Hioba 10
1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
| נקטה נפשי בחיי אעזבה עלי שיחי אדברה במר נפשי׃ |
2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
| אמר אל אלוה אל תרשיעני הודיעני על מה תריבני׃ |
3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
| הטוב לך כי תעשק כי תמאס יגיע כפיך ועל עצת רשעים הופעת׃ |
4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
| העיני בשר לך אם כראות אנוש תראה׃ |
5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
| הכימי אנוש ימיך אם שנותיך כימי גבר׃ |
6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
| כי תבקש לעוני ולחטאתי תדרוש׃ |
7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
| על דעתך כי לא ארשע ואין מידך מציל׃ |
8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
| ידיך עצבוני ויעשוני יחד סביב ותבלעני׃ |
9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
| זכר נא כי כחמר עשיתני ואל עפר תשיבני׃ |
10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
| הלא כחלב תתיכני וכגבנה תקפיאני׃ |
11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
| עור ובשר תלבישני ובעצמות וגידים תסככני׃ |
12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
| חיים וחסד עשית עמדי ופקדתך שמרה רוחי׃ |
13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
| ואלה צפנת בלבבך ידעתי כי זאת עמך׃ |
14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
| אם חטאתי ושמרתני ומעוני לא תנקני׃ |
15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
| אם רשעתי אללי לי וצדקתי לא אשא ראשי שבע קלון וראה עניי׃ |
16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
| ויגאה כשחל תצודני ותשב תתפלא בי׃ |
17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
| תחדש עדיך נגדי ותרב כעשך עמדי חליפות וצבא עמי׃ |
18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
| ולמה מרחם הצאתני אגוע ועין לא תראני׃ |
19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
| כאשר לא הייתי אהיה מבטן לקבר אובל׃ |
20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
| הלא מעט ימי יחדל ישית ממני ואבליגה מעט׃ |
21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
| בטרם אלך ולא אשוב אל ארץ חשך וצלמות׃ |
22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
| ארץ עפתה כמו אפל צלמות ולא סדרים ותפע כמו אפל׃ |
