Hioba 10
1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.
3 Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4 Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
5 Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,
6 Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;
7 Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?
8 Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!
9 Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.
10 Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;
12 Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;
13 A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.
14 Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.
15 Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —
16 Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.
17 Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.
18 Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.
19 Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20 Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,
21 Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;
22 Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.
