II Samuela 22
1 I mówił Dawid Panu słowa tej pieśni w on dzień, gdy go wybawił Pan z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saulowej.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 I rzekł: Pan opoka moja i twierdza moja, i wybawiciel mój ze mną.
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 Bóg, skała moja, w nim będę ufał, tarcz moja, róg zbawienia mego, podwyższenie moje, i ucieczka moja, zbawiciel mój, który mię od gwałtu wybawia.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 Wzywałem Pana chwały godnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 Albowiem ogarnęły mię były boleści śmierci, potoki niezbożnych przestraszyły mię.
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 W utrapieniu mojem wzywałem Pana, a do Boga mego wołałem, i wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przyszło do uszów jego.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 Wystąpił dym z nózdrz jego, a ogień z ust jego pożerający; węgle rozpaliły się od niego.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 Nakłonił niebios i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 I jeździł na Cherubinach, i latał, i widzian jest na skrzydłach wiatrowych.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 Położył ciemność około siebie miasto przybytku, zgromadzenie wód z obłoki niebieskimi.
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 Od jasności oblicza jego rozpaliły się węgle ogniste.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 Zagrzmiał Pan z nieba, a najwyższy wydał głos swój.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 Wypuścił i strzały, a rozproszył je, i błyskawicą potarł je.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 I okazały się głębokości morskie, a odkryły się grunty świata na fukanie Pańskie, na tchnienie Ducha z nózdrz jego.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 Posławszy z wysokości, przyjął mię, wyrwał mię z wód wielkich.
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 Wybawił mię od nieprzyjaciela mego potężnego, od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 I wywiódł mię na przestrzeństwo; wybawił mię; bo mię sobie upodobał.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich oddał mi,
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 Gdyżem strzegł dróg Pańskich, anim niezbożnie nie odstawał od Boga mego.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 Albowiem wszystkie sądy jego są przed obliczem mojem i ustawy jego, nie odstąpiłem od nich.
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 A będąc doskonały przed nim, wystrzegałem się nieprawości mojej.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości mojej przed oblicznością oczu swych.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 Z miłosiernym miłosiernie postępujesz, z mężem doskonałym doskonałym jesteś.
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 Z czystym czysty jesteś, a z przewrotnym surowie się obchodzisz.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 Ale wybawiasz lud ubogi, a oczy twoje przed wyniosłymi opuszczasz.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 Tyś zaiste pochodnią moją, o Panie, a Pan oświeci ciemności moje.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 Bo w tobie przebiegłem wojsko, w Bogu moim przekroczyłem mur.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 Droga Boża jest doskonała, wyrok Pański nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 Albowiem któż jest Bogiem oprócz Pana? a kto opoką oprócz Boga naszego?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 Bóg jest mocą moją w wojsku, on czyni doskonałą drogę moję.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 Równa nogi moje z jeleniemi, na wysokich miejscach moich stawia mię.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 Ćwiczy ręce me do boju, tak że kruszę łuk miedziany ramiony swemi.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 Albowiem dałeś mi tarcz zbawienia mego, a w cichości twojej rozmnożyłeś mię.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak iż się nie zachwiały kostki moje.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 Goniłem nieprzyjacioły moje, i wytraciłem je, a nie wróciłem się, ażem je wyplenił.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 I wyniszczyłem je, i poprzebijałem je, tak iż nie powstaną: upadli pod nogami mojemi.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 Tyś mię przepasał mocą ku bitwie, a powaliłeś pod mię powstające przeciwko mnie.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 Nadto podałeś mi szyję nieprzyjaciół moich, którzy mię mieli w nienawiści, i wykorzeniłem je.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 Poglądali, ale nie był wybawiciel; wołali na Pana, ale ich nie wysłuchał.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 I potarłem je jako proch ziemi, jako błoto na ulicach podeptawszy je, rozmiotałem je.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 Tyś mię od sporu ludu mego wyrwał; zachowałeś mię, abym był głową narodów; lud, któregom nie znał, służy mi.
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Synowie obcy kłamali mną, a skoro usłyszeli, byli mi posłuszni.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 Synowie obcy opadali, a drżeli i w zamknieniu swem.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 Żyje Pan, i błogosławiona skała moja; niechże będzie wywyższony Bóg, opoka zbawienia mego.
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię.
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 Który mię wywodzi od nieprzyjaciół moich, a nad tymi, którzy powstają przeciwko mnie, wywyższasz mię, od człowieka niepobożnego wybawiasz mię.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 Przetoż będę cię wyznawał Panie między narodami; a imieniowi twemu śpiewać będę.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 On jest wieżą zbawienia króla swego, a czyniący miłosierdzie nad pomazańcem swoim Dawidem, i nad nasieniem jego aż na wieki.
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
