Dzieje 8
1 A Saul zezwolił na zabicie jego. I wszczęło się onegoż czasu wielkie prześladowanie przeciwko zborowi, który był w Jeruzalemie, i rozproszyli się wszyscy po krainach ziemi Judzkiej i Samaryi, oprócz Apostołów.
Stephen tek haat thukte ah Sool angta. Erah sa adi Jerusalem hah ni kristaan loong ah rapne ih siiwi rumta. Samaria nyia Judia hah noongrep ni Kristaan loong ah tiisoon rumta, Heliphante loong ah ba soon muh.
2 I pogrzebli Szczepana mężowie bogobojni i uczynili nad nim płacz wielki.
Rangte jatte mina loong ah ih Stephen mang ah rongrongwah ih hu ari damdi bengkaat rumta.
3 A Saul niszczył zbór, wchodząc w domy, a wywłóczając męże i niewiasty, podawał je do więzienia.
Sool ih chaas jeeje ah thet haat taat chungta; nokrookwet ni tumkhoom ano, minuh miwah Jisu suh hanpiite loong ah thoontang dok hoom kaat ano phaatak ni sakkaat rumta.
4 A ci, którzy byli rozproszeni, chodzili opowiadając słowo Boże.
Noongrep ni tiisoonta hanpiite loong ah ih Rangte tiit ah tumbaat rumta.
5 Lecz Filip zaszedłszy do miasta Samaryjskiego, opowiadał im Chrystusa.
Samaria hah ko samnuthung longthoon ni tongte miloong asuh Philip ih Kristo tiit ah baat kaatta.
6 A lud miał wzgląd jednomyślnie na to, co Filip mówił, słuchając i widząc cuda, które czynił.
Philip ih baat rumta tiitkhaap ah mih lomkhoonta loong ah ih rapniine ih thaangchaat rumta, heh jeng boichaat rum adi Philip ih paatjaajih loong ah reeraang nyia noisok rumta.
7 Albowiem duchy nieczyste od wielu tych, którzy je mieli, wołając głosem wielkim wychodziły, a wiele powietrzem ruszonych i chromych uzdrowieni są.
Chiithih laakhah ah mina loong sak nawa riihu leh doksoon eta, erah damdi huimu nyia ekoong loong ah de ih rumta.
8 I stała się radość wielka w onem mieście.
Erah thoidi erah hadaang adi rapne tenroon woksoon ih tong rumta.
9 A niektóry mąż, imieniem Szymon, był przedtem w onem mieście bawiący się nauką czarnoksięską i lud Samaryjski mamił, powiadając się być czymś wielkim.
Erah samnuh hah adi Simoon ngeh ih mih wasiit angta, heh ih Samaria dowa mina loong asuh pootsiit maantaan kanoisok rumta. Heh ih liita ngah mina elong esiit,
10 Na którego się oglądali wszyscy od najmniejszego aż do największego, mówiąc: Tenci jest ona moc Boża wielka.
eno erah samnuthung dowa, kurep wangrep ih, heh jeng ah naaririh ih boichaat rumta. Miloong ah ih liita, heh jiinni juuba “Rangte chaan aphaan “Eloongthoon Chaan aphaan” ah jeela.
11 A oglądali się nań przeto, iż je od niemałego czasu mamił czarnoksięstwy swemi.
Miloong asuh maantaan ah rekamdook ih noisok rum kano heh jeng boichaatte totoh ang rumta.
12 A gdy uwierzyli Filipowi, opowiadającemu królestwo Boże i imię Jezusa Chrystusa, chrzcili się mężowie i niewiasty.
Enoothong Philip ih Rangmong Hasong nyia Jisu Kristo ruurang ese tiit ah baat rum kano, hanpi ih rumta, eno minuh miwah loong ah juutem rumta.
13 Tedy i sam Szymon uwierzył, a ochrzciwszy się, trzymał się Filipa, a widząc cuda i mocy wielkie, które się działy, zdumiewał się.
Simon ih nep hanpiita; eno heh uh juutemta, erah lih adi Philip damdam tong ano paatjaajih ah noisok kano Simon ah rapne ih paatjaata.
14 A usłyszawszy Apostołowie, którzy byli w Jeruzalemie, iż Samaryja przyjęła słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana.
Kamwah loong ah Jerusalem ni angrum adi Samaria nok hah ih Rangte jengkhaap kap eha ngeh ih japchaat rum ano, neng reeni Pitar nyia Joon kaat thuk rumta.
15 Którzy tam przyszedłszy, modlili się za nimi, aby przyjęli Ducha Świętego.
Erah ni thoknyu ano, Kristaan loong sak nah Esa Chiiala toom pah ah ngeh ih rang ah soomkoh ih nyuuta.
16 (Albowiem jeszcze był na żadnego z nich nie zstąpił; ale tylko pochrzczeni byli w imię Pana Jezusowe.)
Esa Chiiala ah o sak ni uh maangpat angra taha; Teesu mendi juutem luulu phang kap rumta.
17 Tedy na nie wkładali ręce, a oni przyjmowali Ducha Świętego.
Pitar nyia Joon ih neng khoh ni nengnyi lak ih tajoh nyu ano rangsoom kot kano ba Esa Chiiala ah pah ra taha.
18 A ujrzawszy Szymon, że przez wkładanie rąk apostolskich był dawany Duch Święty, przyniósł im pieniądze.
Kamwah loong ah ih Kristaan loong khoni joh ano rangsoom kot kano Chiiala pah arah Simon ih japtupta. Erah thoidi Simon ih Pitar nyia Joon suh ngun ah konyu ano
19 Mówiąc: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na któregokolwiek bym ręce włożył, wziął Ducha Świętego.
baat nyuuta, “Arah chaan ah ngasuh nep koh weehe tih, mikhoh nah taajoh angdoh Esa Chiiala toom pah raaha suh ah.”
20 I rzekł mu Piotr: Pieniądze twoje niech z tobą będą na zginienie, żeś mniemał, żeby dar Boży miał być za pieniądze nabywany.
Eno Pitar ih ngaak liita, “Rangte lakkot ah ngun ih reh ang ngeh ih thun hu bah, an ngun ah hui uno soolam nah toom wang uh!
21 Nie masz w tej rzeczy cząstki, ani losu, gdy serce twoje nie jest proste przed obliczem Bożem.
Rangte mootkaat nah seng damdoh an tami room ru, timnge liidoh Rangte miksok di an tenthun ah kaateng tah angko.
22 Przetoż pokutuj z tej twojej złości, a proś Boga; ować snać będzie odpuszczony ten zamysł serca twego.
Erah raangtaan, an ih sekthun ih uh, an tenthun mongtham ethih thunhu, eno erah likhiik ethih thunhu ah biin anaan toom eh ho asuh Teesu rangsoom uh.
23 Albowiem cię widzę być w gorzkości żółci i w związce nieprawości.
An thidokdok mih siikhaamte nyia rangdah khui ni ang uh rah tup hala.”
24 Odpowiedziawszy tedy Szymon, rzekł: Módlcie się wy za mną Panu, aby na mię nic nie przyszło z tych rzeczy, któreście powiedzieli.
Simon ih Pitar nyia Joon suh li nyuuta, set ih Teesu suh rangsoom koh weehe tih, erah li hansih ah likhiik nga taangnah nak toom thok weethuk ha.”
25 A tak oni oświadczywszy i opowiedziawszy słowo Pańskie, wrócili się do Jeruzalemu i w wielu miasteczkach Samarytańskich Ewangieliję opowiadali.
Nengnyi khiikkhi nyia Teesu jengkhaap ah baat nyu ano, Jerusalem ni ngaakwang nyuuta. Samaria ni hadaang hantek ni Ruurang Ese tiit ah lam jangtang ih baatwan nyuuta.
26 Lecz Anioł Pański rzekł do Filipa, mówiąc: Wstań, a idź ku południowi na drogę, która od Jeruzalemu idzie ku Gazie, która jest pusta.
Teesu rangsah ih Philip suh liita, “Jerusalem dowa ih Gaja ko kala lam adoh juumeh ko ih kaat suh khookhaam uh” (Arah lam adi mih amadi tah khoomka.)
27 A on wstawszy, szedł. A oto mąż Murzyn rzezaniec, komornik królowej murzyńskiej Kandaces, który był nad wszystkiemi skarbami jej, a przyjechał był do Jeruzalemu, aby się modlił;
Erah baat kano, Philip ah khookhaam ano dokkhom kata. Eno Ethopia wangcha nuh ngun thiinte, daamhun wasiit, heh nok ni ngaakwangte chomuita. Erah warah Jerusalem ni Rangte rangsoom kah ano mokkaari ni nok ni ngaak wangte angta. Heh lamni soon adi, Isaia khowah ih raang arah leedap weta.
28 I wracał się, siedząc na wozie swoim, a czytał Izajasza proroka.
29 I rzekł Duch Filipowi: Przystąp, a przyłącz się do tego wozu.
Esa Chiiala ih Philip suh baatta, “Mokkaari ko kah uno heh re tiittiit ih chap kah uh.”
30 A przybieżawszy Filip, usłyszał go czytającego Izajasza proroka i rzekł: Rozumieszże, co czytasz?
Philip soon kata adi khowah Isaia leedap banweh arah japchaat kata. Eno Philip ih chengta, “An ih wehu adi tiimjih liiha jat nih hu?”
31 A on rzekł: Jakoż mogę rozumieć, jeźliby mi kto nie wyłożył? I prosił Filipa, a wstąpił i siedział z nim.
Saahaap ah ih ngaakbaatta, “O ih uh lahuk sekbaat rangbah mamah ma jat ang?” Eno Philip ah mokkaari adi heh damdi roongtong suh duupoonta.
32 A miejsce onego Pisma, które czytał, to było: Jako owca ku zabiciu wiedziony jest, a jako baranek niemy przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich;
Rangteele erah weta adi amah raangta: Saap ah dook esuh siitkaat ah likhiik, saapsah heh roon sui adi lahu lari thang kah ang ah likhiik, heh khaapsiit taan uh jengmuh.
33 W uniżeniu jego sąd jego zniesiony jest, a rodzaj jego któż wypowie? albowiem zniesiony był z ziemi żywot jego.
Heh kaanju ih rumta, tiim lathika di thetbaat rumta. Heh sutoom satoom loong tiit ah o ih uh tajen baatka, timnge liidi arah hah adi heh roidong ah thoon ih kata.”
34 A odpowiadając rzezaniec Filipowi, rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? Sam o sobie, czyli o kim innym?
Saahaap ah ih Philip suh chengta, “Baat thaak hang, khowah ih liiha ah o suh liiha? Heh teewah tiit tam wahoh tiit baat ha?”
35 Tedy otworzywszy Filip usta swe, a począwszy od tego Pisma, opowiadał mu Jezusa.
Eno Philip ih phangbaatta; Rangteele erah dowa phangbaat ano, Jisu Ruurang Ese tiit ah baatta.
36 A gdy jechali drogą, przyjechali nad jednę wodę. Tedy rzekł rzezaniec: Otóż woda! Cóż na przeszkodzie, abym nie miał być ochrzczony?
Philip nyia saahaap ah lamdat ko ih daatsoon kanyu adi, joisah esiit japtup nyuuta, eno saahaap ah ih liita, “Arah di ju cheesah je ah. Ngah laang ah juutem suh tanih nook kang?”
37 I rzekł Filip: Jeźliż wierzysz z całego serca, wolnoć. A on odpowiedziawszy, rzekł: Wierzę, iż Jezus Chrystus jest Syn Boży.
Philip ih liita, “An ten nawa ih jen hanpi ubah juutem ah ejen tem ih uh.” “Hanpi ih hang,” heh ih ngaak baatta; “Nga ih Jisu Kristo ah Rangte Sah ngeh ih hanpi ehang.”
38 I kazał stanąć wozowi; i zstąpili obadwaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.
Saahaap ah ih mokkaari ah tangchap thukta, eno nengnyi Philip ju ko ih daatkhoom kanyu ano, Philip ih heh ju ah temta.
39 A gdy wystąpili z wody, porwał Filipa Duch Pański i nie widział go więcej rzezaniec, ale jechał drogą swoją, radując się.
Ju nawa dokkhoom nyuuha di, Teesu Chiiala ih Philip ah soonsiitta. Saahaap ah ih Philip ah takah chotupta, eno tenroon woksoon heh lamko ih wangta.
40 A Filip aż w Azocie jest znaleziony, a chodząc kazał Ewangieliję po wszystkich miastach, aż przyszedł do Cezaryi.
Philip heh teewah Ajotaas ni ang arah japtupta; eno Ruurang Ese tiit ah hadaang rep ni lam jangtang ih Kaisiria maang thokthok ih baat wanta.
