II Koryntian 4
1 Dlatego mając to usługiwanie, tak jakośmy miłosierdzie otrzymali, nie słabiejemy.
அபரஞ்ச வயம்’ கருணாபா⁴ஜோ பூ⁴த்வா யத்³ ஏதத் பரிசாரகபத³ம் அலபா⁴மஹி நாத்ர க்லாம்யாம: ,
2 Aleśmy się odrzekli skrytej sromoty, nie obchodząc się chytrze, ani fałszując słowa Bożego; ale objawieniem prawdy zalecając samych siebie u każdego sumienia ludzkiego przed obliczem Bożem.
கிந்து த்ரபாயுக்தாநி ப்ரச்ச²ந்நகர்ம்மாணி விஹாய குடிலதாசரணமகுர்வ்வந்த ஈஸ்²வரீயவாக்யம்’ மித்²யாவாக்யைரமிஸ்²ரயந்த: ஸத்யத⁴ர்ம்மஸ்ய ப்ரகாஸ²நேநேஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸர்வ்வமாநவாநாம்’ ஸம்’வேத³கோ³சரே ஸ்வாந் ப்ரஸ²ம்’ஸநீயாந் த³ர்ஸ²யாம: |
3 Jeźli tedy zakryta jest Ewangielija nasza, zakryta jest przed tymi, którzy giną.
அஸ்மாபி⁴ ர்கோ⁴ஷித: ஸுஸம்’வாதோ³ யதி³ ப்ரச்ச²ந்ந: ; ஸ்யாத் தர்ஹி யே விநம்’க்ஷ்யந்தி தேஷாமேவ த்³ரு’ஷ்டித: ஸ ப்ரச்ச²ந்ந: ;
4 W których bóg świata tego oślepił zmysły, to jest w niewiernych, aby im nie świeciła światłość Ewangielii chwały Chrystusowej, który jest wyobrażeniem Bożem. (aiōn g165)
யத ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரதிமூர்த்தி ர்ய: க்²ரீஷ்டஸ்தஸ்ய தேஜஸ: ஸுஸம்’வாத³ஸ்ய ப்ரபா⁴ யத் தாந் ந தீ³பயேத் தத³ர்த²ம் இஹ லோகஸ்ய தே³வோ(அ)விஸ்²வாஸிநாம்’ ஜ்ஞாநநயநம் அந்தீ⁴க்ரு’தவாந் ஏதஸ்யோதா³ஹரணம்’ தே ப⁴வந்தி| (aiōn g165)
5 Albowiem nie samych siebie opowiadamy, ale Chrystusa Jezusa, że jest Panem, a samych siebie sługami waszymi dla Jezusa.
வயம்’ ஸ்வாந் கோ⁴ஷயாம இதி நஹி கிந்து க்²ரீஷ்டம்’ யீஸு²ம்’ ப்ரபு⁴மேவாஸ்மாம்’ஸ்²ச யீஸோ²: க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ பரிசாரகாந் கோ⁴ஷயாம: |
6 Ponieważ Bóg, który rzekł, aby się z ciemności światłość rozświeciła, ten się rozświecił w sercach naszych ku rozświeceniu (w nas) znajomości chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
ய ஈஸ்²வரோ மத்⁴யேதிமிரம்’ ப்ரபா⁴ம்’ தீ³பநாயாதி³ஸ²த் ஸ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்யாஸ்ய ஈஸ்²வரீயதேஜஸோ ஜ்ஞாநப்ரபா⁴யா உத³யார்த²ம் அஸ்மாகம் அந்த: கரணேஷு தீ³பிதவாந்|
7 A mamy ten skarb w naczyniu glinianem, aby dostojność tej mocy była z Boga, a nie z nas.
அபரம்’ தத்³ த⁴நம் அஸ்மாபி⁴ ர்ம்ரு’ண்மயேஷு பா⁴ஜநேஷு தா⁴ர்ய்யதே யத: ஸாத்³பு⁴தா ஸ²க்தி ர்நாஸ்மாகம்’ கிந்த்வீஸ்²வரஸ்யைவேதி ஜ்ஞாதவ்யம்’|
8 Gdy zewsząd uciśnieni bywamy, ale nie bywamy potłoczeni; powątpiewamy, ale nie zwątpimy.
வயம்’ பதே³ பதே³ பீட்³யாமஹே கிந்து நாவஸீதா³ம: , வயம்’ வ்யாகுலா: ஸந்தோ(அ)பி நிருபாயா ந ப⁴வாம: ;
9 Prześladowanie cierpimy, ale nie bywamy opuszczeni; bywamy porzuceni, ale nie giniemy.
வயம்’ ப்ரத்³ராவ்யமாநா அபி ந க்லாம்யாம: , நிபாதிதா அபி ந விநஸ்²யாம: |
10 Zawsze umartwienie Pana Jezusowe na ciele nosimy, aby i żywot Jezusowy na ciele naszem był objawiony.
அஸ்மாகம்’ ஸ²ரீரே க்²ரீஷ்டஸ்ய ஜீவநம்’ யத் ப்ரகாஸே²த தத³ர்த²ம்’ தஸ்மிந் ஸ²ரீரே யீஸோ² ர்மரணமபி தா⁴ரயாம: |
11 Zawsze bowiem my, którzy żyjemy, bywamy wydawani na śmierć dla Jezusa, aby też żywot Jezusowy był objawiony w śmiertelnem ciele naszem.
யீஸோ² ர்ஜீவநம்’ யத்³ அஸ்மாகம்’ மர்த்த்யதே³ஹே ப்ரகாஸே²த தத³ர்த²ம்’ ஜீவந்தோ வயம்’ யீஸோ²: க்ரு’தே நித்யம்’ ம்ரு’த்யௌ ஸமர்ப்யாமஹே|
12 Dlatego śmierć mocy swojej w nas dokazuje, ale w was żywot.
இத்த²ம்’ வயம்’ ம்ரு’த்யாக்ராந்தா யூயஞ்ச ஜீவநாக்ராந்தா: |
13 Mając tedy tegoż ducha wiary, tak jako napisane: Uwierzyłem, przetom też mówił; i my wierzymy, przeto też mówimy,
விஸ்²வாஸகாரணாதே³வ ஸமபா⁴ஷி மயா வச: | இதி யதா² ஸா²ஸ்த்ரே லிகி²தம்’ ததை²வாஸ்மாபி⁴ரபி விஸ்²வாஸஜநகம் ஆத்மாநம்’ ப்ராப்ய விஸ்²வாஸ: க்ரியதே தஸ்மாச்ச வசாம்’ஸி பா⁴ஷ்யந்தே|
14 Wiedząc, iż ten, który wzbudził Pana Jezusa, i nas wzbudzi przez Jezusa, i postawi z wami.
ப்ரபு⁴ ர்யீஸு² ர்யேநோத்தா²பித: ஸ யீஸு²நாஸ்மாநப்யுத்தா²பயிஷ்யதி யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸ்வஸமீப உபஸ்தா²பயிஷ்யதி ச, வயம் ஏதத் ஜாநீம: |
15 Boć to wszystko dzieje się dla was, aby łaska ona obfitująca przez dziękowanie wielu ich rozmnożyła się ku chwale Bożej.
அதஏவ யுஷ்மாகம்’ ஹிதாய ஸர்வ்வமேவ ப⁴வதி தஸ்மாத்³ ப³ஹூநாம்’ ப்ரசுராநுக்³ரஹப்ராப்தே ர்ப³ஹுலோகாநாம்’ த⁴ந்யவாதே³நேஸ்²வரஸ்ய மஹிமா ஸம்யக் ப்ரகாஸி²ஷ்யதே|
16 Dlatego nie słabiejmy, ale choć się też nasz zewnętrzny człowiek kazi, wszakże on wewnętrzny się odnawia ode dnia do dnia.
ததோ ஹேதோ ர்வயம்’ ந க்லாம்யாம: கிந்து பா³ஹ்யபுருஷோ யத்³யபி க்ஷீயதே ததா²ப்யாந்தரிக: புருஷோ தி³நே தி³நே நூதநாயதே|
17 Albowiem ten króciuchny i lekki ucisk nasz nader zacnej chwały wieczną wagę nam sprawuje; (aiōnios g166)
க்ஷணமாத்ரஸ்தா²யி யதே³தத் லகி⁴ஷ்ட²ம்’ து³: க²ம்’ தத்³ அதிபா³ஹுல்யேநாஸ்மாகம் அநந்தகாலஸ்தா²யி க³ரிஷ்ட²ஸுக²ம்’ ஸாத⁴யதி, (aiōnios g166)
18 Gdy nie patrzymy na rzeczy widzialne, ale na niewidzialne; albowiem rzeczy widzialne są doczesne, ale niewidzialne są wieczne. (aiōnios g166)
யதோ வயம்’ ப்ரத்யக்ஷாந் விஷயாந் அநுத்³தி³ஸ்²யாப்ரத்யக்ஷாந் உத்³தி³ஸா²ம: | யதோ ஹேதோ: ப்ரத்யக்ஷவிஷயா: க்ஷணமாத்ரஸ்தா²யிந: கிந்த்வப்ரத்யக்ஷா அநந்தகாலஸ்தா²யிந: | (aiōnios g166)
