Dzieje 9
1 A Saul jeszcze dychając groźbą i morderstwem przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do najwyższego kapłana.
Leleꞌ naa, Saulus akaꞌ a momoko ma tao doidꞌoso atahori-atahori mana tungga Yesus. Ana o sangga dalaꞌ nae nisa se. Naa de, ana neu nisiꞌ malangga monae agama Yahudi a
2 I prosił go o listy do Damaszku do bóżnic, iż jeźliby tam znalazł tej drogi (tą drogą idących) których mężów albo niewiasty, aby ich związane przywiódł do Jeruzalemu.
ma noꞌe susura koasa fo nendi nisiꞌ malangga ume hule-oꞌeꞌ ra sia Damsik. Ana noꞌe nae mete ma nandaa no atahori mana tungga Yesus Dala Masodꞌa Na, mae touꞌ do inaꞌ o, ana toꞌu ma paꞌa se, fo no se Yerusalem reu.
3 A gdy jechał, stało się, gdy się przybliżał do Damaszku, że z prędka oświeciła go światłość z nieba.
Saulus simbo nala susura koasa ma, no nonoo nara Damsik reu. Ara deka kota naa boe, aiboiꞌ ma manggareloꞌ naronda mia lalai nandaa no Saulus.
4 A padłszy na ziemię, usłyszał głos do siebie mówiący: Saulu! Saulu! przeczże mię prześladujesz?
Boe ma ana naꞌaloli. Ana rena haraꞌ esa olaꞌ no e nae, “Saulus! Saulus! Taꞌo bee de ho tao doidꞌoso Au taꞌo ia, e?”
5 Tedy rzekł: Ktoś jest, Panie? A Pan rzekł: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz; trudno tobie przeciw ościeniowi wierzgać.
Saulus natane nae, “Malangga mana olaꞌ ia, seka?” Haraꞌ naa nataa nae, “Au, Yesus, fo ho tao doidꞌosoꞌ a.
6 A Saul drżąc i bojąc się, rzekł: Panie! co chcesz, abym ja uczynił? A Pan do niego: Wstań, a wnijdź do miasta, a tam ci powiedzą, co byś ty miał czynić.
Fela fo kota rala muu. Dei fo Au ufadꞌe nggo tao sa sia naa.”
7 A mężowie, którzy z nim byli w drodze, stanęli, zdumiawszy się; głos tylko słysząc, ale nikogo nie widząc.
Nonoo nara o rena hara-liiꞌ na boe, te nda rita esa-esa saꞌ boe. Boe ma mopo dudꞌuꞌa nara, de ara hie-hie reuꞌ ena.
8 I wstał Saul z ziemi, a otworzywszy oczy swoje, nikogo nie widział. Tedy ująwszy go za rękę; prowadzili go do Damaszku,
Basa ma Saulus nambariiꞌ. Ana nalaa sobꞌa matan, te nda nita saa saꞌ boe. De ara toꞌu lima na ro e Damsik neu.
9 Kędy był trzy dni nie widząc, i nie jadł ani pił.
Saulus nda nita sa fai telu. Ma nda naa-ninu saa saꞌ boe.
10 A był niektóry uczeń w Damaszku, imieniem Ananijasz; i rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananijaszu! A on rzekł: Otom ja, Panie!
Sia naa, hambu Lamatuaꞌ Yesus atahori Na esa, naran Ananias. Lamatuaꞌ natudꞌu mata Na neu e, de noꞌe nae, “Ananias!” Ana nataa nae, “Ia, Lamatuaꞌ!”
11 A Pan rzekł do niego: Wstań, a idź na ulicę, którą zowią prostą, a szukaj w domu Judowym Saula imieniem Tarseńczyka; albowiem oto się modli.
Lamatuaꞌ nafadꞌe nae, “Uma dei. Muu sangga Au atahori ngga esa. Misiꞌ Dala Ndos, sia atahori sa naran Yudas ume na. Sia naa, ho sangga atahori Tarsus sa, naran Saulus. Oras ia, ana hule-oꞌe.
12 I widział w widzeniu męża, imieniem Ananijasz, wchodzącego i rękę na się wkładającego, aby przejrzał.
Au utudꞌu e, ae dei fo atahori esa neu seꞌu e. Naeni, ho Ananias. De muu ndae lima ma neu e fo ana nita baliꞌ!”
13 I odpowiedział Ananijasz: Panie! słyszałem od wielu o tym mężu, jako wiele złego czynił świętym twoim w Jeruzalemie.
Te Ananias nataa baliꞌ nae, “Taꞌo ia, Lamatuaꞌ! Hai rena atahori dui-bꞌengga atahori naa, huu ana naꞌasususaꞌ Lamatuaꞌ atahori Nara sia Yerusalem. Losa ara nda bibisaꞌ saa ena!
14 I tu ma moc od najwyższych kapłanów, aby wiązał wszystkie wzywające imienia twego.
Leleꞌ ia hai rena mae malangga agama ra fee ne koasa fo nema humu basa atahori mana masoꞌ tungga Lamatuaꞌ Yesus Dala Masodꞌa Na.”
15 I rzekł do niego Pan: Idźże, albowiem mi ten jest naczyniem wybranem, aby nosił imię moje przed pogany i królmi, i przed syny Izraelskimi.
Te Lamatuaꞌ olaꞌ no Ananias fai nae, “Mae onaꞌ naa o, muu dei! Te Au tengga e dadꞌi mana soi dalaꞌ fee Au, fo ana nendi Dudꞌui Malole Ngga fee atahori ma maneꞌ mia nusa feaꞌ ra, ma atahori Israꞌel ra boe.
16 Albowiem ja mu ukażę, jako wiele musi cierpieć dla imienia mego.
Dei fo Au utudꞌu e, fo ana bubꞌuluꞌ doidꞌosoꞌ mataꞌ saa nahani e, huu ana tungga Au.”
17 I poszedł Ananijasz, i wszedł do onego domu, a włożywszy na niego ręce, rzekł: Saulu, bracie! Pan mię posłał, Jezus on, któryć się ukazał w drodze, którąś jechał, abyś przejrzał, a był napełniony Duchem Świętym.
Ananias rena Lamatuaꞌ olaꞌ taꞌo naa ma, ana lao nisiꞌ ume naa, de rala neu. Ana ndae lima na neu Saulus, de nae, “Aꞌa Saul. Lamatuaꞌ Yesus fo aꞌa nita mia dalaꞌ leleꞌ aꞌa nema, Ana mana denu au uma undaa o nggo. Ana denu au hule-oꞌe ma ndae lima ngga, fo aꞌa nita baliꞌ. Ana o nau fo aꞌa simbo Dula-dale Meumare Na.”
18 I zarazem spadły z oczów jego jako łuski i wnet przejrzał, a wstawszy ochrzczony jest.
Oras naa, Saulus medꞌa onaꞌ uꞌu unaꞌ e kufa mia mata na, de nita neuꞌ ena. Ana fela, de ara sarani e.
19 A wziąwszy pokarm, posilił się. I był Saul z uczniami, którzy byli w Damaszku, kilka dni.
Boe ma, ana naa-ninu, de ao na o maꞌadere baliꞌ. Saulus feꞌe leo fai hira fai no Lamatuaꞌ Yesus atahori Nara mia Damsik.
20 I zaraz kazał w bóżnicach Chrystusa, że on jest Synem Bożym.
Ana nisiꞌ atahori Yahudi ra ume hule oꞌe na, de nafadꞌe se nae, “Rena malolole dei! Memaꞌ Yesus, tebꞌe-tebꞌeꞌ Lamatualain Ana Na.”
21 I zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, i mówili: Izali to nie jest ten, który burzył w Jeruzalemie tych, którzy wzywali imienia tego? i tuć na to przyszedł, aby ich związawszy, wiódł do najwyższych kapłanów?
Atahori ra titindindi rena Saulus oꞌola na. De ara ola-olaꞌ rae, “Ana mana tao doidꞌoso Yesus atahori nara mia Yerusalem, to? Ana nema nae toꞌu nendi se risiꞌ malangga agama Yahudi ra! Taꞌo bee ia?”
22 A Saul tem więcej zmacniał się i zawstydzał Żydy, którzy mieszkali w Damaszku, dowodząc, iż ten jest Chrystus.
Te Saulus soaꞌ natudꞌu bukti oi Yesus naa, Atahori fo Lamatualain helu nae haitua eniꞌ a maꞌahulu na neu. Saulus nanori onaꞌ naa, de atahori Yahudi ra nda rasenggiꞌ e sa. Naa de, Saulus naran boe nenenehineꞌ sia bee-bꞌee.
23 A gdy przeszło niemało dni, uradzili Żydowie między sobą, aby go zabili.
Nda dooꞌ sa ma, atahori Yahudi ra raꞌabꞌue rae tao risa e.
24 Ale się dowiedział Saul o zasadzce ich. Strzegli też bram we dnie i w nocy, aby go zabili.
Te Saulus rena siuꞌ dudꞌuꞌa deꞌulakaꞌ naa. Atahori ra tefa e hatu-rerelon sia lelesu ineꞌ a fo rae risa e.
25 Lecz uczniowie wziąwszy go w nocy, spuścili go po powrozie przez mur w koszu.
Te tetembaꞌ sa, Saulus nonoo nara hira reu rala e, de tao e mia boa sa rala ma raꞌonda e tungga kota a tembok na, de ana nela hela kota Damsik.
26 A gdy przyszedł Saul do Jeruzalemu, kusił się przyłączyć do uczniów; ale się go wszyscy bali, nie wierząc, aby był uczniem.
Basa ma, Saulus Yerusalem neu. Losa naa, ana sobꞌa neu naꞌabꞌue no Lamatuaꞌ Yesus atahori Nara. Te basa se ramatau e, huu rae neꞌo ana neu tao ao na onaꞌ atahori mamahereꞌ mana tungga Lamatuaꞌ Yesus. Te dei fo ana toꞌu se.
27 Lecz Barnabasz wziąwszy go, przywiódł go do Apostołów i powiadał im, jako w drodze widział Pana, a iż mówił do niego, i jako w Damaszku bezpiecznie mówił w imieniu Jezusowem.
Te hambu atahori sa, nara na Barnabas. Ana mana fee Lamatuaꞌ dedenu Nara rahine Saulus. Ana dui se, saa fo dadꞌi neu Saulus mia dalaꞌ. Ana o nafadꞌe nae Saulus nandaa no Lamatuaꞌ Yesus ma Yesus o olaꞌ no e boe. Ana dui se Saulus mbaranin nafadꞌe Lamatuaꞌ Yesus Dala Masodꞌa Na neu atahori sia Damsik.
28 I mieszkał z nimi w Jeruzalemie.
Ara rena taꞌo naa ma, basa se simbo Saulus. De ana leo no se mia Yerusalem. Ana nambarani nafadꞌe Lamatuaꞌ Yesus Dudꞌui Malole Na neu sudꞌiꞌ a se.
29 A bezpiecznie sobie poczynając w imieniu Pana Jezusowem, mówił i gadał z Grekami; a oni się starali, jako by go zabić.
Ana naselu no atahori Yahudi hira mana olaꞌ rendi dedꞌea Yunani. Te ara nda nau simbo oꞌola na sa, de ara sangga dalaꞌ rae tao risa e.
30 O czem dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezaryi i odesłali go do Tarsu.
Lamatuaꞌ Yesus atahori Nara rena rae atahori sangga dalaꞌ deꞌulakaꞌ ma, ara ro e nisiꞌ kota Kaisarea sia tasiꞌ suun. Basa de ara haitua baliꞌ e nisiꞌ kota Tarsus.
31 A tak zbory po wszystkiej Judzkiej ziemi i Galilei, i Samaryi miały pokój, budując się i chodząc w bojaźni Pańskiej, a przez pociechę Ducha Świętego rozmnażały się.
Basa boe ma, Yesus atahori nara mana sia nusa Yudea, Galilea, ma Samaria, rasodꞌa no dame. Ara ramaheta, ma tungga Lamatuaꞌ hihii Na. Dula-dale Meumare Na o tao manggatetee rala nara.
32 I stało się, gdy Piotr obchodził wszystkie, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.
Leleꞌ naa, Petrus hii lao ndule bee-bꞌee fo neu seꞌu Lamatuaꞌ atahori Nara. Faiꞌ sa ma, neu seꞌu atahori mana leo sia kambo Lida.
33 Tamże znalazł człowieka niektórego, imieniem Eneasz, od ośmiu lat na łożu leżącego, który był powietrzem ruszony.
Sia naa nandaa no touꞌ esa, naran Eneas. Eni mamaluꞌuꞌ, de nda fela hela mamana susunggu na sa, too falu ena.
34 I rzekł mu Piotr: Eneaszu! uzdrawia cię Jezus Chrystus; wstańże, a pościel sobie. I zarazem wstał.
Petrus nafadꞌe e nae, “Eneas! Yesus Kristus nahaiꞌ nggo ena. Dadꞌi fela leo! Mulolole mamana susunggu ma!” Eneas rena taꞌo naa ma, ana fela boe.
35 A widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, którzy się nawrócili do Pana.
Basa atahori sia kambo Lida no kambo Saron rita Eneas hai, ma ramahere neu Lamatuaꞌ Yesus.
36 A była w Joppie niektóra uczennica, imieniem Tabita, która wyłożywszy, zowie się Dorka; ta była pełna dobrych uczynków i jałmużny, które czyniła.
Leleꞌ naa, inaꞌ esa nara na Tabita leo sia kota Yope sia tasi suu na. (Inaꞌ naa nara na sia dedꞌea Yunani oi, ‘Dorkas’, sosoa na oi, ‘rusa’). Ana namahere neu Lamatuaꞌ Yesus. Ana taoꞌ a maloleꞌ neu atahori, ma hii tulu-fali atahori mana tudꞌa-loloeꞌ ra.
37 I stało się w one dni, że rozniemógłszy się, umarła; którą omywszy, położyli na sali.
Faiꞌ esa ma, mama Tabita namahedꞌi, de mate. Ara rariu e, ma mboti ao sisi na, ma ralololi e sia kama ataꞌ.
38 A iż Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów, prosząc go, aby się nie lenił przyjść do nich.
Ara rena rae Petrus sia Lida. Kota naa lao eiꞌ na fai eꞌetuꞌ sa mia Yope. De ara denu atahori rua reu roꞌe Petrus oi, “Amaꞌ! Hai moꞌe amaꞌ nema lai-lai sia Yope dei.”
39 Tedy wstawszy Piotr, szedł z nimi; a gdy przyszedł, wprowadzili go na salę i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i ukazując suknie i płaszcze, które im Dorka robiła, póki była z nimi.
Petrus rena ma, ana fela de tungga se. Losa naa, ana nisiꞌ mama Tabita kama na. Ina falu ra sofe kama ma nggae ei-ei. Ara ratudꞌu Petrus sira badꞌu nara ma bua-baꞌus fea nara fo mama Dorkas soo fee se leleꞌ ana feꞌe masodꞌaꞌ.
40 A Piotr wygnawszy precz wszystkie, klęknął na kolana i modlił się, a obróciwszy się do onego ciała, rzekł: Tabito, wstań! a ona otworzyła oczy swoje i ujrzawszy Piotra, usiadła.
Basa ma, Petrus denu se dea reu. De ana sendeꞌ lululangga na ma hule-oꞌe. Basa ma, ana mbali mamates a, de olaꞌ nae, “Tabita! Fela leo!” Aiboiꞌ ma, inaꞌ a nalaa mata na. Nita Petrus ma, ana fela de endoꞌ.
41 A on podawszy jej rękę, podniósł ją, a zawoławszy świętych i wdów, stawił ją żywą.
Petrus toꞌu lima na de nafefela e. Basa ma, ana noꞌe ina-falu ra ma atahori feaꞌ ra, de fee inaꞌ mana nasodꞌa baliꞌ a, neu se.
42 I rozsławiło się to po wszystkiej Joppie, i wiele ich uwierzyło w Pana.
Basa atahori sia Yope rena dudꞌuit naa, de atahori naeꞌ ramahere Lamatuaꞌ Yesus.
43 I stało się, że przez wiele dni został Piotr w Joppie u niejakiego Szymona, garbarza.
Petrus leo fai hira fai mia atahori sa ume na. Atahori naa, nara na Simon. Ue-tatao na, tukan nameu banda rouꞌ.
