II Koryntian 9
1 Lecz o usłudze, która się dzieje świętym, niepotrzebna mi jest wam pisać.
Judia ni Rangte mina loong kaat thuk halang ah chosok suh ngah ih sen suh le raangkot ju amiidi bah lapaklak jih angta.
2 Bo znam ochotę umysłu waszego, którą się ja chlubię z was u Macedończyków, iż Achaja gotowa była od przeszłego roku; a ta wasza gorliwość wiele ich pobudziła.
Ngah ih jat ehang sen loong ah chosok suh eram elan, erah raangtaan ih Mesidonia mina loong suh sen suh khuupook lang ah noisok rumhang. Ngah ih liitang, “Akaia dowa hanpiite loong ah” “manrang dowa ih chosok esuh banban tong rumla.” Sen lakkot je thoidi neng loong ah ehanko ah lakkot laknoi thung.
3 Posłałem tedy tych braci, żeby chluba nasza, którą mamy z was, nie była daremna z tej miary, ale abyście (jakom powiedział), gotowymi byli;
Arah hanpiite loong ah amadi daapkaat eh halang, sen lakkot laknoi suh khuupookli ah thaangmuh jengkhaap naktoom ang ah. Enoothong, ngah ih liihang ah likhiik, sen loong ah lakkot laknoi suh banban bantong theng.
4 Abyśmy snać, jeźliby ze mną przyszli Macedończycy, a znaleźli was niegotowymi, nie zawstydzili się my, (że nie rzekę wy), za tak bezpieczną chlubę.
Enoothong, Mesidonia dowa mina loong ah nga damdoh mok roongra haadoh sen lakkot suh banban lamok angkan bah, seng tiimthan rakriijih ang ah—sen rakrek tiit ju lah angthang—sen su laalomli asuh ehan rakri theng ang ah.
5 Zdało mi się tedy za rzecz potrzebną, napomnieć braci, aby do was wprzód poszli i pierwej zgotowali przedtem opowiedzianą waszę szczodrobliwość, aby była gotowa tak jako szczodrobliwość, a nie jako rzecz przymuszona.
Erah thoidi hanpiite loong ah nga ngani bankaat thuksuh samthuntang, neng ih sen lakkot kakham tan ah toom ban khookham rum ah suh ah. Eno juuba ngah thok hangdoh ban khookham choi ang ah, eno lakkot laknoi suh enook elan ngeh ih noisok ah, sen ekot etheng ngeh ih lah angthang eh ah.
6 Ale tak mówię: Kto skąpo sieje, skąpo też żąć będzie; a kto obficie sieje, obficie też żąć będzie.
Samthun etheng o mina ih hejih eneesah wen abah cham hemootsah ju ang ah; o ih ehan wen ah ehan ju choh ah.
7 Każdy jako umyślił w sercu swem, tak niech uczyni, nie z zamarszczeniem ani z przymuszenia; albowiem ochotnego dawcę Bóg miłuje.
Erah raangtaan ih, mamah ih kotsuh liitan, emamah ih kottheng, thetthun damdoh lakot theng nyia kot ejih angkatih ngeh ih lakottheng; tiimnge liidi Rangte ih o ih tenroon ih koha erate ah nook ha.
8 A mocen jest Bóg uczynić, aby obfitowała na was wszelka łaska, abyście mając we wszystkiem zawsze wszelaki dostatek, obfitowali ku wszelakiemu uczynkowi dobremu,
Adoleh mootse kaatse raangtaan ih Rangte ih sen ih jamhan ah nang ih ju ehan jen kohan, saarookwet nyia saapoot rookwet sen raangtaan ih jeeruh toom eh ah ngeh ah.
Rangteele ni uh emah liiha, “Changthih noodek suh larat lapat ih koh adi; heh tenthet ah saarookwet raang ih tong ah. (aiōn g165)
10 A ten, który daje nasienie siejącemu, niechże i wam da chleb ku jedzeniu i rozmnoży nasienie wasze, i przysporzy urodzajów sprawiedliwości waszej,
Eno Rangte, o ih chamwente suh raanjih kotte nyia phaksat esuh baanlo kotte warah ih larat lapat kot kano raanjih thoontang kohan, eno erah rapne ih seethuk ah.
11 Abyście z każdej miary byli ubogaceni ku wszelkiej prostości, która sprawuje przez nas, aby dzięki Bogu czynione były.
Jaarookwet naktoom ratpat ah ngeh ih sen changteng angthuk han, tiimnge liidi sen ih kohali ah neng suh toom kohi thoidoh warep ih Rangte suh saarookwet lakookmi toomli rum ah.
12 Albowiem usługiwanie tej ofiary nie tylko dopełnia niedostatki świętych, ale też opływa przez wielkie dziękczynienia na Boga przez pochwałę tej posługi;
Sen erah reeraang lan ah Rangte mina loong raangtaan luulu tah angka, enoothong Rangte suh ehanhan ih lakookmi li theng ih hoonla.
13 Gdy Boga chwalą za wasze poddaństwo Ewangielii Chrystusowej, za szczerość w udzielaniu przeciwko sobie i przeciwko wszystkim innym;
Eno erah pakna reeraang lan jun ih, nyia Kristo ruurangese tiit ah kap kanno adoleh amadi, neng suh kohan nyia wareprep suh chokoh han thoidoh warep ih Rangte rangka ah.
14 I modlą się za wami, żądając was dla łaski Bożej obfitującej w was.
Eno Rangte ih hedakdak minchan noisok kohanno neng loong ah ih rapne ih thun damdoh rangsoom kohan.
15 Lecz Bogu niech będzie chwała za niewypowiedziany dar jego.
Ranglakkot thaangmuh kot thoidoh loongtang ih Rangte suh lakookmi li ih!
