II Koryntian 9
1 Lecz o usłudze, która się dzieje świętym, niepotrzebna mi jest wam pisać.
Ategelane ne huduma afwatane na bhoziwa shinza sana hwilini abhasimbile.
2 Bo znam ochotę umysłu waszego, którą się ja chlubię z was u Macedończyków, iż Achaja gotowa była od przeszłego roku; a ta wasza gorliwość wiele ich pobudziła.
Emenye husu eshauku yenyu ambaya nahwivuniye hwa bhantu abha hu Makedonia. Nabhabholele Akaya elitayali afume hu mwaha gwagushilile. Ehamu yenyu ebhapiye umwoyo abhiji abahale abhombe.
3 Posłałem tedy tych braci, żeby chluba nasza, którą mamy z was, nie była daremna z tej miary, ale abyście (jakom powiedział), gotowymi byli;
Eshi embasontezwezwe aholo ili eshi ahwilole hwetu ahusu amwa gagaje wene, na eli antele handa mwabhanga tayari, neshe shenayajile handu mwanga.
4 Abyśmy snać, jeźliby ze mną przyszli Macedończycy, a znaleźli was niegotowymi, nie zawstydzili się my, (że nie rzekę wy), za tak bezpieczną chlubę.
Antele nkashile umuntu yayonti uwa hu Makedonia nkayenze pandwemo nane nabhaje semlitayari tenzaga alole esoni seyanga lyalyonti ahusu amwe afwanaje endi malidadi tee atoka ne mwane.
5 Zdało mi się tedy za rzecz potrzebną, napomnieć braci, aby do was wprzód poszli i pierwej zgotowali przedtem opowiedzianą waszę szczodrobliwość, aby była gotowa tak jako szczodrobliwość, a nie jako rzecz przymuszona.
Esho nalolile yali mhimu abhalabha aholo ahwenze hwilimwe na alenganye amipango hani kwa jili yezawadi zwa mwalagenye urusayo. Nate tilineshe ahantu hahabholelwe.
6 Ale tak mówię: Kto skąpo sieje, skąpo też żąć będzie; a kto obficie sieje, obficie też żąć będzie.
Esebho zwazwezi omntu yatota hasha wape aivuna hashe na yoyonti yatota hwilengo elya lusayo wape aivuna ulusayo.
7 Każdy jako umyślił w sercu swem, tak niech uczyni, nie z zamarszczeniem ani z przymuszenia; albowiem ochotnego dawcę Bóg miłuje.
Basi kila muntu afumye shasebhele humwoyo gwakwe. Basi agajefumye eshakongobhale kongobhala wala agaje fumye alazimizwe afwataneje Ongolobhe ahusongwa ola yafumya no lusayo.
8 A mocen jest Bóg uczynić, aby obfitowała na was wszelka łaska, abyście mając we wszystkiem zawsze wszelaki dostatek, obfitowali ku wszelakiemu uczynkowi dobremu,
Ongolobhe awezizwe humwonjezwe kila baraka kwajili eyahwilimwe, antale shila lisiku amambo gonti, muwezwe agaje gonti gamuhwanza antele yayibha aje muwezwe ahwonjezwe kila tendo ilinza.
Neshe shesimbwilwe: “Anankenye utakili wakwe na aufumye hwapena elyoli yakwe ekheye wilawila.” (aiōn g165)
10 A ten, który daje nasienie siejącemu, niechże i wam da chleb ku jedzeniu i rozmnoży nasienie wasze, i przysporzy urodzajów sprawiedliwości waszej,
Wape afumizwe embeyu hwamuntu ni mbumunda kwajili yeshalwe nantele aifumya na hwonjezwe embeyu yenyu kwajili eyatote. Umwahale ayonjezwa amavuno agelyoli yenyu.
11 Abyście z każdej miary byli ubogaceni ku wszelkiej prostości, która sprawuje przez nas, aby dzięki Bogu czynione były.
Mwaitajilishiwa hwashashonti shila ili nantele muwezwe abhe bha nepyana enebhebhete abhe nesalifwo hwa Ngolobhe ashilile hwiliti.
12 Albowiem usługiwanie tej ofiary nie tylko dopełnia niedostatki świętych, ale też opływa przez wielkie dziękczynienia na Boga przez pochwałę tej posługi;
Esha bhombe ehuduma ene sio aje ebhapalamazwa amahilaji gabhoziwa bhene. Antele ehwonjezwa amatendo aminji agahusalifwe Ongolobhe.
13 Gdy Boga chwalą za wasze poddaństwo Ewangielii Chrystusowej, za szczerość w udzielaniu przeciwko sobie i przeciwko wszystkim innym;
Antele apime hwenyu na aha kikiziwe kwa huduma ene antele mubha hutelele Ongolobhe humwogope na humueteshe hwenyu izu elya Kristi. Antele mubhahutelele Ongolobhe hupwana uhwe karama zwenyu hwava hale hwashila muntu.
14 I modlą się za wami, żądając was dla łaski Bożej obfitującej w was.
Bhabhatamani, na bhabhalabha kwajili yenyu bhabhombo eshi kwa sababu eye neema engosi eya Ngolobhe yelipandwemo namwe.
15 Lecz Bogu niech będzie chwała za niewypowiedziany dar jego.
Esalifwo zubhe hwa Ngolobhe hu karama yakwe yaseyajiha!
