Hebrajczyków 6
1 Przetoż zaniechawszy początkowych nauk o Chrystusie, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając grunty pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga.
To pongah Kri kawng amtuk tangsuekhaih ah kaom kadueh toksakhaih thung hoi dawnpakhuemhaih kawng, Sithaw tanghaih kawng,
tuinuemhaih kawng, bankoenghaih kawng, kadueh kami angthawk lethaih kawng, dungzan lokcaekhaih kawngnawk to caeh o tak si loe, akoep thai hanah hmabang ah caeh o si boeh. (aiōnios g166)
3 A to uczynimy, jeźli tylko Bóg dopuści.
Sithaw mah araem tih nahaeloe, to hmuennawk to a sah o tih hmang.
4 Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni i skosztowali daru niebieskiego, i uczestnikami się stali Ducha Świętego,
Aanghaih mah vaito toeh boeh moe, van bang ih tangqum doeh pataengh tangcae, Kacai Muithla ah kaom tangcae,
kahoih Sithaw lok doeh pataengh tangcae, angzo han koi thacakhaihnawk doeh pataengh tangcae kaminawk loe, (aiōn g165)
6 Gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie, jako ci, którzy sobie znowu krzyżują Syna Bożego i jawnie go sromocą.
amtim o ving nahaeloe, nihcae dawnpakhuemsak let hanah angcoeng thai ai boeh; nihcae loe Sithaw Capa to thinglam pongah kangtha ah takhing o let moe, Anih to azat kathok ah a sak o.
7 Albowiem ziemia, która często na się przychodzący deszcz pije i rodzi ziele przygodne tym, którzy ją sprawują, bierze błogosławieństwo od Boga;
A nuiah kakrah khotui kanae long mah lawk tawnkung hanah aan kahingnawk to amprawksak moe, Sithaw khae hoi tahamhoihaih to hnuksak:
8 Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona.
toe soekhring hoi phroh khue tacawtsak lawk loe pahnong sut tih, tangoenghaih atue phak tom boeh pongah, hnukkhuem ah to lawk to hmai hoiah thlaek tih.
9 A wszakże, najmilsi! pewniśmy o was coś lepszego i zbawienia bliższego, chociaż tak mówimy.
Toe palung ih ampuinawk, nangcae loe kahoih kue hmuennawk hoi pahlonghaih kaom hmuen bangah na oh o hanah kang koeh o haih pongah, hae tiah lok kang thuih o.
10 Albowiem nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapamiętał pracy waszej i pracowitej miłości, którąście okazali ku imieniu jego, gdyście służyli świętym i jeszcze służycie.
Nangcae loe ciimcai kaminawk khetzawnhaih tok to na sak o, to bak tih amlunghaih toksakhaih rang hoiah Anih ih ahmin to nam tueng o sak, na sak o ih toknawk loe Sithaw mah pahnet ai.
11 A żądamy, aby każdy z was toż staranie pokazywał ku nabyciu zupełnej nadziei aż do końca.
Oephaih hoiah akoep thai hanah boeng khoek to hae tiah tha na pathok o moe,
12 Abyście nie byli gnuśnymi, ale naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczyli obietnicę.
thasae ai ah tanghaih hoi palungsawkhaih hoiah lokkamhaih qawktoep kaminawk ih hnukbang kami ah na oh o thai boih hanah kang koeh o haih.
13 Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego,
Sithaw mah Abraham khaeah lokkamhaih sak naah, angmah pong kalen kue mi doeh om ai pongah, angmah hoi angmah lokkamhaih to sak.
14 Mówiąc: Zaiste błogosławiąc błogosławić ci będę i rozmnażając rozmnożę cię.
Nang to taham kang hoisak moe, kang pungsak han, tiah a naa.
15 A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.
Abraham mah palungsawkhaih hoiah zing pacoengah, lokkamhaih to a hnuk.
16 Ludzieć wprawdzie przez większego przysięgają, a przysięga, która się dzieje ku potwierdzeniu, jest między nimi końcem wszystkich sporów.
Kaminawk loe angmah pong kalen kue hoiah ni lokkamhaih to sak o: to kacak lokmaihaih mah lok angaekhaihnawk boih to boengsak.
17 Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,
Sithaw loe sak koeh ih hmuen nuiah poek amkhrai thai ai, tiah lokkam ih qawktoep han kaom kaminawk panoeksak hanah, Sithaw mah kacak lokkamhaih to sak:
18 Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,
to hmuen hnetto loe amkhrai thai ai, aicae hma ah suek ih oephaih to patawnh moe, abuep han kacawn aicae mah kalen monghaih a tawnh o thai hanah, Sithaw loe lok amlai thai ai:
19 Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,
to oephaih loe thacak moe, oepthoh, taai ha baktiah kaom sum baktih toengah aicae pakhra anghakhaih ah oh, oephaih loe payang ih kahni thung khoek to akunh;
