< II Samuela 22 >

1 I mówił Dawid Panu słowa tej pieśni w on dzień, gdy go wybawił Pan z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saulowej.
Locutus est autem David Domino verba carminis huius, in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul.
2 I rzekł: Pan opoka moja i twierdza moja, i wybawiciel mój ze mną.
et ait: Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus.
3 Bóg, skała moja, w nim będę ufał, tarcz moja, róg zbawienia mego, podwyższenie moje, i ucieczka moja, zbawiciel mój, który mię od gwałtu wybawia.
Deus fortis meus sperabo in eum: scutum meum, et cornu salutis meae: elevator meus, et refugium meum: salvator meus, de iniquitate liberabis me.
4 Wzywałem Pana chwały godnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
Laudabilem invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero.
5 Albowiem ogarnęły mię były boleści śmierci, potoki niezbożnych przestraszyły mię.
Quia circumdederunt me contritiones mortis: torrentes Belial terruerunt me.
6 Boleści grobu ogarnęły mię, zachwyciły mię sidła śmierci. (Sheol h7585)
Funes inferni circumdederunt me: praevenerunt me laquei mortis. (Sheol h7585)
7 W utrapieniu mojem wzywałem Pana, a do Boga mego wołałem, i wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przyszło do uszów jego.
In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo: et exaudiet de templo sancto suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures eius.
8 Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego.
Commota est et contremuit terra: fundamenta montium concussa sunt, et conquassata, quoniam iratus est eis.
9 Wystąpił dym z nózdrz jego, a ogień z ust jego pożerający; węgle rozpaliły się od niego.
Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabit: carbones succensi sunt ab eo.
10 Nakłonił niebios i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
Inclinavit caelos, et descendit: et caligo sub pedibus eius.
11 I jeździł na Cherubinach, i latał, i widzian jest na skrzydłach wiatrowych.
Et ascendit super cherubim, et volavit: et lapsus est super pennas venti.
12 Położył ciemność około siebie miasto przybytku, zgromadzenie wód z obłoki niebieskimi.
Posuit tenebras in circuitu suo latibulum: cribrans aquas de nubibus caelorum.
13 Od jasności oblicza jego rozpaliły się węgle ogniste.
Prae fulgore in conspectu eius, succensi sunt carbones ignis.
14 Zagrzmiał Pan z nieba, a najwyższy wydał głos swój.
Tonabit de caelo Dominus: et excelsus dabit vocem suam.
15 Wypuścił i strzały, a rozproszył je, i błyskawicą potarł je.
Misit sagittas et dissipavit eos: fulgur, et consumpsit eos.
16 I okazały się głębokości morskie, a odkryły się grunty świata na fukanie Pańskie, na tchnienie Ducha z nózdrz jego.
Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius.
17 Posławszy z wysokości, przyjął mię, wyrwał mię z wód wielkich.
Misit de coelo, et assumpsit me: et extraxit me de aquis multis.
18 Wybawił mię od nieprzyjaciela mego potężnego, od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me: quoniam robustiores me erant.
19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
Praevenit me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum.
20 I wywiódł mię na przestrzeństwo; wybawił mię; bo mię sobie upodobał.
Et eduxit me in latitudinem: liberavit me, quia complacui ei.
21 Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich oddał mi,
Retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi.
22 Gdyżem strzegł dróg Pańskich, anim niezbożnie nie odstawał od Boga mego.
Quia custodivi vias Domini, et non egi impie, a Deo meo.
23 Albowiem wszystkie sądy jego są przed obliczem mojem i ustawy jego, nie odstąpiłem od nich.
Omnia enim iudicia eius in conspectu meo: et praecepta eius non amovi a me.
24 A będąc doskonały przed nim, wystrzegałem się nieprawości mojej.
Et ero perfectus cum eo: et custodiam me ab iniquitate mea.
25 Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości mojej przed oblicznością oczu swych.
Et restituet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum munditiam manuum mearum, in conspectu oculorum suorum.
26 Z miłosiernym miłosiernie postępujesz, z mężem doskonałym doskonałym jesteś.
Cum sancto sanctus eris: et cum robusto perfectus.
27 Z czystym czysty jesteś, a z przewrotnym surowie się obchodzisz.
Cum electo electus eris: et cum perverso perverteris.
28 Ale wybawiasz lud ubogi, a oczy twoje przed wyniosłymi opuszczasz.
Et populum pauperem salvum facies: oculisque tuis excelsos humiliabis.
29 Tyś zaiste pochodnią moją, o Panie, a Pan oświeci ciemności moje.
Quia tu lucerna mea Domine: et tu Domine illuminabis tenebras meas.
30 Bo w tobie przebiegłem wojsko, w Bogu moim przekroczyłem mur.
In te enim curram accinctus: in Deo meo transiliam murum.
31 Droga Boża jest doskonała, wyrok Pański nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają.
Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum: scutum est omnium sperantium in se.
32 Albowiem któż jest Bogiem oprócz Pana? a kto opoką oprócz Boga naszego?
Quis est Deus praeter Dominum: et quis fortis praeter Deum nostrum?
33 Bóg jest mocą moją w wojsku, on czyni doskonałą drogę moję.
Deus qui accinxit me fortitudine: et complanavit perfectam viam meam.
34 Równa nogi moje z jeleniemi, na wysokich miejscach moich stawia mię.
Coaequans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me.
35 Ćwiczy ręce me do boju, tak że kruszę łuk miedziany ramiony swemi.
Docens manus meas ad praelium, et componens quasi arcum aereum brachia mea.
36 Albowiem dałeś mi tarcz zbawienia mego, a w cichości twojej rozmnożyłeś mię.
Dedisti mihi clypeum salutis tuae: et mansuetudo mea multiplicavit me.
37 Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak iż się nie zachwiały kostki moje.
Dilatabis gressus meos subtus me: et non deficient tali mei.
38 Goniłem nieprzyjacioły moje, i wytraciłem je, a nie wróciłem się, ażem je wyplenił.
Persequar inimicos meos, et conteram: et non convertar donec consumam eos.
39 I wyniszczyłem je, i poprzebijałem je, tak iż nie powstaną: upadli pod nogami mojemi.
Consumam eos et confringam, ut non consurgant: cadent sub pedibus meis.
40 Tyś mię przepasał mocą ku bitwie, a powaliłeś pod mię powstające przeciwko mnie.
Accinxisti me fortitudine ad praelium: incurvasti resistentes mihi subtus me.
41 Nadto podałeś mi szyję nieprzyjaciół moich, którzy mię mieli w nienawiści, i wykorzeniłem je.
Inimicos meos dedisti mihi dorsum: odientes me, et disperdam eos.
42 Poglądali, ale nie był wybawiciel; wołali na Pana, ale ich nie wysłuchał.
Clamabunt, et non erit qui salvet, ad Dominum, et non exaudiet eos.
43 I potarłem je jako proch ziemi, jako błoto na ulicach podeptawszy je, rozmiotałem je.
Delebo eos ut pulverem terrae: quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam.
44 Tyś mię od sporu ludu mego wyrwał; zachowałeś mię, abym był głową narodów; lud, któregom nie znał, służy mi.
Salvabis me a contradictionibus populi mei: custodies me in caput Gentium: populus, quem ignoro, serviet mihi.
45 Synowie obcy kłamali mną, a skoro usłyszeli, byli mi posłuszni.
Filii alieni resistent mihi, auditu auris obedient mihi.
46 Synowie obcy opadali, a drżeli i w zamknieniu swem.
Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis.
47 Żyje Pan, i błogosławiona skała moja; niechże będzie wywyższony Bóg, opoka zbawienia mego.
Vivit Dominus, et benedictus Deus meus: et exaltabitur Deus fortis salutis meae.
48 Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię.
Deus qui das vindictas mihi, et deiicis populos sub me.
49 Który mię wywodzi od nieprzyjaciół moich, a nad tymi, którzy powstają przeciwko mnie, wywyższasz mię, od człowieka niepobożnego wybawiasz mię.
Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me: a viro iniquo liberabis me:
50 Przetoż będę cię wyznawał Panie między narodami; a imieniowi twemu śpiewać będę.
Propterea confitebor tibi Domine in gentibus: et nomini tuo cantabo.
51 On jest wieżą zbawienia króla swego, a czyniący miłosierdzie nad pomazańcem swoim Dawidem, i nad nasieniem jego aż na wieki.
Magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius in sempiternum.

< II Samuela 22 >