Kaznodziei 3
1 Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
To everything there is a season, and a time for every purpose under heaven:
2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
a time to be born and a time to die, a time to plant and a time to uproot,
3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
a time to kill and a time to heal, a time to break down and a time to build,
4 Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
a time to weep and a time to laugh, a time to mourn and a time to dance,
5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
a time to cast away stones and a time to gather stones together, a time to embrace and a time to refrain from embracing,
6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
a time to search and a time to count as lost, a time to keep and a time to discard,
7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
a time to tear and a time to mend, a time to be silent and a time to speak,
8 Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
a time to love and a time to hate, a time for war and a time for peace.
9 Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
What does the worker gain from his toil?
10 Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
I have seen the burden that God has laid upon the sons of men to occupy them.
11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in the hearts of men, yet they cannot fathom the work that God has done from beginning to end.
12 Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
I know that there is nothing better for them than to rejoice and do good while they live,
13 Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
and also that every man should eat and drink and find satisfaction in all his labor—this is the gift of God.
14 Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
I know that everything God does endures forever; nothing can be added to it or taken from it. God does it so that they should fear Him.
15 To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
What exists has already been, and what will be has already been, for God will call to account what has passed.
16 Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
Furthermore, I saw under the sun that in the place of judgment there is wickedness, and in the place of righteousness there is wickedness.
17 I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
I said in my heart, “God will judge the righteous and the wicked, since there is a time for every activity and every deed.”
18 Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
I said to myself, “As for the sons of men, God tests them so that they may see for themselves that they are but beasts.”
19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
For the fates of both men and beasts are the same: As one dies, so dies the other—they all have the same breath. Man has no advantage over the animals, since everything is futile.
20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
All go to one place; all come from dust, and all return to dust.
21 A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
Who knows if the spirit of man rises upward and the spirit of the animal descends into the earth?
22 Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
I have seen that there is nothing better for a man than to enjoy his work, because that is his lot. For who can bring him to see what will come after him?
