Hioba 10
1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
Minha alma está cansada de minha vida. Darei liberdade à minha queixa sobre mim; falarei com amargura de minha alma.
2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
Direi a Deus: Não me condenes; faz-me saber por que brigas comigo.
3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
[Parece] -te bem que [me] oprimas, que rejeites o trabalho de tuas mãos, e favoreças o conselho dos perversos?
4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
Tens tu olhos de carne? Vês tu como o ser humano vê?
5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
São teus dias como os dias do ser humano, ou teus anos como os anos do homem,
6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
Para que investigues minha perversidade, e pesquises meu pecado?
7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
Tu sabes que eu não sou mau; todavia ninguém há que [me] livre de tua mão.
8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
Tuas mãos me fizeram e me formaram por completo; porém agora tu me destróis.
9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
Por favor, lembra-te que me preparaste como o barro; e me farás voltar ao pó da terra.
10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
Por acaso não me derramaste como o leite, e como o queijo me coalhaste?
11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
De pele e carne tu me vestiste; e de ossos e nervos tu me teceste.
12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
Vida e misericórdia me concedeste, e teu cuidado guardou meu espírito.
13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
Porém estas coisas escondeste em teu coração; eu sei que isto esteve contigo:
14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
Se eu pecar, tu me observarás, e não absolverás minha culpa.
15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
Se eu for perverso, ai de mim! Mesmo se eu for justo, não levantarei minha cabeça; estou farto de desonra, e de ver minha aflição.
16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
Se [minha cabeça] se exaltar, tu me caças como um leão feroz, e voltas a fazer em coisas extraordinárias contra mim.
17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
Renovas tuas testemunhas contra mim, e multiplicas tua ira sobre mim; combates vêm sucessivamente contra mim.
18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
Por que me tiraste da madre? [Bom seria] se eu não tivesse respirado, e nenhum olho me visse!
19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
Teria sido como se nunca tivesse existido, e desde o ventre [materno] seria levado à sepultura.
20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
Por acaso não são poucos os meus dias? Cessa [pois] e deixa-me, para que eu tenha um pouco de alívio,
21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
Antes que eu me vá para não voltar, à terra da escuridão e da sombra de morte;
22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
Terra escura ao extremo, tenebrosa, sombra de morte, sem ordem alguma, onde a luz é como a escuridão.
