I Tesaloniczan 2
1 Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyjście nasze do was nie było próżne;
Porque vós mesmos, irmãos, bem sabeis que a nossa entrada para comvosco não foi vã
2 Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,
Antes, havendo primeiro padecido, e sido aggravados em Phillipos, como sabeis, tivemos ousadia em nosso Deus, para vos fallar o evangelho de Deus com grande combate.
3 Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
Porque a nossa exhortação não foi com engano, nem com immundicia, nem com fraudulencia;
4 Ale jako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielija, tak mówimy, nie jako ludziom się podobając, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
Mas, como fomos approvados de Deus para que o evangelho nos fosse confiado, assim fallámos, não como para comprazer aos homens, mas a Deus, que prova os nossos corações.
5 Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;
Porque, como bem sabeis, nunca usámos de palavras lisongeiras, nem de pretexto de avareza; Deus é testemunha;
6 Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam być ciężkimi, jako Apostołowie Chrystusowi;
Não buscando gloria dos homens, nem de vós, nem de outros, ainda que podiamos, como apostolos de Christo, ser-vos pesados;
7 Aleśmy byli skromnymi między wami, jako gdy mamka odchowuje dziatki swoje.
Antes fomos brandos entre vós, como a ama que cria seus filhos.
8 Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożej, ale też i dusz naszych, dlatego iżeście nam miłymi byli.
Assim nós, estando-vos tão affeiçoados, de boa vontade quizeramos communicar-vos, não sómente o evangelho de Deus, mas ainda as nossas proprias almas; porquanto nos ereis muito queridos.
9 Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.
Porque bem vos lembraes, irmãos, do nosso trabalho e fadiga; pois, trabalhando noite e dia, vos pregámos o evangelho de Deus, para não sermos pesados a nenhum de vós.
10 Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
Vós e Deus sois testemunhas de quão sancta, e justa, e irreprehensivelmente nos houvemos para comvosco, os que crêstes.
11 Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,
Assim como bem sabeis que exhortavamos e consolavamos, a cada um de vós, como o pae a seus filhos;
12 I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.
E protestavamos conduzir-vos dignamente para com Deus, que vos chama para o seu reino e gloria.
13 Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.
Pelo que tambem damos sem cessar graças a Deus, de que, havendo recebido de nós a palavra da prégação de Deus, a recebestes, não como palavra de homens, mas (segundo é, na verdade) como palavra de Deus, a qual tambem opera em vós, os que crêstes
14 Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w żydowskiej ziemi, w Chrystusie Jezusie; boście i wy też cierpieli od ziomków waszych, jako i oni od Żydów.
Porque vós, irmãos, haveis sido feitos imitadores das egrejas de Deus que estilo na Judea, em Jesus Christo; porquanto tambem padecestes de vossos proprios concidadãos as mesmas coisas, como elles tambem dos judeos:
15 Którzy i Pana Jezusa zabili, i swoich własnych proroków, i nas wygnali, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni,
Os quaes tambem mataram ao Senhor Jesus e a seus proprios prophetas, e nos teem perseguido; e não agradam a Deus, e são contrarios a todos os homens:
16 Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do końca.
E nos impedem de fallar aos gentios para que posaam salvar-se a fim de encherem sempre a medida de seus peccados; porque a ira de Deus caiu sobre elles até ao fim.
17 Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.
Nós, porém, irmãos, sendo privados de vós por um momento de tempo, de vista, mas não do coração, tanto mais procurámos com grande desejo vêr o vosso rosto.
18 Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.
Pelo que bem quizeramos uma e outra vez ir ter comvosco, pelo menos eu, Paulo, mas Satanaz nol-o impediu.
19 Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezusa Chrystusa w przyjście jego?
Porque, qual é a nossa esperança, ou gozo, ou corôa de gloria? Porventura não o sois vós tambem deante de nosso Senhor Jesus Christo em sua vinda?
20 Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.
Porque vós sois a nossa gloria e gozo.
