Hioba 10
1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
My soul is weary of my life, I will let go my speech against myself, I will speak in the bitterness of my soul.
2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
I will say to God: Do not condemn me: tell me why thou judgest me so.
3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
Doth it seem good to thee that thou shouldst calumniate me, and oppress me, the work of thy own hands, and help the counsel of the wicked?
4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
Hast thou eyes of flesh: or, shalt thou see as man seeth?
5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
Are thy days as the days of man, and are thy years as the times of men:
6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
That thou shouldst inquire after my iniquity, and search after my sin?
7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
And shouldst know that I have done no wicked thing, whereas there is no man that can deliver out of thy hand.
8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
Thy hands have made me, and fashioned me wholly round about, and dost thou thus cast me down headlong on a sudden?
9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay, and thou wilt bring me into dust again.
10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
Hast thou not milked me as milk, and curdled me like cheese?
11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
Thou hast clothed me with skin and flesh: thou hast put me together with bones and sinews:
12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
Thou hast granted me life and mercy, and thy visitation hath preserved my spirit.
13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
Although thou conceal these things in thy heart, yet I know that thou rememberest all things.
14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
If I have sinned and thou hast spared me for an hour: why dost thou not suffer me to be clean from my iniquity?
15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
And if I be wicked, woe unto me: and if just, I shall not lift up my head, being filled with affliction and misery.
16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
And for pride thou wilt take me as a lioness, and returning thou tormentest me wonderfully.
17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
Thou renewest thy witnesses against me, and multipliest thy wrath upon me, and pains war against me.
18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
Why didst thou bring me forth out of the womb: O that I had been consumed that eye might not see me!
19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
I should have been as if I had not been, carried from the womb to the grave.
20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
Shall not the fewness of my days be ended shortly? suffer me, therefore, that I may lament my sorrow a little:
21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
Before I go, and return no more, to a land that is dark and covered with the mist of death:
22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
A land of misery and darkness, where the shadow of death, and no order, but everlasting horror dwelleth.
