Hioba 10
1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
A minha alma tem tedio á minha vida: darei livre curso á minha queixa, fallarei na amargura da minha alma.
2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
Direi a Deus: Não me condemnes: faze-me saber porque contendes comigo.
3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
Parece-te bem que me opprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos impios?
4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus annos como os annos de um homem,
6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu peccado?
7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
Bem sabes tu que eu não sou impio: todavia ninguem ha que me livre da tua mão.
8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; comtudo me consomes.
9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
De pelle e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
Vida e beneficencia me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espirito.
13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
Porém estas coisas as occultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve comtigo.
14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
Se eu peccar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
Se fôr impio, ai de mim! e se fôr justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de affronta; e olho para a minha miseria.
16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
Porque se vae crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
Por quepois me tiraste da madre? Ah se então dera o espirito, e olhos nenhuns me vissem!
19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado á sepultura!
20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
Antes que vá e d'onde nunca torne, á terra da escuridão e da sombra da morte;
22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
Terra escurissima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
