I Tesaloniczan 2
1 Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyjście nasze do was nie było próżne;
FOR ye yourselves, brethren, know our entrance in to you, that it was not in vain.
2 Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,
But though we had suffered before, and were infamously treated, as ye know, at Philippi, we were bold in our God to preach unto you the gospel of God amidst a great conflict.
3 Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
And our exhortation originated not from delusion, or impurity, or from guile;
4 Ale jako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielija, tak mówimy, nie jako ludziom się podobając, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
but as we have been approved of God to be entrusted with the gospel, so we speak, not as pleasing men, but God, who trieth our hearts.
5 Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;
For neither at any time used we insinuating language, as ye know, nor a pretext for covetousness; God is witness:
6 Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam być ciężkimi, jako Apostołowie Chrystusowi;
not seeking glory from men, neither from you, nor from others, though we might have been burdensome, as apostles of Christ.
7 Aleśmy byli skromnymi między wami, jako gdy mamka odchowuje dziatki swoje.
But we were gentle in the midst of you, as a nurse cherisheth her own infants.
8 Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożej, ale też i dusz naszych, dlatego iżeście nam miłymi byli.
So, tenderly affected towards you, we could with pleasure have imparted to you not the gospel of God only, but our own lives also, because ye were beloved by us.
9 Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.
For ye remember, brethren, our labour and toil: for night and day working hard, that we might be no burden to any of you, we preached unto you the gospel of God.
10 Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
Ye are witnesses, and God also, how holily, and justly, and faultlessly we conducted ourselves among you that believe:
11 Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,
as ye know how we treated every one of you, as a father doth his children, exhorting you, and admonishing, and conjuring you,
12 I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.
that ye should walk worthy of God, as calling you into his kingdom and glory.
13 Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.
For this cause do we also give thanks to God unceasingly, because when ye received the word reported by us from God, ye received it not as the word of man, but, as it is in truth, the word of God, which worketh also effectually in you that believe.
14 Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w żydowskiej ziemi, w Chrystusie Jezusie; boście i wy też cierpieli od ziomków waszych, jako i oni od Żydów.
For ye, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judea, in Christ Jesus: for ye suffered the same things also yourselves from your own countrymen, as they too have of the Jews;
15 Którzy i Pana Jezusa zabili, i swoich własnych proroków, i nas wygnali, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni,
who both murdered the Lord Jesus and their own prophets, and have persecuted us, and please not God, and are in opposition to all mankind;
16 Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do końca.
forbidding us to speak to the Gentiles, that they might be saved, to fill up the measure of their iniquities always: but wrath is coming upon them to the extremity.
17 Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.
But we, brethren, bereaved of you for a short moment, in person, not in heart, have more abundantly longed to see your face with great desire.
18 Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.
Therefore we wished to have come unto you, even I Paul, once and again; but Satan prevented us.
19 Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezusa Chrystusa w przyjście jego?
For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing? Are not even ye in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
20 Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.
For ye are our glory and joy.
