II Kronik 14
1 A gdy zasnął Abijasz z ojcami swymi, a pochowano go w mieście Dawidowem, tedy królował Aza, syn jego, miasto niego. Za dni jego była w pokoju ziemia, przez dziesięć lat.
Pea naʻe mohe ʻa ʻApisa mo ʻene ngaahi tamai, pea naʻa nau tanu ia ʻi he kolo ʻa Tevita: pea naʻe fetongi ia ʻi he pule ʻe hono foha ko ʻAsa. Naʻe melino pe ʻae fonua ʻi hono ngaahi ʻaho ʻoʻona ʻi ha taʻu ʻe hongofulu.
2 I czynił Aza co było dobrego, i przyjemnego w oczach Pana, Boga swego.
Pea naʻe fai ʻe ʻAsa ʻaia naʻe lelei ʻi he ʻao ʻo Sihova ko hono ʻOtua:
3 Bo poburzył ołtarze obce, i wyżyny, i podruzgotał bałwany ich, i wyrąbał gaje ich;
He naʻa ne fetuku ʻo ʻave ke mamaʻo ʻae ngaahi feilaulauʻanga ʻoe ngaahi ʻotua kehe, mo e ngaahi potu māʻolunga: ʻo ne fesiʻi hifo ʻae ngaahi meʻa fakatātā, pea ne tā hifo ʻae ngaahi vao tapu:
4 A przykazał Judzie, aby szukali Pana, Boga ojców swych, i przestrzegali zakonu i przykazań jego.
Pea naʻa ne fekau ki Siuta ke kumi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻenau ngaahi tamai, pea ke fai ki he fono mo e fekau.
5 Zniósł też ze wszystkich miast Judzkich wyżyny, i słoneczne bałwany, a było w pokoju królestwo za czasu jego.
Pea naʻa ne liʻaki foki mei he ngaahi kolo kotoa pē ʻo Siuta ʻae ngaahi potu māʻolunga mo e ngaahi meʻa fakatātā: pea naʻe anga fakamelino pe ʻae puleʻanga ʻi hono ʻao.
6 Nadto pobudował miasta obronne w Judzie, przeto, iż była w pokoju ziemia i nie powstała wojna przeciwko niemu za onych lat; bo mu dał Pan odpocznienie.
Pea naʻe langa ʻe ia ʻae ngaahi kolotau ʻi Siuta: he naʻe anga fakamelino pe ʻae fonua, pea naʻe ʻikai ha tau kiate ia ʻi he ngaahi taʻu ko ia: koeʻuhi naʻe foaki ʻe Sihova ʻae fiemālie kiate ia.
7 I rzekł do Judy: Pobudujmy te miasta, i otoczmy je murem i wieżami, bramami, i zaworami, póki ziemia jest w mocy naszej; bośmy szukali Pana, Boga naszego; szukaliśmy go, i sprawił nam odpocznienie zewsząd. Przetoż budowali, a szczęściło się im.
Ko ia naʻe pehē ai ʻe ia ki Siuta, “Ke tau langa ʻae ngaahi kolo ni maʻatautolu, pea langa ki ai ʻae ngaahi ā, mo e ngaahi fale māʻolunga, mo e ngaahi matapā, mo e ngaahi ʻakau fakalava, ʻi he kei ʻi hotau ʻao ʻae fonua: ko e meʻa ʻi heʻetau kumi ʻa Sihova ko hotau ʻOtua, naʻa tau kumi ia, pea kuo ne tuku ʻae fiemālie kiate kitautolu ʻi he potu kotoa pē.” Ko ia naʻa nau langa pea monūʻia.
8 I miał Aza wojsko noszących tarcz i drzewce: z Judy trzykroć sto tysięcy, a z Benjamina noszących puklerz i ciągnących łuk dwa kroć sto tysięcy i ośmdziesiąt tysięcy. Ci wszyscy byli bardzo mężni.
Pea naʻe ʻia ʻAsa ʻae kau tangata tau, naʻe fua ʻae ngaahi pā mo e ngaahi tao, ko e toko tolu afe mei Siuta: pea ko e toko ua kilu mo e toko valu mano meia Penisimani naʻe fua pā pea teke ʻae kaufana: ko e kau tangata toʻa mo mālohi ʻakinautolu ni kotoa pē.
9 Tedy wyciągnął przeciw nim Zara Etyjopczyk, mając wojska dziesięć kroć sto tysięcy, a wozów trzy sta, i przyciągnął aż do Maresy.
Pea naʻe haʻu ke tauʻi ʻakinautolu ʻa Sela ko e tangata ʻItiopea mo e fuʻu tau ko e taha miliona, mo e saliote ʻe tolungeau: pea naʻa nau hoko ki Malesa.
10 Wyciągnął też i Aza przeciw niemu, i uszykowali wojska w dolinie Sefata u Maresy.
Pea naʻe toki ʻalu kituaʻā ʻa ʻAsa ko hono tali, pea naʻa nau teuteu ke fai ʻae tau ʻi he potu talalo ʻo Sefata ʻi Malesa.
11 Tedy zawołał Aza do Pana, Boga swego, i rzekł: O Panie! ty nie potrzebujesz wielu, abyś ratował tego, który nie ma potęgi. Ratujże nas, o Panie, Boże nasz! gdyż na tobie spolegamy, a w imię twoje idziemy przeciwko temu mnóstwu. Tyś Pan, Bóg nasz; niech nie ma góry nad tobą człowiek śmiertelny.
Pea naʻe tangi ʻa ʻAsa kia Sihova ko hono ʻOtua, ʻo ne pehē, “ʻE Sihova, ko e meʻa noa pe kiate koe ke tokoni, ki he tokolahi, pe kiate kinautolu ʻoku ʻikai hanau mālohi: ʻE Sihova ko homau ʻOtua, ke ke tokoni kiate kimautolu: he ʻoku mau falala kiate koe, pea ʻi ho huafa ʻoku mau ʻalu atu ki he fuʻu kakai ni. ʻE Sihova, ko koe pe ko homau ʻOtua ʻoua naʻa mālohi ʻae tangata kiate koe.”
12 A tak poraził Pan Etyjopczyków przed Azą i przed Judą, tak iż uciekli Etyjopczycy.
Ko ia naʻe taaʻi ʻe Sihova ʻae kakai ʻItiopea ʻi he ʻao ʻo ʻAsa, mo e ʻao ʻo Siuta pea naʻe hola ʻae kakai ʻItiopea.
13 A gonił ich Aza i lud, który był z nim, aż do Gierary. I polegli Etyjopczycy, tak, że nie mogli wskórać: bo starci są przed obliczem Pańskiem i przed wojskiem jego. I nabrali łupów bardzo wiele.
Pea naʻe tuli ʻakinautolu ʻe ʻAsa mo e kakai naʻe ʻiate ia ʻo aʻu ki Kela: pea ʻi he maveuveu ʻae kakai ʻItiopea, naʻe ʻikai te nau mafai ke toe fakahaofi ʻakinautolu he naʻe fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he ʻao ʻo Sihova pea ʻi he ʻao ʻo ʻene tau: pea naʻa nau fetuku ʻo ʻave ʻae vete lahi.
14 Nadto poburzyli wszystkie miasta około Gierary; albowiem przypadł strach Pański na nich, i splundrowali one wszystkie miasta; bo w nich była wielka korzyść.
Pea naʻa nau teʻia ʻae ngaahi kolo kotoa pē naʻe tuʻu takatakai ʻi Kela: he naʻe tō ʻae manavahē kia Sihova kiate kinautolu: pea naʻa nau maumau ʻae ngaahi kolo kotoa pē: he naʻe lahi ʻaupito ʻae koloa ʻi ai.
15 Także i obory trzód poburzyli; a zająwszy owiec i wielbłądów bardzo wiele, wrócili się do Jeruzalemu.
Pea naʻa nau teʻia foki ʻae ngaahi fale ʻoe fanga manu lalahi: pea naʻe fetuku ʻo ʻave ʻae fanga sipi mo e fanga kāmeli ke lahi ʻaupito ʻonau liu mai ki Selūsalema.
