Jakuba 3
1 Niechaj was niewiele będzie nauczycielami, bracia moi! wiedząc, że cięższy sąd odniesiemy.
Nga joonte loong, sen loong ah thoontang nyootsootte totoh angtheng ngeh ih tah angka. Sen ih jat ehan, wahoh nang ih nyootsootte seng loong ah sattitih ih dande he.
2 Albowiem w wielu upadamy wszyscy; jeźli kto nie upada w słowie, ten jest doskonałym mężem, który też może na wodzy trzymać i wszystko ciało.
Tiim saasa di seng loong ah mokre eli. Enoothong o mina heh jengkhaap ni lamok jengka, erabah epunthoon ang ah eno heh sakpuh thoontang jen riikoi sokboi ah.
3 Oto koniom wędzidła w gęby wprawujemy, aby nam powolne były i wszystkiem ciałem ich kierujemy.
Mok ah seng jeng chaat thuk suh heh tui ni moot hoom theng ben hi, eno seng manah kaat theng ah erah di kaat thukli.
4 Oto i okręty, choć tak wielkie są i tęgiemi wiatrami pędzone bywają, wszak i najmniejszym sterem bywają kierowane, gdziekolwiek jest wola sternikowa;
Adoleh juukaari ah taat samthun thaak ih: mathan rak taat ang abah uh pong ih jen lengmot eha, enoothong heh ngoomrop theng banglo rah ih jen lenghoomha, eno juukaari jopte ah mani kaat thung ah erah di jen kala.
5 Tak i język mały jest członek, wszakże bardzo się wynosi. Oto maluczki ogień, jako wielki las zapala!
Erah likhiikkhiik tuihih ah: ehinsah taat ang abah uh, jirep adi elonglongwah ih jengkongla. Taat samthun thaak an woma erathan rak ah weepoong amasah ih jen khaam la!
6 I język jest ogień i świat niesprawiedliwości; takci jest postanowiony język między członkami naszemi, który szpeci wszystko ciało i zapala koło urodzenia naszego, i bywa zapalony od ognia piekielnego. (Geenna g1067)
Eno tuihih ah we likhiikkhiik. Mongrep ni ethih thoon ah tuihih ah, eno seng sakphu ni tong ano seng sak ni ethih ekhah loong ah jaatjaang thukla. Seng roidong roitang erah we ah ih roitang khaam thukla eno tuihih heheh erah we adi khaamla marah soolam nawa ra hala rah ih ah. (Geenna g1067)
7 Albowiem wszelkie przyrodzenie i dzikich zwierząt, i ptaków, i gadzin, i morskich potworów bywa okrócone i jest okrócone od ludzi;
Mina ih jirep ah jen jijaang hi eno jihoh si anyah loong uh jen jik eha—woma si siiawi nyia woh angkoja, adoleh pu ajuk nyia nyah tiimjih angkoja.
8 Ale języka żaden z ludzi okrócić nie może, który jest nieokrócone złe i pełne jadu śmiertelnego.
Enoothong o ih uh tuihih maang taat mi jika. Tuihih ah ethih nyia lajen riikoi sokboi theng, hetaang ni me asu ethithoon ah ba je ah.
9 Przez niego błogosławimy Boga i Ojca, i przez niego przeklinamy ludzi, którzy na podobieństwo Boże stworzeni są;
Erah tuihih ah seng Teesu nyia seng Wah suh lakookmi li suh maak ehi eno mina Rangte likhiikkhiik ih dongsiit ha ah uh etam ehi.
10 Z jednychże ust wychodzi błogosławieństwo i przeklęstwo. Nie tak ma być, bracia moi!
Jengseera nyi etam jengkhaap ah tui phoosiitsiit nawa dokjengla. Joon awaan loong emah bah lah ang theng!
11 Izali zdrój z jednego źródła wypuszcza i słodką, i gorzką wodę?
Juumik esiit nawa ju esum nyia ekhah tami dong janka.
12 Izali może, bracia moi! figowe drzewo przynosić oliwki, albo winna macica figi? Tak żaden zdrój słonej i słodkiej wody oraz nie wydaje.
Joon awaan loong, phuksak bang nawa mabah uh olip tiik tami tiikka; adoleh anggut tiik nawa mabah uh phuksak tiik tami tiikka, adoleh sum juumik nawa juusum tami dong janka.
13 Jeźli kto jest mądry i umiejętny między wami? niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości.
Sen loong dung dowa o bah esekthoon nyia ejat esam eje tam ah? Emah ang abah heh roidong ese nawa ih, hemoot hekaat mongtham ese nyia seklilih jun ih noisokjih.
14 Ale jeźli macie gorzką zawiść i zajątrzenie w sercu waszem, nie chlubcież się, ani kłamcie przeciwko prawdzie.
Enoothong senten senmong nah miksuk kiitnoot, ethih ekhah, nyia nyamnyook je abah, an mongtham ese asuh khuupook uno amiitiit ngathong nah nak dah uh.
15 Nie jestci ta mądrość z góry zstępująca, ale ziemska, bydlęca, dyjabelska.
Erah likhiik mongtham abah rangmong nawa tah angka; erabah mongrep raangtaan ih ba ang ah, erah chiiala ah ese tah angka nyia hakhoh luuwang jiin nawa.
16 Bo gdzie jest zawiść i zajątrzenie, tam i rozterki, i wszelka zła sprawa.
Maradi miksuk khaada nyia nyamnyook jeela, erah di hoongrok haphaang nyia ethih ekhah jaatrep ah jeeroh ela.
17 Ale mądrość, która jest z góry, najprzódci jest czysta, potem spokojna, mierna, powolna, pełna miłosierdzia i owoców dobrych, nieposądzająca, i nieobłudna.
Enoothong mongtham rang nawa ang abah jaakhothoon ah kilingling ang ah; semroongroong nyia seklilih ang ah, sano joonte totoh je ah, mih minchan totoh ang ah; eno hemoot hekaat nah ese totoh ang ah; lonoite uh tah angka nyia mih dandeete uh tah angka ang ah.
18 Ale owoc sprawiedliwości w pokoju bywa siany tym, którzy pokój czynią.
Esejih mathan ah erah semroongroong mokaatte loong ih dongthukla.
