II Koryntian 7
1 Te tedy obietnice mając, najmilsi! oczyszczajmy samych siebie od wszelakiej zmazy ciała i ducha, wykonywając poświęcenie w bojaźni Bożej.
Hicheng thutep ho ichan jeh uvin, sopite ho, itahsau ahilouleh ilhagaovu suboh thei hoa kon chun ipipi lamah hijongleh eimaho kisuthengu hite. Chule eihon Pathen iginjeh uvin thenna chamkim lama kihabolu hite.
2 Przyjmijcież nas; nikogośmy nie ukrzywdzili, nikogośmy nie uszkodzili, nikogośmy przez łakomstwo nie podeszli.
Nangho keiho dingin lung kihongin umun. Keihon koima alamlouvin kabol khapouvin, koima kapuikhel nau jong aumpoi, koima cha jong kaphat chomna diuvin kamang chapouve.
3 Nie mówięć tego, abym was potępiać miał; bom przedtem powiedział, iż wy w sercach naszych tak jesteście, żebyśmy radzi z wami społecznie umierali i społecznie żyli.
Hiche hi nangho themmo chansahna a kasei ahipoi. Masanga kaseipeh banguvin nangho hi kalung uva kagel khoh uvin, chule nangho to hintha a chule thitha ding kahiuve.
4 Mam wielkie bezpieczeństwo do mówienia u was, mam wielką chlubę z was, napełnionym jest pociechą, nader obfituję weselem w każdym ucisku naszym.
Keiman nangho kisonpina lenpen kaneiyun, chule keiman nangho kakithang-at pilheh jeng uvin ahi. Nanghon neiha tilkhou lheh uvin, chule kahahsat nau jouse a jong nanghon nei kipasah uvin ahi.
5 Albowiem gdyśmy przyszli do Macedonii, ciało nasze żadnego odpoczynku nie miało, ale we wszystkiem byliśmy uciśnieni, zewnątrz walki, a wewnątrz postrachy.
Keiho Macedonia kaga lhun uchun lunga kicholdo theina kanei pouve. Hoimalam jouse lung kichiahna katoh un, polama kidouna ho aum toh, lungsunga kichatna kaneiyuve.
6 Ale Bóg, który cieszy uniżonych, pocieszył nas przez przyjście Tytusowe.
Hinlah Pathen in alunglha ho atilkhouvin, Titus hunglhun hin eitilkhou tauve.
7 A nie tylko przez przyjście jego, ale też przez pociechę, którą on ucieszony jest z was, oznajmiwszy nam żądność waszę, narzekanie wasze, gorliwość waszę za mną, tak żem się też więcej uweselił.
Ama hunglhun hin eikipasah uvin, adehset'in nanghoa kona tilkhouna thu aman ahinmu chun keiho eitilkhou lheh jeng uvin ahi. Nang hon neimu nom lheh u thudol aseiya chule thilsoh jeh a nalung khamnau, chule keima dinga na kiphaltheng nau thu kajah chun, kipanan kadimset jenge!
8 Bo chociażem was zasmucił przez list, nie żal mi tego, chociaż mi żal było; bo widzę, iż ten list, chociaż na chwilę, zasmucił was był.
Chutobang thuhahsa lekhathot kahin thot chu, apet'a kakiphatlamna khat aum vang'in, nangho dinga phat chomkhat anat lheh ding vang chun, kiphatlam na kaneipoi.
9 Jednak teraz weselę się, nie dlatego, żeście zasmuceni byli, ale żeście zasmuceni byli w pokucie; albowiem byliście zasmuceni według Boga, żebyście w niczem nie szkodowali przez nas.
Kahin thot chu tun kalung akipahtai, nangho kalung nopmosah u chu hijo louvin, nalung nat'u chun nakisih sah uvin, chule na hinkho man danu nakhel theiyun ahi. Hichu Pathen in amiten anei ding uva adei ahi, hitia chu nangho keihon nasetna dingu imacha kabolnau aumpoi.
10 Albowiem smutek, który jest według Boga, pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje; ale smutek według świata sprawuje śmierć.
Ajehchu lungkhamna Pathen in eideipeh u chun chonset'a kona eipuidoh uva hichun huhhingna asodoh ahi. Hitobang lungkhamna chun kisihna asodohpoi. Hinla vannoi lungkham nan kisihna asodoh joulou ahin, hichun lhagao thina asodoh sah ahiye.
11 Bo oto to samo, żeście według Boga byli zasmuceni, jako wielką w was pilność sprawiło, owszem obronę, owszem zapalczywość, owszem bojaźń, owszem żądność, owszem gorliwość, owszem pomstę, tak iż we wszystkiem okazaliście się być czystymi w tej sprawie.
Hiche Pathen ngaisahna lungkhamna in na hinkhoa ipi asodoh vetemin! Hitobang tah lunggutna, hibangtah a lungthenna nanei nau, hitobang tah a lunghimona, hitobang loma kihonna, hitobang loma nei munom tennau, hitobangtah a na gutchu pottho nau, hitobang tah a adihlou gimbolna. Nangho tah in thil ijakai adih bol angaina thudol nei hung vetsah tauve.
12 A tak chociażem pisał do was, nie pisałem dla tego, który krzywdę uczynił, ani dla owego, któremu się krzywda stała, ale dla tego, iżby wam wiadoma była ona pilność nasza o was przed oblicznością Bożą.
Keiman chuche pet'a lekha kajih lona ajeh chu, adihlou bola chu koi hiya ahiloule koiham adihlou bola ngoh ding chu tithua hola kahipoi. Keiman nahenguva Pathen mitmua kahin jih lona ajeh chu nang hon keiho dinga ichan geiya kiphalna naneiyu hitam ti naki mudoh theina dingu ahi bouve.
13 Dlategośmy się ucieszyli z pociechy waszej; aleśmy się więcej ucieszyli z wesela Tytusowego, i ochłodzony jest duch jego od was wszystkich.
Keiho tah hiche hin eitilkhou nau chu, Titus nana lamto nauva amaa kipana chu nang hon ama nabon chauva nanalem uva chule nalung olsah nau chu, keiho kipa thanopna dehset ahiye.
14 A iż jeźlim się w czem przed nim z was chlubił, nie zawstydziłem się; ale jakośmy wam prawdziwie wszystko mówili, tak się też chluba nasza przed Tytusem prawdziwa pokazała.
Keiman nangho hi ichan geiya ka kiletsah piu chule nei lunglhah sahlouvu thudol kaseipehsa ahitai. Keiman nangho thutahbeh kaseipeh jing nahiuvin chule tua hi Titus henga kakisonna thu kaseijong adih monge ti photchet ahitai.
15 A wnętrzności jego tem więcej skłonione są ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo wszystkich was, i jakoście go bojaźnią i ze drżeniem przyjęli.
Tuhin aman nangho atila sangin naha gelkhoh cheh tauvin ahi ajeh chu nang hon ama gin le ja umtah puma nabon chauva nalem uva asei nangai jalu ahi.
16 Raduję się tedy, iż wam we wszystkiem mogę zaufać.
Keiman nangho tahsanna bulhingset'a kanei nahi jeh uva tua hi kipah tah a uma kahitai.
