< II Tesaloniczan 2 >

1 A prosimy was, bracia! przez przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie do niego,
Te dongah manuca rhoek mamih kah Boeipa Jesuh Khrih a lonah ham neh amah taengah mamih tingtunnah ham nangmih te kan hloep uh.
2 Abyście się nie zaraz dali zrażać z zmysłu waszego, ani sobą trwożyć, lub przez ducha lub przez mowę, lub przez list, jakoby od nas pisany, jakoby nadchodził dzień Chrystusowy.
Kaimih loh mueihla nen khaw, olka nen khaw, capat nen khaw Boeipa kah khohnin te aka pai coeng bangla ka thui uh te nangmih lungbuei tarha hinghoek tih let ham moenih.
3 Niech was nikt nie zwodzi żadnym sposobem; albowiem nie przyjdzie on dzień, ażby pierwej przyszło odstąpienie i byłby objawiony człowiek on grzechu, on syn zatracenia.
A longim pawt ah pakhat long khaw nangmih n'hoilae boel saeh. Phaelhnah te ha pawk lamhma vetih pocinah kah a capa olaeknah hlang loh a pumphoe hlan atah.
4 Który się sprzeciwia i wynosi nad to wszystko, co się zowie Bogiem, albo co ma Boską cześć, tak iż on w kościele Bożym jako Bóg usiądzie, udawając się za Boga.
Te long te Pathen a ti boeih neh bawknah soah kingkalh uh tih pomsang uh. Pathen kah bawkim ah amah ngol ham amah te Pathen ni tila tai uh.
5 Izali nie pamiętacie, iż jeszcze z wami będąc, o temem wam powiadał?
Nangmih neh n'om vaengah he he nangmih ham ka thui te na poek uh mahnim?
6 A teraz wiecie, co przeszkadza, aby był objawiony czasu swego.
Anih te amah tuetang ah pumphoe sak ham aka khoh te khaw na ming uh coeng.
7 Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości, tylko że ten, który teraz przeszkadza, przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty.
Olhuep tah olaeknah dongah tueng coeng. Tedae a khui lamloh a saii hlan ah te long te hnap a tuuk.
8 A tedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich i zniesie objawieniem przyjścia swego.
Te phoeiah lailak te khaw pumphoe ni. Anih te Boeipa Jesuh amah ka kah hil neh a ngawn vetih amah a lonah kah a phoenah loh a thup ni.
9 Którego niezbożnika przyjście jest podług skutku szatańskiego, ze wszelką mocą i znakami, i cudami kłamliwemi,
Te kah Satan kah bibi lamloh a lonah la a om dongah saithainah neh miknoek boeih, laithae kah khobae rhambae neh ha pawk.
10 I ze wszystkiem oszukaniem nieprawości w tych, którzy giną, przeto iż miłości prawdy nie przyjęli, aby byli zbawieni.
Te dongah boethae kah hmilhmaknah cungkuem neh poci uh tih oltak kah lungnah dongah amih khang ham te doe uh pawh.
11 A przetoż pośle im Bóg skutek błędów, aby wierzyli kłamstwu,
Te dongah amih loh laithae te a tangnah uh ham Pathen loh amih taengah aka tlung tholhhiknah he khaw a tueih pah.
12 Aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale sobie upodobali niesprawiedliwość.
Te daengah ni oltak aka tangnah pawt tih boethae dongah lung aka tlun rhoek boeih lai a tloek eh.
13 Lecz my powinniśmy Bogu dziękować zawsze za was, bracia umiłowani od Pana! iż was Bóg od początku wybrał ku zbawieniu w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy,
Tedae Boeipa loh a lungnah manuca rhoek, kaimih loh nangmih ham Pathen te ka uem uh ham a kuek yoeyah. Mueihla kah cimcaihnah neh oltak tangnah dongkah khangnah ham Pathen loh nangmih te thaihcuek la n'tuek coeng.
14 Do czego was powołał przez Ewangieliję naszę ku dostąpieniu chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Te ham ni kaimih kah olthangthen rhangneh nangmih khaw n'khue. Te tah mamih Boeipa Jesuh Khrih kah thangpomnah te dangnah ham ni.
15 Przetoż, bracia! stójcie, a trzymajcie się nauki podanej, którejście się nauczyli lub przez mowę, lub przez list nasz.
Te dongah manuca rhoek pai uh van laeh. Kaimih kah olka lamloh, capat lamloh n'thuituen nah singyoe te muk uh.
16 A sam Pan nasz, Jezus Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę, (aiōnios g166)
Amah mamih kah Boeipa Jesuh Khrih neh mamih kah pa Pathen loh mamih n'lungnah tih dungyan thaphohnah neh lungvatnah dongkah ngaiuepnah then te m'paek. (aiōnios g166)
17 Niech cieszy serca wasze i utwierdza was w każdej mowie i w uczynku dobrym.
Nangmih thinko te han hloep saeh lamtah bibi takuem neh olka then dongah cawt n'duel saeh.

< II Tesaloniczan 2 >