Hebrajczyków 6
1 Przetoż zaniechawszy początkowych nauk o Chrystusie, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając grunty pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga.
Hatdawkvah, maimouh teh Khrih hoi kâkuen e akungtuen hoi kâcangkhainae hah ta awh vaiteh, kuepcingnae koe lah khok takan awh sei. Duenae hoi kâkuen e tawksaknae dawk hoi pan ka ngainae, Cathut yuemnae,
baptisma hoi kâkuen e cangkhainae, kut toungnae, duenae koehoi boutthawnae, yungyoe lawkcengnae hah a kung koehoi bout kamtu toung laipalah awm awh sei. (aiōnios g166)
3 A to uczynimy, jeźli tylko Bóg dopuści.
Cathut ni atueng na poe pawiteh hot teh sak awh han.
4 Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni i skosztowali daru niebieskiego, i uczestnikami się stali Ducha Świętego,
Angnae dawk vai touh pha awh teh, kalvanlae poehno pateknae, Kathoung Muitha coenae,
Cathut e kamthang kahawi hoi due hnukkhu hnosakthainae hah patek awh hnukkhu hoi, (aiōn g165)
6 Gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie, jako ci, którzy sobie znowu krzyżują Syna Bożego i jawnie go sromocą.
tâlaw pawiteh, Cathut Capa thingpalam dawk apâhni lah bout a pathout awh teh yeirai a po sak awh dawkvah, pankângainae koe bout phat thai awh hoeh toe.
7 Albowiem ziemia, która często na się przychodzący deszcz pije i rodzi ziele przygodne tym, którzy ją sprawują, bierze błogosławieństwo od Boga;
Bangkongtetpawiteh, talai ni ama dawk boutbout kabawt e kho ratui a dawp teh, thaw katawknaw hanlah anhnatuisue ouk tâcawtkhai pawiteh, Cathut koehoi e yawhawi a hmu e lah ao.
8 Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona.
Hatei, pâkhing pâyam aphunphun kapâw sak e talai lah awm pawiteh, hno han a kamcu hoeh dawkvah, thoebonae a khang vaiteh, hnukteng vah hmai hoi sawi lah ao han.
9 A wszakże, najmilsi! pewniśmy o was coś lepszego i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy.
Ka lungpataw e naw, kaimouh ni hettelah ka dei awh ei nakunghai, nangmouh hanelah teh hoe kahawi e rungngangnae hoi kâkuen lah ao tie ngaihawi awh.
10 Albowiem nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapamiętał pracy waszej i pracowitej miłości, którąście okazali ku imieniu jego, gdyście służyli świętym i jeszcze służycie.
Bangkongtetpawiteh, Cathut teh nangmae thaw na tawk awh e hai thoseh, tami kathoungnaw yampa vah na khetyawt awh e patetlah atu hai Bawipa min lahoi na kamnue sak awh e lungpatawnae hai thoseh, pahnim totouh hno kahawihoeh ka sak e lah awmhoeh.
11 A żądamy, aby każdy z was toż staranie pokazywał ku nabyciu zupełnej nadziei aż do końca.
Nangmouh pueng teh, pangaknae tawn laipalah, yuemnae hoi panguepnae lahoi lawkkamnae râw lah kacoenaw patetvanlah na tarawi thai awh nahan,
12 Abyście nie byli gnuśnymi, ale naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczyli obietnicę.
hottelah apout totouh lunghringnae awm laipalah na ngaihawi awh nahan kaimouh ni na ngai khai awh.
13 Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego,
Cathut ni Abraham koevah lawkkamnae a sak navah, ama hlak kalenhnawn e min ao hoeh dawkvah, amahoima noe lahoi,
14 Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię.
kai ni nang teh yawhawinae pou na poe vaiteh na catoun ka pungdaw sak han, telah a ti.
15 A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.
Hettelahoi, Abraham ni lungsaw laihoi a ring hnukkhu lawkkamnae teh a coe.
16 Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi końcem wszystkich sporów.
Taminaw ni amamouh hlak ka lentoe e tami min lahoi thoe ouk a bo awh. Hote thoebonae ni kâounnae pueng a roum sak teh laidei ouk a cak sak.
17 Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,
Hatdawkvah, lawkkamnae kacoenaw teh Cathut e a noenae kâthung thai hoeh tie panue sak hanlah Cathut ni thoebonae lahoi acak sak.
18 Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,
A laikathout thai hoeh e Cathut ni kâthung thai hoeh e hno kahni touh hno laihoi hmalah ta e ngaihawinae hno hah kâuep thai nahanlah ka yawng e maimouh hoe thao thai nahanelah doeh.
19 Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,
Hote ngaihawinae teh maimae lungthin hanlah kacakpounge sumtaai patetlah maimouh dawk athung yap e lukkarei a thung lah a kâen.
