 Wylewa wzgardę na książęta, a mdli siły mocarzów.
Er schüttet Verachtung über die Edeln und löst den Gürtel der Starken auf.
22 On odkrywa głębokie rzeczy z ciemności, a wywodzi na jaśnię cień śmierci.
Er enthüllt, was im Finstern verborgen liegt, und zieht den Todesschatten ans Licht.
23 Rozmnaża narody, i wytraca je; rozszerza lud, i umniejsza go.
Er vermehrt Völker, und er vernichtet sie; er breitet sie aus, und er führt sie weg.
24 On odejmuje serca przełożonym ludu ziemi, a czyni, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
Den Häuptern des Volkes im Lande nimmt er den Verstand und läßt sie irren in pfadloser Wüste;
25 Że macają w ciemnościach, gdzie nie masz światłości, a sprawuje, że błądzą jako pijani.
sie tappen in Finsternis ohne Licht, er macht sie schwanken wie Trunkene.
