Jakuba 4

1 Skądże są walki i zwady między wami? Izali nie stąd, to jest z lubości waszych, które walczą w członkach waszych?

Misa angtukhaih hoi angzoehhaihnawk loe naa hoiah maw nangcae khaeah angzoh? Taksa koehhaih pongah misa kangtuh na takpum thung hoiah na ai maw, to hmuennawk to angzoh o?

2 Pożądacie, a nie macie, zajrzycie i zawidzicie, a nie możecie dostać; wadzicie się i walczycie, wszakże nie otrzymujecie, przeto iż nie prosicie.

Na tawn o ai pongah, na khit o; tawnh han na koeh o pongah, kami na hum o, toe na tawn o thai ai: nang zoeh o moe, misa nang tuk o, na hni o ai pongah na tawn o ai.

3 Prosicie, a nie bierzecie, przeto iż źle prosicie, abyście to na rozkosze wasze obracali.

Na hnik o, toe na hak o ai, na taksa koehhaih baktiah patoh hanah na hnik o pazae pongah, na hnu o ai.

4 Cudzołożnicy i cudzołożnice! nie wiecież, iż przyjaźń świata jest nieprzyjaźnią Bożą? Przetoż, ktobykolwiek chciał być przyjacielem tego świata, staje się nieprzyjacielem Bożym.

Zu sava laep ah zaehaih sah nongpa hoi nongpatanawk! Long hoi ampui sah kami loe Sithaw ih misa ni, tito na panoek o ai maw? Mi kawbaktih doeh long hoi ampui sak koeh kami loe Sithaw ih misa ah ni oh.

5 Albo mniemacie, iż próżno Pismo mówi: Izali ku zazdrości pożąda duch, który w nas mieszka?

Cabu mah, Aicae thungah kaom Muithla loe uthaih palungthin tawnh, tiah thuih ih lok loe azom pui ah maw na poek o?

6 Owszem, hojniejszą daje łaskę; bo mówi: Bóg się pysznym sprzeciwia, ale pokornym łaskę daje.

Toe Anih mah loe tahmenhaih to pop aep ah paek. To pongah, Amoek kaminawk loe Sithaw mah koeh ai, toe poeknaem kaminawk khaeah loe tahmenhaih to paek, tiah a thuih.

7 Poddajcież się tedy Bogu, a dajcie odpór dyjabłu, a uciecze od was.

To pongah Sithaw khaeah angpaek oh. Taqawk to pakaa oh, to tiah nahaeloe anih mah na cawn o taak tih.

8 Przybliżcie się ku Bogu, a przybliży się ku wam. Ochędóżcie ręce grzesznicy i oczyście serca, którzyście umysłu dwoistego,

Sithaw khaeah anghnai oh, to tiah nahaeloe anih doeh nangcae khaeah anghnai toeng tih. Nangcae kazae kaminawk, na ban to pasae oh; nangcae poekhaih angphae kaminawk, na poekhaih palungthin to ciim o sak ah.

9 Bądźcie utrapieni i żałujcie, i płaczcie; śmiech wasz niech się obróci w żałość, a radość w smutek.

Poek amtang oh loe palungset hoiah qah oh: na pahnui o haih to palungsethaih ah angcoeng nasoe loe, nang hoe o haih to palungsethaih ah angcoeng nasoe.

10 Uniżajcie się przed obliczem Pańskiem, a wywyższy was.

Angraeng mikhnuk ah poek pahnaem oh, to tiah nahaeloe anih mah na tapom o tahang tih.

11 Nie obmawiajcie jedni drugich, bracia! Kto obmawia brata i potępia brata swego, obmawia zakon i potępia zakon; a jeźli potępisz zakon, nie jesteś czynicielem zakonu, ale sędzią.

Nawkamyanawk, minawk kasae thui o hmah. Angmah ih nawkamya to kasae thui moe, lokcaek kami loe, kaalok kasae thui kami hoi kaalok lokcaekkung ah oh: toe kaalok to kasae na thuih nahaeloe, kaalok pazui kami ah na om ai, kaalok lokcaekkung ah ni na oh.

12 Jeden jest zakonodawca, który może zbawić i zatracić. Ale ty ktoś jest, co potępiasz drugiego?

Kaalok paekkung maeto khue ni oh, anih loe pahlong thaih baktih toengah amrosak thaih: minawk lokcaek kami nang loe mi aa?

13 Nuż teraz wy, co mówicie: Dziś albo jutro pójdziemy do tego miasta i zamieszkamy tam przez jeden rok, a będziemy kupczyć i zysk sobie przywiedziemy;

Vaihniah maw, to tih ai boeh loe khawnbangah maw, to vangpui ah caeh o si, to vangpui ah saningto cam o si loe, amekhaih hnuk hanah, hmuenmae qanhaih hoi zawhhaih tok to sah o si, tiah thui kaminawk, tahngai oh:

14 (Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

khawnbang timaw om tih, tito na panoek o ai. Na hing o haih to kawbangah maw na poek o? Atue setta thung amtueng pacoengah anghma ving tamai hoiah ni anghmong.

15 Zamiast tego, co byście mieli mówić: Będzieli Pan chciał, a będziemyli żywi, uczynimy to albo owo.

Angraeng koehhaih baktiah om nahaeloe, a hing o tih, to naah hae baktih tok maw, to tih ai boeh loe to baktih tok maw sah o si, tiah na thuih o han oh.

16 Ale teraz chlubicie się w pysze waszej; wszelka chluba takowa zła jest.

Toe vaihi loe poeksanghaih hoiah nam oek o: to baktih amoekhaihnawk boih loe kasae hmuen ah ni oh.

17 Przetoż, kto umie dobrze czynić, a nie czyni, grzech ma.

To pongah kahoih hmuen sak han panoek, toe sah ai kami loe zaehaih a tawnh.