Kaznodziei 3
1 Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
To every thing there is a season, and a time to every purpose under the heaven:
2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
A time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up that which is planted;
3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
A time to kill, and a time to heal; a time to break down, and a time to build up;
4 Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
A time to weep, and a time to laugh; a time to mourn, and a time to dance;
5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
A time to cast away stones, and a time to gather stones together; a time to embrace, and a time to refrain from embracing;
6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
A time to seek, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away;
7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
A time to rend, and a time to sew; a time to keep silence, and a time to speak;
8 Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
A time to love, and a time to hate; a time for war, and a time for peace.
9 Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
What profit hath he that worketh in that he laboureth?
10 Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
I have seen the task which God hath given to the sons of men to be exercised therewith.
11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
He hath made every thing beautiful in its time; also He hath set the world in their heart, yet so that man cannot find out the work that God hath done from the beginning even to the end.
12 Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
I know that there is nothing better for them, than to rejoice, and to get pleasure so long as they live.
13 Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
But also that every man should eat and drink, and enjoy pleasure for all his labour, is the gift of God.
14 Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
I know that, whatsoever God doeth, it shall be for ever; nothing can be added to it, nor any thing taken from it; and God hath so made it, that men should fear before Him.
15 To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
That which is hath been long ago, and that which is to be hath already been; and God seeketh that which is pursued.
16 Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
And moreover I saw under the sun, in the place of justice, that wickedness was there; and in the place of righteousness, that wickedness was there.
17 I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
I said in my heart: 'The righteous and the wicked God will judge; for there is a time there for every purpose and for every work.'
18 Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
I said in my heart: 'It is because of the sons of men, that God may sift them, and that they may see that they themselves are but as beasts.'
19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
For that which befalleth the sons of men befalleth beasts; even one thing befalleth them; as the one dieth, so dieth the other; yea, they have all one breath; so that man hath no pre-eminence above a beast; for all is vanity.
20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
All go unto one place; all are of the dust, and all return to dust.
21 A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
Who knoweth the spirit of man whether it goeth upward, and the spirit of the beast whether it goeth downward to the earth?
22 Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
Wherefore I perceived that there is nothing better, than that a man should rejoice in his works; for that is his portion; for who shall bring him to see what shall be after him?
