Hebrajczyków 6
1 Przetoż zaniechawszy początkowych nauk o Chrystusie, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając grunty pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga.
ⲁ̅ⲉⲑⲃⲉⲫⲁⲓ ⳿ⲉⲁⲛⲭⲱ ⳿ⲛⲥⲱⲛ ⳿ⲙ⳿ⲡⲥⲁϫⲓ ⳿ⲛ⳿ⲧⲁⲣⲭⲏ ⳿ⲙⲠⲭ̅ⲥ̅ ⲙⲁⲣⲉⲛ⳿ⲓ ⳿ⲉⲡⲓϫⲱⲕ ⳿ⲛⲥⲉⲣⲱϧⲧ ⳿ⲙⲙⲟⲛ ⲁⲛ ⲉⲩⲥⲉⲛϯ ⳿ⲛⲧⲉ ⲟⲩⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϩⲁ ϩⲁⲛ⳿ϩⲃⲏⲟⲩ⳿ⲓ ⲉⲩⲙⲱⲟⲩⲧ ⲛⲉⲙ ⲟⲩⲛⲁϩϯ ⳿ⲉⲫϯ.
ⲃ̅ⲛⲉⲙ ⲟⲩ⳿ⲥⲃⲱ ⳿ⲛⲧⲉ ϩⲁⲛϭⲓⲱⲙⲥ ⲛⲉⲙ ⲟⲩ ⲭⲁϫⲓϫ ⳿ⲉϫⲱⲟⲩ ⲛⲉⲙ ⲟⲩ⳿ⲁⲛⲁⲥⲧⲁⲥⲓⲥ ⳿ⲛⲧⲉ ⲛⲓⲣⲉϥⲙⲱⲟⲩⲧ ⲛⲉⲙ ⲟⲩ⳿ⲕⲣⲓⲥⲓⲥ ⳿ⲛⲉⲛⲉϩ. (aiōnios g166)
3 A to uczynimy, jeźli tylko Bóg dopuści.
ⲅ̅ⲟⲩⲟϩ ⲫⲁⲓ ⲉⲛⲉⲁⲓϥ ⲉϣⲱⲡ ⲁⲣⲉϣⲁⲛ Ⲡ⳪ ⲟⲩⲁϩⲥⲁϩⲛⲓ.
4 Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni i skosztowali daru niebieskiego, i uczestnikami się stali Ducha Świętego,
ⲇ̅ⲟⲩⲙⲉⲧⲁⲧϫⲟⲙ ⲅⲁⲣ ⲧⲉ ⳿ⲛⲧⲉ ⲛⲏⲉⲧⲁⲩϭ ⲓ ⳿ⲙ⳿ⲫⲟⲩⲱⲓⲛⲓ ⳿ⲛⲟⲩⲥⲟⲡ ⳿ⲉⲁⲩϫⲉⲙϯⲡⲓ ⳿ⲛⲇⲱⲣⲉⲁ ⳿ⲛⲧⲉ ⳿ⲧⲫⲉ ⲟⲩⲟϩ ⲁⲩⲉⲣ⳿ϣⲫⲏⲣ ⳿ⲉⲡⲓⲡ͞ⲛⲁ̅ ⲉⲑⲟⲩⲁⲃ.
ⲉ̅ⲟⲩⲟϩ ⲁⲩϫⲉⲙϯⲡⲓ ⳿ⲙⲡⲓⲥⲁϫⲓ ⲉⲑⲛⲁⲛⲉϥ ⳿ⲛⲧⲉ ⲫϯ ⲛⲉⲙ ⲛⲓϫⲟⲙ ⳿ⲛⲧⲉ ⲡⲓⲉⲛⲉϩ ⲉⲑⲛⲏⲟⲩ. (aiōn g165)
6 Gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie, jako ci, którzy sobie znowu krzyżują Syna Bożego i jawnie go sromocą.
ⲋ̅ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲛⲥⲉϩⲉⲓ ⳿ⲛⲥⲉⲉⲣⲃⲉⲣⲓ ⲟⲛ ⲉⲩⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ ⲉⲩⲓϣⲓ ⳿ⲙ⳿ⲡϣⲏⲣⲓ ⳿ⲙⲫϯ ⲛⲱⲟⲩ ⳿ⲙⲙⲁⲩⲁⲧⲟⲩ ⳿ⲛⲕⲉⲥⲟⲡ ⲥⲉ⳿ⲓⲣⲓ ⳿ⲙⲙⲟϥ ⳿ⲛ⳿ⲥⲣⲁϩ.
7 Albowiem ziemia, która często na się przychodzący deszcz pije i rodzi ziele przygodne tym, którzy ją sprawują, bierze błogosławieństwo od Boga;
ⲍ̅ⲡⲓⲕⲁϩⲓ ⲅⲁⲣ ⲉⲧⲥⲱ ⳿ⲙⲡⲓⲙⲟⲩⲛϩⲱⲟⲩ ⲉⲑⲛⲏ ⲟⲩ ⳿ⲉ⳿ϧⲣⲏⲓ ⳿ⲉϫⲱϥ ⳿ⲛⲟⲩⲙⲏϣ ⳿ⲛⲥⲟⲡ ⲉϥⲙⲓⲥⲓ ⳿ⲛⲟⲩⲥⲓⲙ ⲉⲛⲁⲛⲉϥ ⳿ⲛⲛⲏⲉⲧⲁⲩ⳿ⲓⲣⲓ ⳿ⲛⲧⲉϥⲓⲉⲫⲟⲩⲱⲓ ⲉⲑⲃⲏⲧⲟⲩ ϣⲁϥϭⲓ ⳿ⲙⲡⲓ⳿ⲥⲙⲟⲩ ⳿ⲛⲧⲉ ⲫϯ.
8 Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona.
ⲏ̅ⲁϥϣⲁⲛ⳿ⲓⲛⲓ ⲇⲉ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲛϩⲁⲛϣⲟⲛϯ ⲛⲉⲙ ϩⲁⲛⲥⲟⲩⲣⲓ ⲟⲩⲁⲧϣⲁⲩ ⲡⲉ ⲟⲩⲟϩ ⳿ϥϧⲉⲛⲧ ⳿ⲉ⳿ⲡⲥⲁϩⲟⲩ⳿ⲓ ⲫⲏⲉⲧⲉⲧⲉϥϧⲁ⳿ⲉ ⲛⲁϣⲱⲡⲓ ⳿ⲉ⳿ⲡⲣⲟⲕϩϥ.
9 A wszakże, najmilsi! pewniśmy o was coś lepszego i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy.
ⲑ̅ⲡⲉⲛϩⲏⲧ ⲇⲉ ⲑⲏⲧ ⲉⲑⲃⲉ ⲑⲏⲛⲟⲩ ⲛⲁⲙⲉⲛⲣⲁϯ ϧⲁ ⲛⲏⲉⲧⲥⲱⲧⲡ ⲛⲉⲙ ⲛⲏⲉⲧϧⲉⲛⲧ ⳿ⲉⲡⲓⲟⲩϫⲁⲓ ⲓⲥϫⲉ ⲇⲉ ⲧⲉⲛⲉⲣ⳿ⲡⲕⲉⲥⲁϫⲓ ⳿ⲙⲡⲁⲓⲣⲏϯ.
10 Albowiem nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapamiętał pracy waszej i pracowitej miłości, którąście okazali ku imieniu jego, gdyście służyli świętym i jeszcze służycie.
ⲓ̅⳿ⲛⲟⲩⲣⲉϥϭⲓ⳿ⲛϫⲟⲛⲥ ⲅⲁⲣ ⲁⲛ ⲡⲉ ⲫϯ ϫⲉ ⳿ⲛⲧⲉϥⲉⲣ⳿ⲡⲱⲃϣ ⳿ⲙⲡⲉⲧⲉⲛϩⲱⲃ ⲛⲉⲙ ⳿ⲡϧⲓⲥⲓ ⳿ⲛⲧⲉⲧⲉⲛⲁⲅⲁⲡⲏ ⲑⲁⲓ ⲉⲧⲁⲣⲉⲧⲉⲛⲟⲩⲟⲛϩⲥ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϧⲉⲛ ⲡⲉϥⲣⲁⲛ ⳿ⲉⲁⲧⲉⲧⲉⲛϣⲉⲙϣⲓ ⳿ⲛⲛⲓⲁⲅⲓⲟⲥ ⲟⲩⲟϩ ⲧⲉⲧⲉⲛϣⲉⲙϣⲓ ⲟⲛ.
11 A żądamy, aby każdy z was toż staranie pokazywał ku nabyciu zupełnej nadziei aż do końca.
ⲓ̅ⲁ̅ⲧⲉⲛⲟⲩⲱϣ ⲇⲉ ⳿ⲛⲧⲉ ⲡⲓⲟⲩⲁⲓ ⲡⲓⲟⲩⲁⲓ ⳿ⲙⲙⲱⲧⲉⲛ ⲟⲩⲱⲛϩ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲛⲧⲁⲓ⳿ⲥⲡⲟⲩⲇⲏ ϧⲉⲛ ⳿ⲡϫⲱⲕ ⳿ⲛⲧⲉ ⲧⲁⲓϩⲉⲗⲡⲓⲥ ϣⲁ ϧⲁ⳿ⲉ.
12 Abyście nie byli gnuśnymi, ale naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczyli obietnicę.
ⲓ̅ⲃ̅ϩⲓⲛⲁ ϫⲉ ⳿ⲛⲛⲉⲧⲉⲛϣⲱⲡⲓ ⲉⲣⲉⲧⲉⲛϣⲱⲛⲓ ⳿ⲛⲧⲉⲧⲉⲛϣⲱⲡⲓ ⲇⲉ ⲉⲣⲉⲧⲉⲛⲟⲛⲓ ⳿ⲛⲛⲏⲉⲧⲁⲩⲉⲣ⳿ⲕⲗⲏ ⲣⲟⲛⲟⲙⲓⲛ ⳿ⲛⲛⲓⲱϣ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲉⲛ ⳿ⲫⲛⲁϩϯ ⲛⲉⲙ ϯⲙⲉⲧⲣⲉϥⲱⲟⲩ ⳿ⲛϩⲏⲧ.
13 Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego,
ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲧⲁ ⲫϯ ⲱϣ ⲅⲁⲣ ⳿ⲛⲁⲃⲣⲁⲁⲙ ⳿ⲉⲡⲓⲇⲏ ⲛⲉ ⳿ⲙⲧⲟⲛ ⲕⲉⲟⲩⲁⲓ ⲉϥϭⲟⲥⲓ ⲡⲉ ⲉⲑⲣⲉϥⲱⲣⲕ ⳿ⲙⲙⲟϥ ⲁϥⲱⲣⲕ ⳿ⲙⲙⲟϥ ⳿ⲙⲙⲓⲛ ⳿ⲙⲙⲟϥ.
14 Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię.
ⲓ̅ⲇ̅ⲉϥϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ϧⲉⲛ ⲟⲩ⳿ⲥⲙⲟⲩ ϯⲛⲁ⳿ⲥⲙⲟⲩ ⳿ⲉⲣⲟⲕ ⲟⲩⲟϩ ϧⲉⲛ ⲟⲩ⳿ⲁϣⲁⲓ ϯⲛⲁ⳿ⲑⲣⲉ ⲡⲉⲕ⳿ϫⲣⲟϫ ⳿ⲁϣⲁⲓ.
15 A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.
ⲓ̅ⲉ̅ⲟⲩⲟϩ ⲡⲁⲓⲣⲏϯ ⲉⲧⲁϥⲱⲟⲩ ⳿ⲛϩⲏⲧ ⲁ ⲧⲟⲧϥ ϣⲁϣⲛⲓ ⳿ⲉⲡⲓⲱϣ.
16 Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi końcem wszystkich sporów.
ⲓ̅ⲋ̅ⲛⲓⲣⲱⲙⲓ ⲙⲉⲛ ⲅⲁⲣ ϣⲁⲩⲱⲣⲕ ⲛⲁϩⲣⲉⲛ ⲛⲓⲛⲓϣϯ ⳿ⲉⲣⲱⲟⲩ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲡϫⲱⲕ ⳿ⲛⲁⲛⲧⲓⲗⲟⲅⲓⲁ ⲛⲓⲃⲉⲛ ⲟⲩⲧⲁϫⲣⲟ ⲛⲱⲟⲩ ⲡⲉ ⲡⲓⲁⲛⲁϣ.
17 Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,
ⲓ̅ⲍ̅⳿ⲛ⳿ϩⲣⲏⲓ ⲇⲉ ϧⲉⲛ ⲫⲁⲓ ⳿ⲛϩⲟⲩ⳿ⲟ ⲉⲣⲉ ⲫϯ ⲟⲩⲱϣ ⳿ⲉⲧⲁⲙⲉ ⲛⲓ⳿ⲕⲗⲏⲣⲟⲛⲟⲙⲟⲥ ⳿ⲛⲧⲉ ⲡⲓⲱϣ ⳿ⲉϯⲙⲉⲧⲁⲧⲟⲩⲱⲧⲉⲃ ⳿ⲛⲧⲉ ⲡⲉϥⲥⲟϭⲛⲓ ⲁϥⲉⲣⲙⲉⲥⲓⲧⲏ ⲥ ϧⲉⲛ ⲟⲩⲁⲛⲁϣ.
18 Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,
ⲓ̅ⲏ̅ϩⲓⲛⲁ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲉⲛ ϩⲱⲃ ⲃ̅ ⳿ⲛⲁⲑⲟⲩⲱⲧⲉⲃ ⲛⲁⲓ ⲉⲧⲉ ⳿ⲙⲙⲟⲛ ⳿ϣϫⲟⲙ ⳿ⲛⲧⲉ ⲫϯ ϫⲉ ⲙⲉⲑⲛⲟⲩϫ ⳿ⲛϧⲏⲧⲟⲩ ⳿ⲛⲧⲉⲛⲭⲱ ⲛⲁⲛ ⳿ⲛⲟⲩⲛⲟⲙϯ ⲉⲥϫⲟⲣ ϧⲁ ⲛⲏⲉⲧⲁⲩⲫⲱⲧ ϩⲁⲣⲟϥ ⳿ⲉ⳿ⲁⲙⲟⲛⲓ ⳿ⲛϯϩⲉⲗⲡⲓⲥ ⲉⲧⲭⲏ ⲛⲁϩⲣⲁⲛ.
19 Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,
ⲓ̅ⲑ̅ⲑⲁⲓ ⲉⲧⲉ⳿ⲛⲧⲁⲛ ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⳿ⲙ⳿ⲫⲣⲏϯ ⳿ⲛⲟⲩⲁⲩϫⲁⲗ ⳿ⲛⲧⲉ ⲧⲉⲛⲯⲩⲭⲏ ⲉϥⲟⲓ ⳿ⲛⲁⲧϣⲟϥⲧ ⲟⲩⲟϩ ⲉϥⲧⲁϫⲣⲏⲟⲩⲧ ⲟⲩⲟϩ ⲉϥⲛⲁ ⳿ⲉϧⲟⲩⲛ ϣⲁ ⲛⲉⲧⲥⲁϧⲟⲩⲛ ⳿ⲛⲧⲉ ⲡⲓⲕⲁⲧⲁⲡⲉⲧⲁⲥⲙⲁ.
