I Tesaloniczan 2
1 Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyjście nasze do was nie było próżne;
For yourselves know, brethren, our entrance among you, that it was not in vain.
2 Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,
For although we had before suffered, and were shamefully handled, as you know, at Philippi, we were bold, through our God, to speak to you the gospel of God, amidst a great combat.
3 Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
Besides, our exhortation was not from error, nor from impurity, nor with guile.
4 Ale jako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielija, tak mówimy, nie jako ludziom się podobając, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
But as we were approved of God, to be intrusted with the gospel, so we speak, not as pleasing men, but God, who tries our hearts.
5 Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;
For neither did we, at any time, use flattering words, or a pretext for covetousness; God is witness.
6 Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam być ciężkimi, jako Apostołowie Chrystusowi;
Neither sought we honor from men; neither from you, nor from others. We might have acted with authority, as Apostles of Christ;
7 Aleśmy byli skromnymi między wami, jako gdy mamka odchowuje dziatki swoje.
but we were gentle among you, as a nurse cherishes her children--
8 Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożej, ale też i dusz naszych, dlatego iżeście nam miłymi byli.
so, having a strong affection for you, we were well pleased to have imparted to you, not only the gospel of God, but our own souls, also; because you were become dear to us.
9 Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.
For your remember, brethren, our labor and toil; that laboring night and day; that we might not be chargeable to any of you, we preached to you the gospel of God.
10 Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
You were witnesses, and God, also, in what a holy, and just, and blameless manner, we acted toward you that believe.
11 Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,
As, also, you know, how we addressed every one of you as a father his own children, exhorting and comforting you;
12 I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.
and testifying that you should walk worthy of God, who has called you to his kingdom of glory.
13 Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.
On this account, also, we give thanks to God, without ceasing, that when you received from us this message of God, you embraced not the word of men; but, as it is in truth, the word of God, which, indeed, works effectually in you who believe.
14 Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w żydowskiej ziemi, w Chrystusie Jezusie; boście i wy też cierpieli od ziomków waszych, jako i oni od Żydów.
For you, brethren, became imitators of the congregations of God which are in Judea, in Christ Jesus; because you also have suffered like things from your own countrymen, even as they have from the Jews,
15 Którzy i Pana Jezusa zabili, i swoich własnych proroków, i nas wygnali, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni,
who both killed the Lord, and the prophets, and have greatly persecuted us, and do not please God, and are contrary to all men;
16 Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do końca.
hindering us to speak to the Gentiles, that they may be saved; so that they fill up their iniquities always: but the wrath of God is coming upon them at length.
17 Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.
Now, we, brethren, being separated from you for a short time, in presence, not in heart, the more abundantly endeavored, with great desire, to see your face.
18 Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.
Therefore, we would have come to you (even I, Paul, ) once and again, but the adversary hindered us.
19 Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezusa Chrystusa w przyjście jego?
For what is our hope, or joy, or crown of glorying? Are not even you, in the presence of our Lord Jesus Christ, at his coming?
20 Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.
You, indeed, are our glory and our joy.
