Dzieje 20
1 A gdy się on rozruch uciszył, zwoławszy Paweł uczniów i z nimi się pożegnawszy, wyszedł stamtąd, aby szedł do Macedonii.
Biyoko bu bimanisa, Polo wutumisa minlonguki, wuba kindisa, wubavana mboti bosi wuyenda ku Maseduani.
2 A przeszedłszy one strony i napomniawszy je szerokiemi słowy, przyszedł do Grecyi.
Wusabuka bizunga bina, wukindisa mikhuikizi mu malongi mawombo, bosi wuyenda ku Ngelese.
3 A tam zamieszkawszy przez trzy miesiące, gdzie nań Żydowie zasadzkę uczynili, gdy miał płynąć do Syryi, umyślił się powrócić przez Macedoniję.
Zingonda zitatu kakadila kuna. Thangu Polo kabaka lukanu lu kuendila ku Sili mu masuwa, Bayuda banyendila manenga, diawu kabakila lukanu luvutukila mu nzila yi Maseduani.
4 I puścił się z nim aż do Azyi Sopater, Bereeńczyk, a z Tesalończyków Arystarchus i Sekundus, i Gajus Derbejczyk, i Tymoteusz;
Batu baba bayenda yandi nzila yimosi: Sopatele muisi Belemuana Pilusi, Asitaleke ayi Sekundusi basi Tesalonika, Ngayusi muisi Delebe; Timote, Titsike ayi Tolofime basi Azi.
5 A z Azyjatczyków Tychykus i Trofimus, którzy wprzód poszedłszy, czekali nas w Troadzie.
Bawu batuama ku ntuala, batuvingidila ku Tolowasi.
6 A my po dniach przaśników odpłynęliśmy z Filipowa i przyszliśmy do nich do Troady za pięć dni, gdzieśmy zamieszkali siedm dni.
Nyengo wu mampa momo ka mafunanga ko bu wuvioka, tukuma mu masuwaku Filipi. Bilumbu bitanu tusabukila nlangu bosi tuyiza babata ku Tolowasi; bilumbu bisambanu tuzingila kuna.
7 Tedy pierwszy dzień po sabacie, gdy się uczniowie zgromadzili na łamanie chleba, Paweł rozmawiał z nimi, mając iść precz nazajutrz, i przedłużył mowę aż do północy.
Mu lumbu kitheti kilanda lumbu ki saba, tukutakana mu diambu di bukunamapha. Polo wulonga batu bobo bakutakana vana. Sumbu kaba mayindu ma kuenda mu lumbu kilanda, diawu kalongila nate mu midi miphipa.
8 A było wiele lamp na onej sali, gdzie byli zgromadzeni.
Minda miwombo miba muna vinga kioki tukutikinina kuna banga.
9 Tam siedząc niektóry młodzieniec, imieniem Eutychus, w oknie, będąc ciężkim snem zdjęty, gdy tak Paweł długo mówił, snem zmorzony padł na dół z trzeciego piętra i podniesiony jest umarły.
Ditoko dimosi, dizina diandi Ewutiku wukadila va nela, sumbu Polo kalongila ngolo, meso ma tulu mambuila, wusangumuka bua ku ntototona ku yilu banga kintatu. Mu thangu bannanguna, bammona wufua.
10 A Paweł zstąpiwszy na dół, przypadł nań, a ujrzawszy go, rzekł: Nie trwożcie się; boć w nim jest dusza jego.
Polo bu kakuluka, wufukama, wunsimba mu mioko miandi; wutuba: —Bikanu kueno mona boma, widi kuandi moyo!
11 A wstąpiwszy zasię, łamał chleb i jadł, i kazał im długo aż do świtania; potem odszedł precz.
Wukuma diaka ku yilu banga; wubukuna dipha wudia. Wubuela longadiaka nate mu nsuka, bosi, wuyenda.
12 I przywiedli onego młodzieńca żywego, i byli nader ucieszeni.
Banata muana ditoko wumoyo ayi bawu boso bakindusu buwombo.
13 A my przyszedłszy wprzód do okrętu, puściliśmy się do Assonu, abyśmy stamtąd wzięli Pawła; albowiem tak był postanowił, mając sam pieszo iść.
Beto bu tutuama ku ntuala, tukuma mu masuwa momo matunata ku Asosi; kuna tufueti vitudila Polo, buawu bobo bubela luzolo luandi. Bila wubaka lukanu lukuendila kuna dimalu.
14 A gdy się z nami zszedł w Assonie, wziąwszy go, przyjechaliśmy do Mityleny.
Bu kayiza kutubata, bosi tukuma mu masuwa, tuyenda ku Mitilene.
15 A stamtąd odpłynąwszy, drugiego dnia przyszliśmy przeciw Chyju, a trzeciego dnia przypłynęliśmy do Samu, a pomieszkawszy w Trogillu, nazajutrz przyszliśmy do Miletu.
Mu lumbu kilanda tubotuka kuna, tuyenda tula ku ndambu Kio. Mu lumbu kinzole, tutula ku Samosi. Lumbu kimvimba ki buela vioka bosi tutula ku Milete.
16 Albowiem Paweł umyślił był minąć Efez, aby mu nie przyszło czasu trawić w Azyi, bo się kwapił, jeźliby mu można, aby na dzień świąteczny był w Jeruzalemie.
Bila Polo wumanga kuandi telama ku Efeso mu diambu wumanga viokisa thangu ku Azi; bila wuzola tula ku Yelusalemi enati baka bubela mu lumbu ki nyengo wu Pantekoti.
17 Tedy z Miletu posławszy do Efezu, przyzwał do siebie starszych zborowych.
Buna tutula ku Milete, Polo wufidisa thumu kuidi bakulutu ba dibundu di Efeso muingi biza ndengana.
18 Którzy gdy do niego przyszli, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, któregom przyszedł do Azyi, jakom z wami po wszystek czas był,
Buna batula, ku kaba, wuba kamba: —Beno luzebi mboti buevi ndivuandidi yeno tona lumbu kitheti kiokinditula ku Azi.
19 Służąc Panu ze wszelką uniżonością i z wielą łez i pokus, które na mię przychadzały z zasadzek żydowskich.
Ndisadidi Pfumu mu kukikulula buwombo, mu matsuela mu meso ayi mu zithotolo ziozi ndimona kuidi Bayuda bu baba ku ndekilanga mintambu.
20 Jakom się nie schraniał niczego, co by było pożyteczne, abym wam nie oznajmił i nie uczył was jawnie i po domach.
Muaki beno luzebi ti ndisia ku lusuekila ko mambu momo madi mfunu kuidi beno. Ndilulonga va nyalu-nguba ayi mu zinzo zieno.
21 Świadectwo wydawając i Żydom, i Grekom o pokucie ku Bogu i o wierze w Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Ndikamba kadika thangu Bayuda ayi basi Ngelese ti babalula mavanga ayi bawilukila Yesu, Pfumu eto.
22 A oto teraz ja będąc związany duchem, idę do Jeruzalemu, nie wiedząc co tam na mię przyjść ma.
Buabu ndiedi ku Yelusalemi. Buawu bobo bulembo thuminapheve Yinlongo, vayi ndisi zaba ko mambu mbi ndikuenda buani kuna.
23 Tylko że Duch Święty po miastach świadczy, powiadając, że mię więzienie i uciski czekają.
Vayi nzebi ti pheve Yinlongo yiba ku ndubulanga mu kadikadivula ti nloko ayi ziphasi bikuphingila.
24 Wszakże ja na nic nie dbam i nie jest mi tak droga dusza moja, bym tylko bieg mój z radością wykonał i posługę, którąm wziął od Pana Jezusa na oświadczenie Ewangielii łaski Bożej.
Vayi minu ndembo moni luzingu luama luidi kima kiphamba. Vayi ndilembo tombi mu tula ku tsuka yi thinu yi ndilembo zawula ayi manisa kisalu kioki Pfumu kaphana kioki kisamuna Nsamu Wumboti wu nlemvo wu Nzambi.
25 A teraz oto ja wiem, że już więcej nie oglądacie oblicza mojego wy wszyscy, między którymim chodził, każąc królestwo Boże.
Buabu nzebi bumboti ti lulendi buela kumbona ko beno boso bobondilongidi Nsamu wumboti wu Kipfumu ki Nzambi.
26 Przetoż oświadczam się wam dnia dzisiejszego, żem ja jest czysty od krwi wszystkich.
Diawu ndilu kambidi buabu ti: kadi bila ndisi ko mu menga ma batu boso.
27 Albowiem nie chroniłem się, żebym wam nie miał oznajmić wszelkiej rady Bożej.
Bila ndisi manga ku lukamba ko makani moso ma Nzambi.
28 Pilnujcież tedy samych siebie i wszystkiej trzody, w której was Duch Święty postanowił biskupami, abyście paśli zbór Boży, którego nabył przez własną krew.
Lukikeba bumboti ayi lukeba bumboti nkangu wu mamemi moso momopheve Yinlongo kalubiekila minsungi. Lukebanga bumboti Dibundu di Nzambidiodi kakudila mu menga mandi.
29 Boć ja to wiem, że po odejściu mojem wnijdą między was wilcy okrutni, którzy trzodzie folgować nie będą.
Nzebi kuama ti minu kuenda, memvu ma tsisi mela kota va khatitsikꞌeno, malendi mona ko nkangu kiadi.
30 A z was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby za sobą pociągnęli uczniów.
Batu bankaka bela totukila mu beno, bela telama mu longa mambu ma luvunu mu diambu di tuta minlonguki kuidi bawu.
31 Przetoż czujcie, pomnąc, żem przez trzy lata w nocy i we dnie nie przestawał napominać ze łzami każdego z was.
Diawu luzibula meso! Lutebuka moyo ti, mu mimvu mintatu, builu ayi muini, ndibedi lubulanga kadika mutu ayi matsuela mama mu meso.
32 A teraz, bracia! poruczam was Bogu i słowu łaski jego, który może pobudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi poświęconymi.
Buabu ndieka lutambika mu mioko mi Nzambi ayi mu mambu mandi manlemvo andi, mawu mabeki lulendo lu kulukindisila ayi lu kuluvanina kiuka va kimosi ayi banlongo boso.
33 Srebra albo złota, albo szaty nie pożądałem od nikogo.
Ndisia tomba phalata ko, nolo, voti minledi mi mutu ko.
34 Owszem sami wiecie, że moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce,
Beno veka luzebi ti mioko miama misala kisalu mu diambundibaka bima biobi ndiba tsatu ayi biobi bi bobo baba yama.
35 Wszystkomci wam okazał, iż tak pracując, musimy podejmować słabe, a pamiętać na słowa Pana Jezusowe, że on rzekł: Szczęśliwsza jest rzecz dawać, niżeli brać.
Ndilumonisa mu mambu moso, mu salanga phila yoyi; buawu tufueti sadisila batu balebakana ayi buawu tulenda tebukila mambu matuba Pfumu Yesu ti: “Khini yidi mu vana yiviokidi yoyi yidi mu tambula!”
36 A to powiedziawszy, klęknął na kolana swoje i modlił się z nimi wszystkimi.
Polo bu kamanisa yoluka, wufukama va kimosi ayi bawu boso ayi wusambila.
37 I stał się wielki płacz wszystkich, a upadając na szyję Pawłową, całowali go;
Baboso badila, bosi bambumbakana bu bamfifa besi.
38 Smucąc się bardzo, najwięcej tych słów, które im rzekł, że już więcej nie mieli oglądać oblicza jego. I prowadzili go do okrętu.
Bamona kiadi kiwombo bu bawa ti balendi buela kummona ko. Bosi bayenda kumvekisa nate ku masuwa.
