Dzieje 8
1 A Saul zezwolił na zabicie jego. I wszczęło się onegoż czasu wielkie prześladowanie przeciwko zborowi, który był w Jeruzalemie, i rozproszyli się wszyscy po krainach ziemi Judzkiej i Samaryi, oprócz Apostołów.
தஸ்ய ஹத்யாகரணம்’ ஸௌ²லோபி ஸமமந்யத| தஸ்மிந் ஸமயே யிரூஸா²லம்நக³ரஸ்தா²ம்’ மண்ட³லீம்’ ப்ரதி மஹாதாட³நாயாம்’ ஜாதாயாம்’ ப்ரேரிதலோகாந் ஹித்வா ஸர்வ்வே(அ)பரே யிஹூதா³ஸோ²மிரோணதே³ஸ²யோ ர்நாநாஸ்தா²நே விகீர்ணா: ஸந்தோ க³தா: |
2 I pogrzebli Szczepana mężowie bogobojni i uczynili nad nim płacz wielki.
அந்யச்ச ப⁴க்தலோகாஸ்தம்’ ஸ்திபா²நம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயித்வா ப³ஹு வ்யலபந்|
3 A Saul niszczył zbór, wchodząc w domy, a wywłóczając męże i niewiasty, podawał je do więzienia.
கிந்து ஸௌ²லோ க்³ரு’ஹே க்³ரு’ஹே ப்⁴ரமித்வா ஸ்த்ரிய: புருஷாம்’ஸ்²ச த்⁴ரு’த்வா காராயாம்’ ப³த்³த்⁴வா மண்ட³ல்யா மஹோத்பாதம்’ க்ரு’தவாந்|
4 A ci, którzy byli rozproszeni, chodzili opowiadając słowo Boże.
அந்யச்ச யே விகீர்ணா அப⁴வந் தே ஸர்வ்வத்ர ப்⁴ரமித்வா ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ராசாரயந்|
5 Lecz Filip zaszedłszy do miasta Samaryjskiego, opowiadał im Chrystusa.
ததா³ பி²லிப: ஸோ²மிரோண்நக³ரம்’ க³த்வா க்²ரீஷ்டாக்²யாநம்’ ப்ராசாரயத்;
6 A lud miał wzgląd jednomyślnie na to, co Filip mówił, słuchając i widząc cuda, które czynił.
ததோ(அ)ஸு²சி-ப்⁴ரு’தக்³ரஸ்தலோகேப்⁴யோ பூ⁴தாஸ்²சீத்க்ரு’த்யாக³ச்ச²ந் ததா² ப³ஹவ: பக்ஷாகா⁴திந: க²ஞ்ஜா லோகாஸ்²ச ஸ்வஸ்தா² அப⁴வந்|
7 Albowiem duchy nieczyste od wielu tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim wychodziły, a wiele powietrzem ruszonych i chromych uzdrowieni są.
தஸ்மாத் லாகா ஈத்³ரு’ஸ²ம்’ தஸ்யாஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம விலோக்ய நிஸ²ம்ய ச ஸர்வ்வ ஏகசித்தீபூ⁴ய தேநோக்தாக்²யாநே மநாம்’ஸி ந்யத³து⁴: |
8 I stała się radość wielka w onem mieście.
தஸ்மிந்நக³ரே மஹாநந்த³ஸ்²சாப⁴வத்|
9 A niektóry mąż, imieniem Szymon, był przedtem w onem mieście bawiący się nauką czarnoksięską i lud Samaryjski mamił, powiadając się być czymś wielkim.
தத: பூர்வ்வம்’ தஸ்மிந்நக³ரே ஸி²மோந்நாமா கஸ்²சிஜ்ஜநோ ப³ஹ்வீ ர்மாயாக்ரியா: க்ரு’த்வா ஸ்வம்’ கஞ்சந மஹாபுருஷம்’ ப்ரோச்ய ஸோ²மிரோணீயாநாம்’ மோஹம்’ ஜநயாமாஸ|
10 Na którego się oglądali wszyscy od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Tenci jest ona moc Boża wielka.
தஸ்மாத் ஸ மாநுஷ ஈஸ்²வரஸ்ய மஹாஸ²க்திஸ்வரூப இத்யுக்த்வா பா³லவ்ரு’த்³த⁴வநிதா: ஸர்வ்வே லாகாஸ்தஸ்மிந் மநாம்’ஸி ந்யத³து⁴: |
11 A oglądali się nań przeto, iż je od niemałego czasu mamił czarnoksięstwy swemi.
ஸ ப³ஹுகாலாந் மாயாவிக்ரியயா ஸர்வ்வாந் அதீவ மோஹயாஞ்சகார, தஸ்மாத் தே தம்’ மேநிரே|
12 A gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu królestwo Boże i imię Jezusa Chrystusa, chrzcili się mężowie i niewiasty.
கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யஸ்ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நஸ்²சாக்²யாநப்ரசாரிண: பி²லிபஸ்ய கதா²யாம்’ விஸ்²வஸ்ய தேஷாம்’ ஸ்த்ரீபுருஷோப⁴யலோகா மஜ்ஜிதா அப⁴வந்|
13 Tedy i sam Szymon uwierzył, a ochrzciwszy się, trzymał się Filipa, a widząc cuda i mocy wielkie, które się działy, zdumiewał się.
ஸே²ஷே ஸ ஸி²மோநபி ஸ்வயம்’ ப்ரத்யைத் ததோ மஜ்ஜித: ஸந் பி²லிபேந க்ரு’தாம் ஆஸ்²சர்ய்யக்ரியாம்’ லக்ஷணஞ்ச விலோக்யாஸம்ப⁴வம்’ மந்யமாநஸ்தேந ஸஹ ஸ்தி²தவாந்|
14 A usłyszawszy Apostołowie, którzy byli w Jeruzalemie, iż Samaryja przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana.
இத்த²ம்’ ஸோ²மிரோண்தே³ஸீ²யலோகா ஈஸ்²வரஸ்ய கதா²ம் அக்³ரு’ஹ்லந் இதி வார்த்தாம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரஸ்த²ப்ரேரிதா: ப்ராப்ய பிதரம்’ யோஹநஞ்ச தேஷாம்’ நிகடே ப்ரேஷிதவந்த: |
15 Którzy tam przyszedłszy, modlili się za nimi, aby przyjęli Ducha Świętego.
ததஸ்தௌ தத் ஸ்தா²நம் உபஸ்தா²ய லோகா யதா² பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ ப்ராப்நுவந்தி தத³ர்த²ம்’ ப்ரார்த²யேதாம்’|
16 (Albowiem jeszcze był na żadnego z nich nie zstąpił; ale tylko pochrzczeni byli w imię Pana Jezusowe.)
யதஸ்தே புரா கேவலப்ரபு⁴யீஸோ² ர்நாம்நா மஜ்ஜிதமாத்ரா அப⁴வந், ந து தேஷாம்’ மத்⁴யே கமபி ப்ரதி பவித்ரஸ்யாத்மந ஆவிர்பா⁴வோ ஜாத: |
17 Tedy na nie wkładali ręce, a oni przyjmowali Ducha Świętego.
கிந்து ப்ரேரிதாப்⁴யாம்’ தேஷாம்’ கா³த்ரேஷு கரேஷ்வர்பிதேஷு ஸத்ஸு தே பவித்ரம் ஆத்மாநம் ப்ராப்நுவந்|
18 A ujrzawszy Szymon, że przez wkładanie rąk apostolskich był dawany Duch Święty, przyniósł im pieniądze.
இத்த²ம்’ லோகாநாம்’ கா³த்ரேஷு ப்ரேரிதயோ: கரார்பணேந தாந் பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ ப்ராப்தாந் த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ ஸி²மோந் தயோ: ஸமீபே முத்³ரா ஆநீய கதி²தவாந்;
19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na któregokolwiek bym ręce włożył, wziął Ducha Świętego.
அஹம்’ யஸ்ய கா³த்ரே ஹஸ்தம் அர்பயிஷ்யாமி தஸ்யாபி யதே²த்த²ம்’ பவித்ராத்மப்ராப்தி ர்ப⁴வதி தாத்³ரு’ஸீ²ம்’ ஸ²க்திம்’ மஹ்யம்’ த³த்தம்’|
20 I rzekł mu Piotr: Pieniądze twoje niech z tobą będą na zginienie, żeś mniemał, żeby dar Boży miał być za pieniądze nabywany.
கிந்து பிதரஸ்தம்’ ப்ரத்யவத³த் தவ முத்³ராஸ்த்வயா விநஸ்²யந்து யத ஈஸ்²வரஸ்ய தா³நம்’ முத்³ராபி⁴: க்ரீயதே த்வமித்த²ம்’ பு³த்³த⁴வாந்;
21 Nie masz w tej rzeczy cząstki, ani losu, gdy serce twoje nie jest proste przed obliczem Bożem.
ஈஸ்²வராய தாவந்த: கரணம்’ ஸரலம்’ நஹி, தஸ்மாத்³ அத்ர தவாம்’ஸோ²(அ)தி⁴காரஸ்²ச கோபி நாஸ்தி|
22 Przetoż pokutuj z tej twojej złości, a proś Boga; ować snać będzie odpuszczony ten zamysł serca twego.
அத ஏதத்பாபஹேதோ: கே²தா³ந்வித: ஸந் கேநாபி ப்ரகாரேண தவ மநஸ ஏதஸ்யா: குகல்பநாயா: க்ஷமா ப⁴வதி, ஏதத³ர்த²ம் ஈஸ்²வரே ப்ரார்த²நாம்’ குரு;
23 Albowiem cię widzę być w gorzkości żółci i w związce nieprawości.
யதஸ்த்வம்’ திக்தபித்தே பாபஸ்ய ப³ந்த⁴நே ச யத³ஸி தந்மயா பு³த்³த⁴ம்|
24 Odpowiedziawszy tedy Szymon, rzekł: Módlcie się wy za mną Panu, aby na mię nic nie przyszło z tych rzeczy, któreście powiedzieli.
ததா³ ஸி²மோந் அகத²யத் தர்ஹி யுவாப்⁴யாமுதி³தா கதா² மயி யதா² ந ப²லதி தத³ர்த²ம்’ யுவாம்’ மந்நிமித்தம்’ ப்ரபௌ⁴ ப்ரார்த²நாம்’ குருதம்’|
25 A tak oni oświadczywszy i opowiedziawszy słowo Pańskie, wrócili się do Jeruzalemu i w wielu miasteczkach Samarytańskich Ewangieliję opowiadali.
அநேந ப்ரகாரேண தௌ ஸாக்ஷ்யம்’ த³த்த்வா ப்ரபோ⁴: கதா²ம்’ ப்ரசாரயந்தௌ ஸோ²மிரோணீயாநாம் அநேகக்³ராமேஷு ஸுஸம்’வாத³ஞ்ச ப்ரசாரயந்தௌ யிரூஸா²லம்நக³ரம்’ பராவ்ரு’த்ய க³தௌ|
26 Lecz Anioł Pański rzekł do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi na drogę, która od Jeruzalemu idzie ku Gazie, która jest pusta.
தத: பரம் ஈஸ்²வரஸ்ய தூ³த: பி²லிபம் இத்யாதி³ஸ²த், த்வமுத்தா²ய த³க்ஷிணஸ்யாம்’ தி³ஸி² யோ மார்கோ³ ப்ராந்தரஸ்ய மத்⁴யேந யிரூஸா²லமோ (அ)ஸாநக³ரம்’ யாதி தம்’ மார்க³ம்’ க³ச்ச²|
27 A on wstawszy, szedł. A oto mąż Murzyn rzezaniec, komornik królowej murzyńskiej Kandaces, który był nad wszystkiemi skarbami jej, a przyjechał był do Jeruzalemu, aby się modlił;
தத: ஸ உத்தா²ய க³தவாந்; ததா³ கந்தா³கீநாம்ந: கூஸ்²லோகாநாம்’ ராஜ்ஞ்யா: ஸர்வ்வஸம்பத்தேரதீ⁴ஸ²: கூஸ²தே³ஸீ²ய ஏக: ஷண்டோ³ ப⁴ஜநார்த²ம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரம் ஆக³த்ய
28 I wracał się, siedząc na wozie swoim, a czytał Izajasza proroka.
புநரபி ரத²மாருஹ்ய யிஸ²யியநாம்நோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ க்³ரந்த²ம்’ பட²ந் ப்ரத்யாக³ச்ச²தி|
29 I rzekł Duch Filipowi: Przystąp, a przyłącz się do tego wozu.
ஏதஸ்மிந் ஸமயே ஆத்மா பி²லிபம் அவத³த், த்வம் ரத²ஸ்ய ஸமீபம்’ க³த்வா தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ மில|
30 A przybieżawszy Filip, usłyszał go czytającego Izajasza proroka i rzekł: Rozumieszże, co czytasz?
தஸ்மாத் ஸ தா⁴வந் தஸ்ய ஸந்நிதா⁴வுபஸ்தா²ய தேந பட்²யமாநம்’ யிஸ²யியத²விஷ்யத்³வாதி³நோ வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா ப்ரு’ஷ்டவாந் யத் பட²ஸி தத் கிம்’ பு³த்⁴யஸே?
31 A on rzekł: Jakoż mogę rozumieć, jeźliby mi kto nie wyłożył? I prosił Filipa, a wstąpił i siedział z nim.
தத: ஸ கதி²தவாந் கேநசிந்ந போ³தி⁴தோஹம்’ கத²ம்’ பு³த்⁴யேய? தத: ஸ பி²லிபம்’ ரத²மாரோடு⁴ம்’ ஸ்வேந ஸார்த்³த⁴ம் உபவேஷ்டுஞ்ச ந்யவேத³யத்|
32 A miejsce onego Pisma, które czytał, to było: Jako owca ku zabiciu wiedziony jest, a jako baranek niemy przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich;
ஸ ஸா²ஸ்த்ரஸ்யேதத்³வாக்யம்’ படி²தவாந் யதா², ஸமாநீயத கா⁴தாய ஸ யதா² மேஷஸா²வக: | லோமச்சே²த³கஸாக்ஷாச்ச மேஷஸ்²ச நீரவோ யதா²| ஆப³த்⁴ய வத³நம்’ ஸ்வீயம்’ ததா² ஸ ஸமதிஷ்ட²த|
33 W uniżeniu jego sąd jego zniesiony jest, a rodzaj jego któż wypowie? albowiem zniesiony był z ziemi żywot jego.
அந்யாயேந விசாரேண ஸ உச்சி²ந்நோ (அ)ப⁴வத் ததா³| தத்காலீநமநுஷ்யாந் கோ ஜநோ வர்ணயிதும்’ க்ஷம: | யதோ ஜீவந்ந்ரு’ணாம்’ தே³ஸா²த் ஸ உச்சி²ந்நோ (அ)ப⁴வத் த்⁴ருவம்’|
34 A odpowiadając rzezaniec Filipowi, rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? Sam o sobie, czyli o kim innym?
அநந்தரம்’ ஸ பி²லிபம் அவத³த் நிவேத³யாமி, ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ யாமிமாம்’ கதா²ம்’ கத²யாமாஸ ஸ கிம்’ ஸ்வஸ்மிந் வா கஸ்மிம்’ஸ்²சித்³ அந்யஸ்மிந்?
35 Tedy otworzywszy Filip usta swe, a począwszy od tego Pisma, opowiadał mu Jezusa.
தத: பி²லிபஸ்தத்ப்ரகரணம் ஆரப்⁴ய யீஸோ²ருபாக்²யாநம்’ தஸ்யாக்³ரே ப்ராஸ்தௌத்|
36 A gdy jechali drogą, przyjechali nad jednę wodę. Tedy rzekł rzezaniec: Otóż woda! Cóż na przeszkodzie, abym nie miał być ochrzczony?
இத்த²ம்’ மார்கே³ண க³ச்ச²ந்தௌ ஜலாஸ²யஸ்ய ஸமீப உபஸ்தி²தௌ; ததா³ க்லீபோ³(அ)வாதீ³த் பஸ்²யாத்ர ஸ்தா²நே ஜலமாஸ்தே மம மஜ்ஜநே கா பா³தா⁴?
37 I rzekł Filip: Jeźliż wierzysz z całego serca, wolnoć. A on odpowiedziawszy, rzekł: Wierzę, iż Jezus Chrystus jest Syn Boży.
தத: பி²லிப உத்தரம்’ வ்யாஹரத் ஸ்வாந்த: கரணேந ஸாகம்’ யதி³ ப்ரத்யேஷி தர்ஹி பா³தா⁴ நாஸ்தி| தத: ஸ கதி²தவாந் யீஸு²க்²ரீஷ்ட ஈஸ்²வரஸ்ய புத்ர இத்யஹம்’ ப்ரத்யேமி|
38 I kazał stanąć wozowi; i zstąpili obadwaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.
ததா³ ரத²ம்’ ஸ்த²கி³தம்’ கர்த்தும் ஆதி³ஷ்டே பி²லிபக்லீபௌ³ த்³வௌ ஜலம் அவாருஹதாம்’; ததா³ பி²லிபஸ்தம் மஜ்ஜயாமாஸ|
39 A gdy wystąpili z wody, porwał Filipa Duch Pański i nie widział go więcej rzezaniec, ale jechał drogą swoją, radując się.
தத்பஸ்²சாத் ஜலமத்⁴யாத்³ உத்தி²தயோ: ஸதோ: பரமேஸ்²வரஸ்யாத்மா பி²லிபம்’ ஹ்ரு’த்வா நீதவாந், தஸ்மாத் க்லீப³: புநஸ்தம்’ ந த்³ரு’ஷ்டவாந் ததா²பி ஹ்ரு’ஷ்டசித்த: ஸந் ஸ்வமார்கே³ண க³தவாந்|
40 A Filip aż w Azocie jest znaleziony, a chodząc kazał Ewangieliję po wszystkich miastach, aż przyszedł do Cezaryi.
பி²லிபஸ்²சாஸ்தோ³த்³நக³ரம் உபஸ்தா²ய தஸ்மாத் கைஸரியாநக³ர உபஸ்தி²திகாலபர்ய்யநதம்’ ஸர்வ்வஸ்மிந்நக³ரே ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயந் க³தவாந்|
