Dzieje 23
1 A Paweł pilnie patrząc na onę radę rzekł: Mężowie bracia! ja ze wszystkiego sumienia dobrego chodziłem przed Bogiem aż do dnia tego.
ஸபா⁴ஸத்³லோகாந் ப்ரதி பௌலோ(அ)நந்யத்³ரு’ஷ்ட்யா பஸ்²யந் அகத²யத், ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ணா அத்³ய யாவத் ஸரலேந ஸர்வ்வாந்த: கரணேநேஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ ஆசராமி|
2 Tedy Ananijasz, najwyższy kapłan, rozkazał go tym, którzy przy nim stali, bić w gębę.
அநேந ஹநாநீயநாமா மஹாயாஜகஸ்தம்’ கபோலே சபேடேநாஹந்தும்’ ஸமீபஸ்த²லோகாந் ஆதி³ஷ்டவாந்|
3 Tedy rzekł Paweł do niego: Uderzy cię Bóg, ściano pobielana! i ty siedzisz, sądząc mię według zakonu, a rozkazujesz mię bić przeciwko zakonowi?
ததா³ பௌலஸ்தமவத³த், ஹே ப³ஹிஷ்பரிஷ்க்ரு’த, ஈஸ்²வரஸ்த்வாம்’ ப்ரஹர்த்தும் உத்³யதோஸ்தி, யதோ வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண விசாரயிதும் உபவிஸ்²ய வ்யவஸ்தா²ம்’ லங்கி⁴த்வா மாம்’ ப்ரஹர்த்தும் ஆஜ்ஞாபயஸி|
4 Zatem ci, którzy tam stali, rzekli: Najwyższemu kapłanowi Bożemu złorzeczysz?
ததோ நிகடஸ்தா² லோகா அகத²யந், த்வம்’ கிம் ஈஸ்²வரஸ்ய மஹாயாஜகம்’ நிந்த³ஸி?
5 A Paweł rzekł: Nie wiedziałem, bracia! żeby był najwyższym kapłanem; bo napisano: Książęciu ludu twego złorzeczyć nie będziesz.
தத: பௌல: ப்ரதிபா⁴ஷிதவாந் ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண மஹாயாஜக ஏஷ இதி ந பு³த்³த⁴ம்’ மயா தத³ந்யச்ச ஸ்வலோகாநாம் அதி⁴பதிம்’ ப்ரதி து³ர்வ்வாக்யம்’ மா கத²ய, ஏதாத்³ரு’ஸீ² லிபிரஸ்தி|
6 A poznawszy Paweł, że ich jedna część była Saduceuszów a druga Faryzeuszów, zawołał w onej radzie: Mężowie bracia! jam jest Faryzeusz, syn Faryzeusza: o nadzieję i o powstanie umarłych mię tu dziś sądzą.
அநந்தரம்’ பௌலஸ்தேஷாம் அர்த்³த⁴ம்’ ஸிதூ³கிலோகா அர்த்³த⁴ம்’ பி²ரூஸி²லோகா இதி த்³ரு’ஷ்ட்வா ப்ரோச்சை: ஸபா⁴ஸ்த²லோகாந் அவத³த் ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண அஹம்’ பி²ரூஸி²மதாவலம்பீ³ பி²ரூஸி²ந: ஸத்நாநஸ்²ச, ம்ரு’தலோகாநாம் உத்தா²நே ப்ரத்யாஸா²கரணாத்³ அஹமபவாதி³தோஸ்மி|
7 A gdy on to mówił, wszczął się rozruch między Faryzeuszami i Saduceuszami, i rozerwało się ono mnóstwo.
இதி கதா²யாம்’ கதி²தாயாம்’ பி²ரூஸி²ஸிதூ³கிநோ: பரஸ்பரம்’ பி⁴ந்நவாக்யத்வாத் ஸபா⁴யா மத்⁴யே த்³வௌ ஸம்’கௌ⁴ ஜாதௌ|
8 Albowiem Saduceuszowie mówią, iż nie masz zmartwychwstania, ani Anioła, ani ducha; ale Faryzeuszowie to oboje wyznawają.
யத: ஸிதூ³கிலோகா உத்தா²நம்’ ஸ்வர்கீ³யதூ³தா ஆத்மாநஸ்²ச ஸர்வ்வேஷாம் ஏதேஷாம்’ கமபி ந மந்யந்தே, கிந்து பி²ரூஸி²ந: ஸர்வ்வம் அங்கீ³குர்வ்வந்தி|
9 I wszczęło się wołanie wielkie. A powstawszy nauczeni w Piśmie z strony Faryzeuszów, spierali się mówiąc: Niceśmy złego nie znaleźli w tym człowieku; i jeźli mu co powiedział duch albo Anioł, nie walczmyż z Bogiem.
தத: பரஸ்பரம் அதிஸ²யகோலாஹலே ஸமுபஸ்தி²தே பி²ரூஸி²நாம்’ பக்ஷீயா: ஸபா⁴ஸ்தா² அத்⁴யாபகா: ப்ரதிபக்ஷா உத்திஷ்ட²ந்தோ (அ)கத²யந், ஏதஸ்ய மாநவஸ்ய கமபி தோ³ஷம்’ ந பஸ்²யாம: ; யதி³ கஸ்²சித்³ ஆத்மா வா கஸ்²சித்³ தூ³த ஏநம்’ ப்ரத்யாதி³ஸ²த் தர்ஹி வயம் ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ராதிகூல்யேந ந யோத்ஸ்யாம: |
10 A gdy się wszczął wielki rozruch, obawiając się hetman, aby Pawła między sobą nie rozszarpali, rozkazał iść żołnierzom na dół, a wydrzeć go z pośrodku ich i odwieść do obozu.
தஸ்மாத்³ அதீவ பி⁴ந்நவாக்யத்வே ஸதி தே பௌலம்’ க²ண்ட³ம்’ க²ண்ட³ம்’ கரிஷ்யந்தீத்யாஸ²ங்கயா ஸஹஸ்ரஸேநாபதி: ஸேநாக³ணம்’ தத்ஸ்தா²நம்’ யாதும்’ ஸபா⁴தோ ப³லாத் பௌலம்’ த்⁴ரு’த்வா து³ர்க³ம்’ நேதஞ்சாஜ்ஞாபயத்|
11 A drugiej nocy stanąwszy przy nim Pan, rzekł: Bądź dobrego serca, Pawle! albowiem jakoś o mnie świadczył w Jeruzalemie, tak musisz świadczyć i w Rzymie.
ராத்ரோ ப்ரபு⁴ஸ்தஸ்ய ஸமீபே திஷ்ட²ந் கதி²தவாந் ஹே பௌல நிர்ப⁴யோ ப⁴வ யதா² யிரூஸா²லம்நக³ரே மயி ஸாக்ஷ்யம்’ த³த்தவாந் ததா² ரோமாநக³ரேபி த்வயா தா³தவ்யம்|
12 A gdy był dzień, zszedłszy się niektórzy z Żydów, zawiązali się klątwą, mówiąc: Że nie mieli jeść ani pić, ażby Pawła zabili.
தி³நே ஸமுபஸ்தி²தே ஸதி கியந்தோ யிஹூதீ³யலோகா ஏகமந்த்ரணா: ஸந்த: பௌலம்’ ந ஹத்வா போ⁴ஜநபாநே கரிஷ்யாம இதி ஸ²பதே²ந ஸ்வாந் அப³த்⁴நந்|
13 A było ich więcej niż czterdzieści, którzy to przysiężenie uczynili.
சத்வாரிம்’ஸ²ஜ்ஜநேப்⁴யோ(அ)தி⁴கா லோகா இதி பணம் அகுர்வ்வந்|
14 Którzy przyszedłszy do przedniejszych kapłanów i do starszych, rzekli: Klątwąśmy się zawiązali, że nic nie ukusimy, ażbyśmy Pawła zabili.
தே மஹாயாஜகாநாம்’ ப்ராசீநலோகாநாஞ்ச ஸமீபம்’ க³த்வா கத²யந், வயம்’ பௌலம்’ ந ஹத்வா கிமபி ந போ⁴க்ஷ்யாமஹே த்³ரு’டே⁴நாநேந ஸ²பதே²ந ப³த்³த்⁴வா அப⁴வாம|
15 Przetoż wy teraz dajcie znać hetmanowi z pozwoleniem wszystkiej rady, aby go jutro do was wywiódł, jakobyście się chcieli dostateczniej wywiedzieć o sprawach jego, a my, pierwej niż tu przyjdzie, jesteśmy gotowi go zabić.
அதஏவ ஸாம்ப்ரதம்’ ஸபா⁴ஸத்³லோகை: ஸஹ வயம்’ தஸ்மிந் கஞ்சித்³ விஸே²ஷவிசாரம்’ கரிஷ்யாமஸ்தத³ர்த²ம்’ ப⁴வாந் ஸ்²வோ (அ)ஸ்மாகம்’ ஸமீபம்’ தம் ஆநயத்விதி ஸஹஸ்ரஸேநாபதயே நிவேத³நம்’ குருத தேந யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ உபஸ்தி²தே: பூர்வ்வம்’ வயம்’ தம்’ ஹந்து ஸஜ்ஜிஷ்யாம|
16 A gdy usłyszał siostrzeniec Pawła o tej zasadzce, przyszedł, a wszedłszy do obozu, oznajmił to Pawłowi.
ததா³ பௌலஸ்ய பா⁴கி³நேயஸ்தேஷாமிதி மந்த்ரணாம்’ விஜ்ஞாய து³ர்க³ம்’ க³த்வா தாம்’ வார்த்தாம்’ பௌலம் உக்தவாந்|
17 Tedy Paweł zawoławszy jednego z setników, rzekł: Zaprowadź tego młodzieńca do hetmana, bo mu coś ma powiedzieć.
தஸ்மாத் பௌல ஏகம்’ ஸ²தஸேநாபதிம் ஆஹூய வாக்யமித³ம் பா⁴ஷிதவாந் ஸஹஸ்ரஸேநாபதே: ஸமீபே(அ)ஸ்ய யுவமநுஷ்யஸ்ய கிஞ்சிந்நிவேத³நம் ஆஸ்தே, தஸ்மாத் தத்ஸவித⁴ம் ஏநம்’ நய|
18 A tak on wziąwszy go, wiódł go do hetmana i rzekł: Paweł więzień, zawoławszy mię, prosił, abym tego młodzieńca przywiódł do ciebie, któryć ma coś powiedzieć.
தத: ஸ தமாதா³ய ஸஹஸ்ரஸேநாபதே: ஸமீபம் உபஸ்தா²ய கதி²தவாந், ப⁴வத: ஸமீபே(அ)ஸ்ய கிமபி நிவேத³நமாஸ்தே தஸ்மாத் ப³ந்தி³: பௌலோ மாமாஹூய ப⁴வத: ஸமீபம் ஏநம் ஆநேதும்’ ப்ரார்தி²தவாந்|
19 Tedy hetman wziąwszy go za rękę i ustąpiwszy na stronę, wywiadywał się: Cóż to jest, co mi masz powiedzieć?
ததா³ ஸஹஸ்ரஸேநாபதிஸ்தஸ்ய ஹஸ்தம்’ த்⁴ரு’த்வா நிர்ஜநஸ்தா²நம்’ நீத்வா ப்ரு’ஷ்ட²வாந் தவ கிம்’ நிவேத³நம்’? தத் கத²ய|
20 A on rzekł: Postanowili Żydowie prosić cię, abyś jutro wywiódł Pawła przed radę, jakoby się chcieli co dostateczniejszego wywiedzieć o nim.
தத: ஸோகத²யத், யிஹூதீ³யலாகா: பௌலே கமபி விஸே²ஷவிசாரம்’ ச²லம்’ க்ரு’த்வா தம்’ ஸபா⁴ம்’ நேதும்’ ப⁴வத: ஸமீபே நிவேத³யிதும்’ அமந்த்ரயந்|
21 Ale ty nie pozwalaj im tego; bo się nań nasadziło z nich więcej niż czterdzieści mężów, którzy się klątwą zawiązali, iż nie mają ani jeść ani pić, ażby go zabili; i są już w pogotowiu, czekając od ciebie odpowiedzi.
கிந்து மவதா தந்ந ஸ்வீகர்த்தவ்யம்’ யதஸ்தேஷாம்’ மத்⁴யேவர்த்திநஸ்²சத்வாரிம்’ஸ²ஜ்ஜநேப்⁴யோ (அ)தி⁴கலோகா ஏகமந்த்ரணா பூ⁴த்வா பௌலம்’ ந ஹத்வா போ⁴ஜநம்’ பாநஞ்ச ந கரிஷ்யாம இதி ஸ²பதே²ந ப³த்³தா⁴: ஸந்தோ கா⁴தகா இவ ஸஜ்ஜிதா இதா³நீம்’ கேவலம்’ ப⁴வதோ (அ)நுமதிம் அபேக்ஷந்தே|
22 Tedy hetman odprawił onego młodzieńca, przykazawszy mu, aby tego przed nikim nie powiadał, iż mu to oznajmił.
யாமிமாம்’ கதா²ம்’ த்வம்’ நிவேதி³தவாந் தாம்’ கஸ்மைசித³பி மா கத²யேத்யுக்த்வா ஸஹஸ்ரஸேநாபதிஸ்தம்’ யுவாநம்’ விஸ்ரு’ஷ்டவாந்|
23 A zawoławszy dwóch niektórych z setników, rzekł: Nagotujcie dwieście żołnierzy, aby szli aż do Cezaryi; do tego siedmdziesiąt jezdnych i dwieście drabantów na trzecią godzinę w nocy;
அநந்தரம்’ ஸஹஸ்ரஸேநாபதி ர்த்³வௌ ஸ²தஸேநாபதீ ஆஹூயேத³ம் ஆதி³ஸ²த், யுவாம்’ ராத்ரௌ ப்ரஹரைகாவஸி²ஷ்டாயாம்’ ஸத்யாம்’ கைஸரியாநக³ரம்’ யாதும்’ பதா³திஸைந்யாநாம்’ த்³வே ஸ²தே கோ⁴டகாரோஹிஸைந்யாநாம்’ ஸப்ததிம்’ ஸ²க்திதா⁴ரிஸைந்யாநாம்’ த்³வே ஸ²தே ச ஜநாந் ஸஜ்ஜிதாந் குருதம்’|
24 Nagotować też bydlęta, aby wsadziwszy Pawła na nie, zdrowo go zaprowadzono do Feliksa starosty;
பௌலம் ஆரோஹயிதும்’ பீ²லிக்ஷாதி⁴பதே: ஸமீபம்’ நிர்வ்விக்⁴நம்’ நேதுஞ்ச வாஹநாநி ஸமுபஸ்தா²பயதம்’|
25 Napisawszy list w ten sposób:
அபரம்’ ஸ பத்ரம்’ லிகி²த்வா த³த்தவாந் தல்லிகி²தமேதத்,
26 Klaudyjusz Lizyjasz najmożniejszemu staroście Feliksowi zdrowia życzy.
மஹாமஹிமஸ்ரீயுக்தபீ²லிக்ஷாதி⁴பதயே க்லௌதி³யலுஷியஸ்ய நமஸ்கார: |
27 Tego męża pojmanego od Żydów, gdy już od nich miał być zabity, przypadłszy z rotą, odjąłem go, dowiedziawszy się, iż jest Rzymianinem.
யிஹூதீ³யலோகா: பூர்வ்வம் ஏநம்’ மாநவம்’ த்⁴ரு’த்வா ஸ்வஹஸ்தை ர்ஹந்தும் உத்³யதா ஏதஸ்மிந்நந்தரே ஸஸைந்யோஹம்’ தத்ரோபஸ்தா²ய ஏஷ ஜநோ ரோமீய இதி விஜ்ஞாய தம்’ ரக்ஷிதவாந்|
28 A chcąc wiedzieć przyczynę, dla której by nań skarżyli, wywiodłem go przed ich radę;
கிந்நிமித்தம்’ தே தமபவத³ந்தே தஜ்ஜ்ஞாதும்’ தேஷா ஸபா⁴ம்’ தமாநாயிதவாந்|
29 I znalazłem, że nań skarżą o jakieś gadki z strony zakonu ich, a że nie ma żadnej winy, dla której by był godzien śmierci albo więzienia.
ததஸ்தேஷாம்’ வ்யவஸ்தா²யா விருத்³த⁴யா கயாசந கத²யா ஸோ(அ)பவாதி³தோ(அ)ப⁴வத், கிந்து ஸ ஸ்²ரு’ங்க²லப³ந்த⁴நார்ஹோ வா ப்ராணநாஸா²ர்ஹோ ப⁴வதீத்³ரு’ஸ²: கோப்யபராதோ⁴ மயாஸ்ய ந த்³ரு’ஷ்ட: |
30 A gdy mi powiedziano o zasadzce, którą mieli uczynić Żydzi na tego męża, zarazem go posłał do ciebie, opowiedziawszy też tym, co nań skarżyli, aby przed tobą mówili to, co by przeciwko niemu mieli. Miej się dobrze.
ததா²பி மநுஷ்யஸ்யாஸ்ய வதா⁴ர்த²ம்’ யிஹூதீ³யா கா⁴தகாஇவ ஸஜ்ஜிதா ஏதாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா தத்க்ஷணாத் தவ ஸமீபமேநம்’ ப்ரேஷிதவாந் அஸ்யாபவாத³காம்’ஸ்²ச தவ ஸமீபம்’ க³த்வாபவதி³தும் ஆஜ்ஞாபயம்| ப⁴வத: குஸ²லம்’ பூ⁴யாத்|
31 Żołnierze tedy tak, jako im było rozkazano, wziąwszy Pawła, prowadzili go nocą do Antypatrydy.
ஸைந்யக³ண ஆஜ்ஞாநுஸாரேண பௌலம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தஸ்யாம்’ ரஜந்யாம் ஆந்திபாத்ரிநக³ரம் ஆநயத்|
32 A nazajutrz, zostawiwszy jezdne, aby z nim jechali, wrócili się do obozu.
பரே(அ)ஹநி தேந ஸஹ யாதும்’ கோ⁴டகாரூட⁴ஸைந்யக³ணம்’ ஸ்தா²பயித்வா பராவ்ரு’த்ய து³ர்க³ம்’ க³தவாந்|
33 Którzy przyjechawszy do Cezaryi, a oddawszy list staroście, stawili przed nim i Pawła.
தத: பரே கோ⁴டகாரோஹிஸைந்யக³ண: கைஸரியாநக³ரம் உபஸ்தா²ய தத்பத்ரம் அதி⁴பதே: கரே ஸமர்ப்ய தஸ்ய ஸமீபே பௌலம் உபஸ்தா²பிதவாந்|
34 A starosta list przeczytawszy, spytał go, z której by był krainy, a zrozumiawszy, że był z Cylicyi,
ததா³தி⁴பதிஸ்தத்பத்ரம்’ படி²த்வா ப்ரு’ஷ்ட²வாந் ஏஷ கிம்ப்ரதே³ஸீ²யோ ஜந: ? ஸ கிலிகியாப்ரதே³ஸீ²ய ஏகோ ஜந இதி ஜ்ஞாத்வா கதி²தவாந்,
35 Rzekł: Będę cię słuchał, gdy też przybędą ci, którzy na cię skarżą. I rozkazał go strzec na ratuszu Herodowym.
தவாபவாத³கக³ண ஆக³தே தவ கதா²ம்’ ஸ்²ரோஷ்யாமி| ஹேரோத்³ராஜக்³ரு’ஹே தம்’ ஸ்தா²பயிதும் ஆதி³ஷ்டவாந்|
