I Tesaloniczan 3
1 Przeto nie mogąc dłużej znosić, upodobało się nam, abyśmy sami w Atenach zostali.
Mansh eshe haniyere okoon k'amdek'o nomaawtsotse Ateni eteets kitots noaali ooro noosh sheeng araatniye b́ be'eyi.
2 I posłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego, i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowej, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszej.
No eshu Ik'i guuts wottso, Krstosko sheeng doo shishiyon finon no tooho T'imotiyosi itsh wosherone, itsh no woshuwere iti b́kup'shr imnetiyon it kup'ituwok'o itn b́ izituwok'owe,
3 Aby się żaden nie poruszał w tych uciskach; gdyż sami wiecie, żeśmy na to wystawieni.
Hanuwere it ats bodts gond bek'atse tuutson it shek'eerawok'o iti woshituwe, gond bek'an noosh beezets gowo b́wottsok'owo it it tookon danfte.
4 Albowiem gdyśmy byli u was, opowiadaliśmy wam, żeśmy mieli być uciśnieni, jakoż się też to stało, i wiecie o tem.
Dabnwor itnton noteshor gondbek'o no ats b́bodetuwok'o shin shino keewfoone b́teshi, it dantsok'onowere gond bek'o noats bodre,
5 Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem go, abym się dowiedział o wierze waszej, by was snać nie kusił ten, co kusi, a nie była daremna praca nasza.
manatse tuutson k'amoon koto tmaawtsotse it amano danosh geeyat T'imotiwosi itok woshere, bín twoshwere daneraka fadfo iti ik weeron fadrek'úwa etaat, nofinonwere datsmec'ro wotat oorwtsere k'úwa etaat shatatniye.
6 Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszej, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądając nas widzieć, tak jako i my was.
Andmó T'imotiwos itoke nomaants waat it imnetiyi jangonat it shuni jangosh gene'úshit keewo noosh keewre, mank'owere úni aawo sheeng keewon noon it gawitwok'onat no iti bek'osh nomiraac'irwok'o itwere noon bek'osh it mirac'rwok'owo noosh b́keewi.
7 Dlatego pocieszeni jesteśmy, bracia! z was w każdym utrapieniu i potrzebie naszej przez wiarę waszę;
Eshe mansh eshuwotso, noo nodaatseyir kic'oonat gondbek'otse b́wotiyalor it imnetiyatse tuutson no ango kup'ere.
8 Bo teraz my żyjemy, jeźli wy stoicie w Panu.
It doonzo Iyesusats kup'de'er itbeyo nooshowere man nok'alo noosh nobee.
9 Albowiem jakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, którem się weselimy dla was przed Bogiem naszym?
Eshe and it jangosh udo t'intsirwone, it jangatse b́ shinatse nodetsts geneeúwosh Ik'o úditwone.
10 W nocy i we dnie bardzo się gorliwie modląc, abyśmy oglądali oblicze wasze i dopełnili niedostatków wiary waszej.
T'uwe aawo kup'sh dek'at Ik'o nok'onir nomeets ááwon iti be'er it amantsotse shaptso s'eentsosh tfalituwok'owe.
11 Lecz sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz, Jezus Chrystus, niech wyprostuje drogę naszę do was;
Andoor Izar Izewernat nonih b́tookon Iyesuswor it maants noweetwok'o noweero noosh kaatswe.
12 A was Pan niech pomnoży i obfitującymi uczyni w miłości jednego ku drugiemu, i ku wszystkim, jako i nas ku wam,
Noo iti noshunirwok'o doonzo it atsatseyonat jamoshor it detsts shuno eenr bí'ayituwok'o itsh woshuwe.
13 Aby utwierdzone były serca wasze nienaganione w świętobliwości przed Bogiem i Ojcem naszym, na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi świętymi jego.
Mank'oon nodoonz Iyesus bik S'ayin jamwotsnton b́woor noko Izar Izewernat nonih shinatse it nibo eeg eeg deshawonat S'ayin b́wotituwok'o doonzo iti kup'shwe.
