Dzieje 22

1 Mężowie bracia i ojcowie! słuchajcie mojej, którą teraz do was czynię, obrony.

Chuin Paul in, “Sopite le jaumtah pateho, kakihonna thu kasei hi ngaiyuvin,”

2 A gdy usłyszeli, iż do nich rzecz czynił żydowskim językiem, tem się bardziej uciszyli. I rzekł:

Amaho paova thu asei chu ajah phat un mipi ho chu athipchet jengun,

3 Jamci jest mąż Żyd, urodzony w Tarsie Cylicyjskim, lecz wychowany w mieście tem u nóg Gamalijelowych, wyćwiczony dostatecznie w zakonie ojczystym, gorliwym będąc miłośnikiem Bożym, jako wy wszyscy dziś jesteście.

Chuin Paul in, “Keima Tarsus gam'a Cilicia khopia peng Juda mi kahin, chule chihna thepna lama Jerusalema Gamaliel noiya hung seilen kahi. Ama noiya hung seilen khat kahi jeh chun Judate dan le chonna ho phatecha hung kijil kahi. Tunia nangho jouse banga hi Pathen a dinga tompan tah mi kana hin ahi.

4 Którym prześladował tę drogę aż na śmierć, wiążąc i podawając do więzienia i męże, i niewiasty,

Chule anung juiho ka sugentheiyin, abang kathat jin, chule numei pasal kamanin songkul'ah kakhum jin ahi.

5 Jako mi tego i najwyższy kapłan jest świadkiem, i wszyscy starsi, od których też list wziąwszy do braci, jechałem do Damaszku, abym i te, którzy tam byli, związane przywiódł do Jeruzalemu, aby byli karani.

Thempu chung nung le kivaihom na upa hon hiche hi eihetpeh-u ahi. Ajeh chu Damascus a um sopi Judate henga kahunga Christian ho kamat a suhgenthei dinga Jerusalema ka hin kai nadinga amaho koma phalna lekha kahin kichoi ahi.”

6 I stało się, gdym jechał i gdym się przybliżał do Damaszku o południu, że z nagła ogarnęła mię światłość wielka z nieba.

Ahin Damascus khopi lut ding kon lampi laitah ah, hichu sunkim ahin, hichun vana konin vah hattah khat in kakimvel ahin kho tan,

7 I upadłem na ziemię, a usłyszałem głos mówiący do mnie: Saulu! Saulu! czemu mię prześladujesz?

Keijong tol'a kalhu jeng in ahile aw khat kajan, “Saul, Saul, ipi dinga neibolset jing ham?” ahin tin ahi.

8 A jam odpowiedział: Ktoś jest, Panie? I rzekł do mnie: Jam jest Jezus Nazareński, którego ty prześladujesz.

Chuin ken jong, “Nang koi nahim?” kati. Chuin aw chun eihin donbut in “Keima nabolset jing Nazareth Yeshua chu kahi” ahin tin ahi.

9 A ci, którzy byli ze mną, acz widzieli światłość i polękli się, ale głosu nie słyszeli onego, który ze mną mówił.

Chuin kakilhonpi miho chun vah chu amuvin, ahin kakoma thusei aw chun ipi asei ham ahe pouve.

10 I rzekłem: Cóż uczynię, Panie? A Pan rzekł do mnie: Wstań; idź do Damaszku, a tam ci powiedzą o wszystkiem, co postanowiono, abyś ty uczynił.

Hichun “Ipi kabol ding ham Pakai” tin kadong in ahile, Pakaiyin eihin donbut in “Thoudoh inlang Damascus khosunga khun lut in chuteng ipi nabol ding nakisei peh ding ahi,” ati.

11 A gdym nie widział przed jasnością światłości onej, będąc prowadzony za rękę od tych, co ze mną byli, przyszedłem do Damaszku.

Vah hattah jeh a kamit in kho amutah lou jeh in kalhonpi ho chun kakhut in eikaiyun khopi sunga eikailut un ahi.

12 Tam niejaki Ananijasz, mąż pobożny według zakonu, mając świadectwo od wszystkich Żydów tam mieszkających,

Hichea chun Ananias ana cheng in ama chu Pathen gingtah mi ahin Judate dan juithem tah le Damascus khopia um Judate jousen angaisang tah mi khat ahi.

13 Przyszedłszy do mnie i przystąpiwszy, rzekł mi: Saulu bracie, przejrzyj! A jam tejże godziny wejrzał na niego.

Ama chu kakoma ahung ding in, “Sopipa Saul kho mukit tan atin ahile apettah chun ama chu kamu tan ahi.”

14 A on rzekł: Bóg ojców naszych obrał cię, abyś poznał wolę jego, a iżbyś oglądał onego sprawiedliwego i słuchał głosu z ust jego.

Chuin aman, “Ipu ipateu Pathen chun alunggot lam heding le, dihtah pa mua, chule athu ngai dinga nalhen ahitai” ati.

15 Albowiem mu będziesz świadkiem u wszystkich ludzi tego, coś widział i słyszał.

Ajeh chu nangman namu hole najah ho jouse chu nasei phong le-a ama thu hettoh sah a napan ding ahitai.

16 Przetoż teraz cóż odwłaczasz? Wstań, a ochrzcij się, a omyj grzechy twoje, wzywając imienia Pańskiego.

Ipi nakhongai nahlai ham? Kipat doh in lang baptize chang tan, Pakai min kouvin lang nachonset soplhan eiti.

17 I stało się potem, gdym się wrócił do Jeruzalemu, a modliłem się w kościele, żem był w zachwyceniu.

Chuin Jerusalem kahung kile chun Houin ah dilsun kataovin ahile,

18 I widziałem go mówiącego do siebie: Spiesz się; a wynijdź rychło z Jeruzalemu, ponieważ świadectwa twego nie przyjmą o mnie.

Gaovin Yeshua kamun aman, “Kipat loiyin! Jerusalema kon in jamdoh in ajeh chu hiche laiya miho hin keima thudola nathusei asan lou dingu ahi” ati.

19 A jam rzekł: Panie! onić wiedzą, żemci ja podawał do więzienia i bijał w bóżnicach te, którzy wierzyli w cię.

Ahin keiman kaseiyin, “Pakai kikhopna in tin aseijui ho kasuh gentheiya songkul'a kakhum jong ahesoh keiyuve”

20 I gdy wylewano krew Szczepana, świadka twojego, jam też przy tem stał i zezwalałem na zabicie jego, i strzegłem szat tych, którzy go zabijali.

Chule nasoh pa Stephen aselih pet uva asangkhol sutlhah hou akoinau koma ding jong chu kanahinai, kati.

21 I rzekł do mnie: Idźże, boć ja cię do pogan daleko poślę.

Ahin Pakaiyin, “Chen gamlha tah a chidang namdang te lah a kasol ding nahi!” ati.

22 A słuchali go aż do tego słowa; i podnieśli głos swój, mówiąc: Zgładź z ziemi takiego; bo nie słuszna, aby miał żyć.

Hichun mipi hon chuche Paul thusei chu ajah phat un asamuvin, “Hitobang michu delmang un, ahing dinga jong lom ahipoi!” atiuvin ahi.

23 A gdy oni wołali i miotali szaty, i ciskali proch na powietrze,

Chuin mipi chun a sangkholu asut un, vanlama vutvai atheuvin ahi.

24 Rozkazał go hetman wieść do obozu i kazał go biczami spróbować, żeby się dowiedział, dla której by przyczyny nań tak wołano.

Chuin Sepai vaipopa chun, Paul chu inpi sunga apuilut sah in, mipi achunga chubang tah a alunghannau ajeh seidoh sah ding ngaito nan jepsah ding in thu apetan ahi.

25 A gdy go rozciągniono, aby go biczami bito, rzekł Paweł do setnika, który tuż stał: Izali się wam godzi człowieka Rzymianina nieosądzonego biczami bić?

Chuin Paul chu jep dinga ahin kan phat un aman akoma ding sepai lamkai pa henga chun, “Rome mikhat athemmo na khol masa louva jep ding chu dan in aphal hinam?” tin adong in ahi.

26 Co usłyszawszy setnik, przystąpiwszy do hetmana, powiedział mu, mówiąc: Patrz, co czynisz; boć ten człowiek jest Rzymianinem.

Chuin sepai lamkai pan chuche ajah phat chun sepai vaipopa koma achen, “Ipi bol nahim? Amahi Rome mi hibouva hila!” atin ahi.

27 A przystąpiwszy hetman, rzekł mu: Powiedz mi, jeźliś ty jest Rzymianinem? A on rzekł: Tak jest.

Chuin sepai vaipopa chu Paul henga ahung in, “Nangma Rome mi nahim? seiyin,” tin adong tan ahile Paul in jong “Kahinai,” ati.

28 I odpowiedział hetman: Jam za wielką summę tego miejskiego prawa dostał. A Paweł rzekł: A jam się Rzymianinem i urodził.

Chuin sepai vaipopa chun aseiyin “Keijong sum tampi kapeh jouva Rome mihina chang kahi bouve,” atin ahile Paul in “Keivang kapena pat'a Rome mi a peng kahi,” ati.

29 A wnetże odstąpili od niego ci, którzy go mieli wziąć na próby. Do tego i hetman się bał, dowiedziawszy się, że był Rzymianinem, a iż go był kazał związać.

Chuin Paul in Rome mi kahi ati ajahdoh phat in thudong dinga kigong sepai ho chu gang tah in apot doh tauvin ahi, chule sepai vaipopa jong chun chutobang thupeh anei jeh chun akicha lheh jeng in ahi.

30 A tak nazajutrz chcąc się pewnie dowiedzieć tego, o co by był oskarżony od Żydów, uwolnił go od onych związek i rozkazał się zejść przedniejszym kapłanom i wszystkiej radzie ich, a wywiódłszy Pawła, stawił go przed nimi.

Ajing nikhon Paul chung changa boina thu hetdoh nading in sepai vaipopa chun Judate kivaihom na a lamkai hole thempu ho chu hungkhom ding in thu apen, chule amaho masanga ding dingin Paul chu ana lhadoh tan ahi.