Kaznodziei 10
1 Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.
Assim como a mosca morta faz exalar mau cheiro e evaporar o unguênto do perfumador, assim o faz ao famoso em sabedoria e em honra uma pouca de estultícia.
2 Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.
O coração do sábio está à sua dextra, mas o coração do tolo está à sua esquerda.
3 I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.
E, até quando o tolo vai pelo caminho, falta-lhe o seu entendimento e diz a todos que é tolo.
4 Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.
Levantando-se contra ti o espírito do governador, não deixes o teu lugar, porque é um remédio que aquieta grandes pecados.
5 Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:
Ainda há um mal que vi debaixo do sol, como o erro que procede de diante do governador.
6 Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;
Ao tolo assentam em grandes alturas, mas os ricos estão assentados na baixeza.
7 Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.
Vi os servos a cavalo, e os príncipes que andavam a pé como servos sobre a terra.
8 kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.
Quem cavar uma cova, cairá nela, e, quem romper um muro, uma cobra o morderá.
9 Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.
Quem acarretar pedras, será maltratado por elas, e o que rachar lenha perigará com ela.
10 Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.
Se estiver embotado o ferro, e não se amolar o corte, então se devem pôr mais forças: mas a sabedoria é excelente para dirigir.
11 Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.
Se a cobra morder, não estando encantada, então remédio nenhum se espera do encantador, por mais hábil que seja.
12 Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.
Nas palavras da boca do sábio há favor, porém os lábios do tolo o devoram.
13 Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.
O princípio das palavras da sua boca é a estultícia, e o fim da sua boca um desváiro péssimo.
14 Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?
Bem que o tolo multiplique as palavras, não sabe o homem o que há de ser; e quem lhe fará saber o que será depois dele?
15 Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.
O trabalho dos tolos a cada um deles fatiga, porque não sabem ir à cidade.
16 Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.
Ai de ti, ó terra, cujo rei é criança, e cujos príncipes comem de manhã.
17 Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.
Benaventurada tu, ó terra, cujo rei é filho dos nobres, e cujos príncipes comem a tempo, para refazerem as forças, e não para bebedice.
18 Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.
Pela muita preguiça se enfraquece o teto, e pela frouxidão das mãos goteja a casa.
19 Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.
Para rir se fazem convites, e o vinho alegra a vida, e por tudo o dinheiro responde.
20 Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.
Nem ainda no teu pensamento amaldiçoes ao rei, nem tão pouco no mais interior da tua recâmara amaldiçoes ao rico: porque as aves dos céus levariam a voz, e os que tem asas dariam notícia da palavra.
