II Koryntian 7
1 Te tedy obietnice mając, najmilsi! oczyszczajmy samych siebie od wszelakiej zmazy ciała i ducha, wykonywając poświęcenie w bojaźni Bożej.
Therefore, since we have these promises, beloved, let us cleanse ourselves from every defilement of the flesh and spirit, bringing holiness to completion in the fear of God.
2 Przyjmijcież nas; nikogośmy nie ukrzywdzili, nikogośmy nie uszkodzili, nikogośmy przez łakomstwo nie podeszli.
Make room for us in your hearts. We have wronged no one, we have corrupted no one, we have taken advantage of no one.
3 Nie mówięć tego, abym was potępiać miał; bom przedtem powiedział, iż wy w sercach naszych tak jesteście, żebyśmy radzi z wami społecznie umierali i społecznie żyli.
I do not say this to condemn you, for I have said before that you are in our hearts so that we die together with you and live together with you.
4 Mam wielkie bezpieczeństwo do mówienia u was, mam wielką chlubę z was, napełnionym jest pociechą, nader obfituję weselem w każdym ucisku naszym.
Great is my boldness toward you; great is my boasting on your behalf. I am filled with comfort; I am overflowing with joy in all our affliction.
5 Albowiem gdyśmy przyszli do Macedonii, ciało nasze żadnego odpoczynku nie miało, ale we wszystkiem byliśmy uciśnieni, zewnątrz walki, a wewnątrz postrachy.
For even when we came to Macedonia, our bodies had no rest, but we were afflicted at every turn, with conflicts on the outside and fears within.
6 Ale Bóg, który cieszy uniżonych, pocieszył nas przez przyjście Tytusowe.
But God, who comforts the downcast, comforted us by the arrival of Titus,
7 A nie tylko przez przyjście jego, ale też przez pociechę, którą on ucieszony jest z was, oznajmiwszy nam żądność waszę, narzekanie wasze, gorliwość waszę za mną, tak żem się też więcej uweselił.
and not only by his arrival, but also by the comfort you had given him. He told us about your longing, your contrition, and your deep concern for me, so that I rejoiced all the more.
8 Bo chociażem was zasmucił przez list, nie żal mi tego, chociaż mi żal było; bo widzę, iż ten list, chociaż na chwilę, zasmucił was był.
For even if I caused you sorrow by my letter, I do not regret it (though I did regret it, for I see that my letter caused you sorrow, though only for an hour).
9 Jednak teraz weselę się, nie dlatego, żeście zasmuceni byli, ale żeście zasmuceni byli w pokucie; albowiem byliście zasmuceni według Boga, żebyście w niczem nie szkodowali przez nas.
But now I rejoice, not that you were made sorrowful, but that you were made sorrowful to the point of repentance. For you felt a godly sorrow, so that you suffered no loss through us.
10 Albowiem smutek, który jest według Boga, pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje; ale smutek według świata sprawuje śmierć.
For godly sorrow produces a repentance that leads to salvation, leaving no regret, but worldly sorrow produces death.
11 Bo oto to samo, żeście według Boga byli zasmuceni, jako wielką w was pilność sprawiło, owszem obronę, owszem zapalczywość, owszem bojaźń, owszem żądność, owszem gorliwość, owszem pomstę, tak iż we wszystkiem okazaliście się być czystymi w tej sprawie.
Consider what earnestness this godly sorrow of yours has produced in you, what eagerness to clear yourselves, what indignation, what alarm, what longing, what zeal, what righting of wrong! In everything you have shown yourselves to be clear in the matter.
12 A tak chociażem pisał do was, nie pisałem dla tego, który krzywdę uczynił, ani dla owego, któremu się krzywda stała, ale dla tego, iżby wam wiadoma była ona pilność nasza o was przed oblicznością Bożą.
So although I wrote to you, it was not on account of the one who did the wrong, nor on account of the one who was wronged, but so that your earnestness for us might be revealed to you in the sight of God.
13 Dlategośmy się ucieszyli z pociechy waszej; aleśmy się więcej ucieszyli z wesela Tytusowego, i ochłodzony jest duch jego od was wszystkich.
In this we find comfort. And in addition to the comfort we received from you, we rejoiced all the more at the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by you all.
14 A iż jeźlim się w czem przed nim z was chlubił, nie zawstydziłem się; ale jakośmy wam prawdziwie wszystko mówili, tak się też chluba nasza przed Tytusem prawdziwa pokazała.
For if I made any boast to him about you, I was not put to shame. But just as everything we said to you was true, so our boasting to Titus has also proven to be true.
15 A wnętrzności jego tem więcej skłonione są ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo wszystkich was, i jakoście go bojaźnią i ze drżeniem przyjęli.
And his affection for you is even greater when he remembers the obedience of you all, how you received him with fear and trembling.
16 Raduję się tedy, iż wam we wszystkiem mogę zaufać.
I rejoice, because I have complete confidence in you.
