< Dzieje 11 >

1 I usłyszeli Apostołowie i bracia, którzy byli w Judzkiej ziemi, że i poganie przyjęli słowo Boże.
Judea ram pumpuia tîrtonngei le iempungei hah Jentailngei khom Pathien chong an rieta an lei modôm zoi.
2 A gdy Piotr przyszedł do Jeruzalemu, spierali się z nim ci, którzy byli z obrzezania,
Peter hah Jerusalema a sea, hanchu sertan ngei han ama an lei dema, a kôm,
3 Mówiąc: Wszedłeś do mężów nieobrzezanych, a jadłeś z nimi.
“Sertanloi Jentailngei ina nu tunga an kôma sâk khom na sâk ngâi!” an tia.
4 Tedy począwszy Piotr, powiadał im porządnie, mówiąc:
Masikin Peter'n abul renga anrêngin aroi omtie murdi a misîrpe ngâia.
5 Byłem w mieście Joppie, modląc się; i widziałem w zachwyceniu widzenie, naczynie niejakie zstępujące jako prześcieradło wielkie, za cztery rogi uwiązane, i spuszczone z nieba, i przyszło aż do mnie.
“Joppa khopuiliena chubai ko tho lâiin, inlârna ku mua. Puon chêk lientak anghan arikil minlia inthung invân renga juong musum ko kôla juong om ku mua.
6 W które pilnie wejrzawszy, obaczyłem i widziałem czworonogie ziemskie zwierzęta i bestyje, i gadziny, i ptastwo niebieskie;
Mahan anâikikin ke enna insûng sa le ram sa, rôpa intol ngâi le vângei ku mua.
7 I usłyszałem głos mówiący do mnie: Wstań, Piotrze; rzeż, a jedz.
Masuole chong mirîng ki rieta ko kôm, ‘Inthoi roh Peter; that inla sâk roh,’ a tia.
8 I rzekłem: Żadną miarą, Panie! albowiem nigdy nic pospolitego albo nieczystego nie wchodziło w usta moje.
Hannirese keiman ‘Nimak Pumapa! ânthieng loi le ânnim ite ka bâia lût ngâi mak’ ki tia.
9 Tedy mi odpowiedział po wtóre głos z nieba: Co Bóg oczyścił, ty nie miej tego za nieczyste.
Invân renga rôl han avoiniknân, ‘Pathien'n ânthieng a ti sai hi nangman inthieng mak tino roh!’ a ti nôka.
10 A to się stało po trzykroć i zasię to wszystko wciągniono do nieba.
Ma anghan voithum ajuong oma masuole azoinataka chu invân tieng lâk pâiin a oma.
11 A oto zarazem trzej mężowie stanęli przed domem, w którymem był, posłani będąc do mnie z Cezaryi.
Ma zora tak han Caesarea renga mi inthum hongtîra om ngei hah ko omna in an hong tunga.
12 I rzekł mi Duch, abym z nimi szedł, nic nie wątpiąc. Szli też ze mną i ci sześć bracia, i weszliśmy do domu onego męża;
Ratha'n mulung inlakloia anni ngei jûi ngei rangin mi rila. Hi iempu uruk Joppa renga Caesarea hong ngei khom min jûisa kin rêngin Cornelius ina kin lûta.
13 Który nam oznajmił, jako widział Anioła w domu swym stojącego i mówiącego do siebie: Poślij męże do Joppy, a przyzwij Szymona, którego zowią Piotrem.
Ama han a ina vântîrton inding a mua, vântîrton han a kôma, Joppa khuoa mi tîr inla mi inkhat a riming Simon Peter an ti hah hong minkoi roh.
14 On ci powie słowa, przez które zbawiony będziesz ty i wszystek dom twój.
Ama han chong nang misîrpe a ta, ama chong han nangma le ni insûngmingei sânminjôkin om nin tih, tiin khom mi ril sa.
15 A gdym ja począł mówić, przypadł Duch Święty na nie, jako i na nas na początku.
Chongril ko hong phut lehan motona ei chunga ajuongtung anghan Ratha Inthieng an chunga ajuongtunga.
16 I wspomniałem na słowo Pańskie, jako był powiedział: Janci chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.
Male Pumapa'n a ti ‘John'n tui le mi a baptis ania, nangni chu Ratha Inthiengin baptis la chang nin tih,’ a ti hah ki rietsuok nôka.
17 Ponieważ im tedy Bóg dał równy dar i jako i nam, wierzącym w Pana Jezusa Chrystusa, i któżem ja był, abym mógł zabronić Bogu?
Pumapa Jisua Khrista ei iema ama chongpêk nanâk hah Jentailngei khom a pêk ani ti ânthâr ani. Kei hih tumo ki ni, Pathien khap rang bôkpu hi!” a tia.
18 A to usłyszawszy, uspokoili się i chwalili Boga mówiąc; Toć tedy i poganom dał Bóg pokutę ku żywotowi.
Ma chong hah an riet lechu dem khâi mak ngei, Pathien an minpâka, “Pathien'n Jentailngei khom insîra ring rangin zora inchum a pêk ani hi!” an tia.
19 Lecz oni, którzy byli rozproszeni przed utrapieniem, które się stało dla Szczepana, przeszli aż do Fenicyi i Cypru, i do Antyjochii, nikomu nie opowiadając słowa Bożego, tylko samym Żydom.
Hanchu Stephan an that zora dûkmintongna sika chekinchâi ngei hah Phoenicia Ram, Cyprus tuikul le Antioch khuo dênin an sea Judangei kôm vai thurchi an rila.
20 A byli niektórzy z nich mężowie z Cypru i z Cyreny, którzy przyszedłszy do Antyjochii, mówili Grekom, opowiadając Pana Jezusa.
Hannirese, iempu senkhat: Cyprus tuihuol le Cyrene a mingei hah Antioch'a an sea, Jentailngei kôm khom Thurchi Sa an misîra, Pumapa Jisua Thurchi Sa an rila.
21 A była z nimi ręka Pańska, a wielki poczet uwierzywszy, nawrócił się do Pana.
Pumapa ranakin a san ngeia, mi tamtakin an iema, Pumapa tieng an inhei zoia.
22 I przyszła o nich wieść do uszów zboru, który był w Jeruzalemie, i posłali Barnabasza, aby szedł aż do Antyjochii.
Ma thurchi hah Jerusalema koiindang ngeiin an lei rieta, masikin Barnabas hah Antioch taka an tîra.
23 Który tam przyszedłszy a ujrzawszy łaskę Bożą, uradował się i napominał wszystkich, aby w przedsięwzięciu serca trwali przy Panu.
Ama hah a tungin chu mataka mingei Pathien'n satavur tie hah a mûn chu a râisân tataka, an mulungngei murdia Pathien taksônna om mindet rangin anrêngin a mohôk ngeia.
24 Albowiem był mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary. I przybyło wielkie mnóstwo Panu.
Barnabas hah mi satak, Ratha Inthieng le iemna sip ania, masikin mi tamtak Pumapa tieng a tuong zoia.
25 Potem odszedł Barnabasz do Tarsu, aby szukał Saula, a znalazłszy go, przyprowadził go do Antyjochii.
Hanchu Barnabas hah Saul rokin Tarsus khuoa a sea.
26 I bawili się przez cały rok przy onym zborze, i uczyli mnóstwo wielkie; a najpierwej w Antyjochii uczniowie nazwani są Chrześcijanami.
A mu lehan Antioch tieng a hong tuonga, kum khat piel koiindangngei inkhômna an inchel ngâia, mi tamtak an minchu sa ngâi. Antioch'a han kêng iempungei hah Khristien an ti masatak.
27 A w one dni przyszli prorocy z Jeruzalemu do Antyjochii.
Ma zora han Dêipu senkhat ngei Jerusalem renga Antioch an sea.
28 A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmił przez Ducha, iż miał być głód wielki po wszystkim okręgu ziemskiem, który też był za Klaudyjusza cesarza.
An lâia mi inkhat a riming Agabus ândinga rammuol pumpuia mâitâm natak chul atih, ti ratha min rietin a phuonga; ha mâitâm hah Claudius inlal lâiin atung zoi.
29 Tedy uczniowie, każdy z nich według przemożenia swego, postanowili posłać na wspomożenie braci, którzy mieszkali w Judzkiej ziemi.
Ha anghan, ruoisingei han an thei lam chitin Judea rama iempungei kôm sanna muthuon rang an masata.
30 Co też uczynili, posławszy do starszych przez rękę Barnabaszową i Saulową.
Ma hah an thoa masuole sum han koiindang upangei kôm pêk rangin Barnabas le Saul kuta an muthuon zoi.

< Dzieje 11 >