Kaznodziei 3

1 Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.

Para todas las cosas hay sazón; y todo lo que quisiereis debajo del cielo, tiene su tiempo determinado.

2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;

Tiempo de nacer, y tiempo de morir: tiempo de plantar, y tiempo de arrancar lo plantado:

3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;

Tiempo de matar, y tiempo de curar: tiempo de destruir, y tiempo de edificar:

4 Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;

Tiempo de llorar, y tiempo de reír: tiempo de endechar, y tiempo de bailar:

5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;

Tiempo de esparcir las piedras, y tiempo de allegar las piedras: tiempo de abrazar, y tiempo de alejarse del abrazar:

6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;

Tiempo de buscar, y tiempo de perder: tiempo de guardar, y tiempo de echar:

7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

Tiempo de romper, y tiempo de coser: tiempo de callar, y tiempo de hablar:

8 Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.

Tiempo de amar, y tiempo de aborrecer: tiempo de guerra, y tiempo de paz.

9 Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

¿Qué tiene más el que trabaja en lo que trabaja?

10 Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.

Yo he visto la ocupación que Dios dio a los hijos de los hombres, para que en ella se ocupasen.

11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.

Todo lo hizo hermoso en su tiempo, y aun el mundo dio a su corazón, de tal manera que no alcance el hombre esta obra de Dios desde el principio hasta el cabo.

12 Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.

Yo he conocido que no hay mejor para ellos, que alegrarse, y hacer bien en su vida.

13 Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

Y también que es don de Dios, que todo hombre coma y beba, y goce de todo su trabajo.

14 Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.

He entendido, que todo lo que Dios hace eso será perpetuo: sobre aquello no se añadirá, ni de ello se disminuirá; porque Dios hace, para que teman los hombres delante de él.

15 To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

Aquello que fue, ya es; y lo que ha de ser ya fue; y Dios restaura lo que pasó.

16 Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.

Ví más debajo del sol: en lugar del juicio, allí la impiedad; y en lugar de la justicia, allí la iniquidad.

17 I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.

Y yo dije en mi corazón: Al justo y al impío juzgará Dios, porque allí hay tiempo determinado a todo lo que quisiereis, y sobre todo lo que se hace.

18 Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.

Dije en mi corazón acerca de la condición de los hijos de los hombres, que Dios los hizo escogidos; y es para ver, que ellos sean bestias los unos a los otros.

19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.

Porque el suceso de los hijos de los hombres, y el suceso del animal, el mismo suceso es; como mueren los unos, así mueren los otros; y una misma respiración tienen todos; ni tiene más el hombre que la bestia; porque todo es vanidad.

20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

Todo va a un lugar; todo es hecho del polvo; y todo se tornará en el mismo polvo.

21 A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

¿Quién sabe si el espíritu de los hijos de los hombres suba arriba, y el espíritu del animal descienda debajo de la tierra?

22 Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?

Así que he visto que no hay bien, mas que alegrarse el hombre con lo que hiciere; porque esta es su parte: porque ¿quién le llevará para que vea lo que ha de ser después de él?