I Tesaloniczan 2
1 Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyjście nasze do was nie było próżne;
ⲁ̅ⲛⲧⲱⲧⲛ ⲅⲁⲣ ⲧⲉⲧⲛⲥⲟⲟⲩⲛ ⲛⲉⲥⲛⲏⲩ ⲛⲑⲉ ⲉⲛⲧⲁⲛⲉⲓ ⲉϩⲟⲩⲛ ϣⲁⲣⲱⲧⲛ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲙⲡⲥϣⲱⲡⲉ ⲉⲥϣⲟⲩⲉⲓⲧ
2 Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,
ⲃ̅ⲁⲗⲗⲁ ⲁⲩϫⲛⲁⲛ ϩⲓⲥⲉ ⲛϣⲟⲣⲡ ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲥⲟϣⲛ ϩⲛ ⲛⲉⲫⲓⲗⲓⲡⲡⲟⲥ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛⲥⲟⲟⲩⲛ ⲁⲛⲡⲁⲣϩⲏⲥⲓⲁⲍⲉ ⲙⲙⲟⲛ ϩⲙ ⲡⲉⲛⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲧⲣⲉⲛϫⲱ ⲛⲏⲧⲛ ⲙⲡⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲁⲅⲱⲛ
3 Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
ⲅ̅ⲡⲉⲛⲥⲟⲡⲥ ⲅⲁⲣ ⲛⲧⲁϥϣⲱⲡⲉ ⲁⲛ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲟⲩⲡⲗⲁⲛⲏ ⲟⲩⲇⲉ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲟⲩⲁⲕⲁⲑⲁⲣⲥⲓⲁ ⲟⲩⲇⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲕⲣⲟϥ
4 Ale jako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielija, tak mówimy, nie jako ludziom się podobając, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
ⲇ̅ⲁⲗⲗⲁ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉ ⲉⲛⲧⲁⲩⲇⲟⲕⲓⲙⲁⲍⲉ ⲙⲙⲟⲛ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲧⲁⲛϩⲟⲩⲧⲛ ⲉⲡⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲧⲁⲓ ⲧⲉ ⲑⲉ ⲉⲛϣⲁϫⲉ ⲙⲙⲟⲥ ϩⲱⲥ ⲉⲛⲁⲣⲉⲥⲕⲉ ⲁⲛ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲁⲗⲗⲁ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲇⲟⲕⲓⲙⲁⲍⲉ ⲛⲛϩⲏⲧ
5 Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;
ⲉ̅ⲙⲡⲛϣⲱⲡⲉ ⲅⲁⲣ ⲉⲛⲉϩ ϩⲛ ⲟⲩϣⲁϫⲉ ⲛⲕⲱⲣϣ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛⲥⲟⲟⲩⲛ ⲟⲩⲇⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲗⲟⲓϭⲉ ⲙⲙⲛⲧⲙⲁⲓⲧⲟ ⲛϩⲟⲩⲟ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲉⲧⲣⲙⲛⲧⲣⲉ
6 Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam być ciężkimi, jako Apostołowie Chrystusowi;
ⲋ̅ⲟⲩⲇⲉ ⲙⲡⲛϣⲓⲛⲉ ⲛⲥⲁ ⲉⲟⲟⲩ ⲛⲧⲛⲣⲱⲙⲉ ⲟⲩⲇⲉ ⲛⲧⲛⲧⲏⲩⲧⲛ ⲟⲩⲇⲉ ⲛⲧⲛϭⲉ
7 Aleśmy byli skromnymi między wami, jako gdy mamka odchowuje dziatki swoje.
ⲍ̅ⲉⲟⲩⲛϭⲟⲙ ⲙⲙⲟⲛ ⲉϩⲣⲟϣ ⲉⲣⲱⲧⲛ ϩⲱⲥ ⲁⲡⲟⲥⲧⲟⲗⲟⲥ ⲙⲡⲉⲭⲥ ⲁⲗⲗⲁ ⲁⲛϣⲱⲡⲉ ⲛⲣⲙⲣⲁϣ ϩⲛ ⲧⲉⲧⲛⲙⲏⲧⲉ ⲛⲑⲉ ⲉϣⲁⲣⲉ ⲟⲩⲙⲟⲟⲛⲉ ⲑⲁⲗⲡⲉⲓ ⲛⲛⲉⲥϣⲏⲣⲉ
8 Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożej, ale też i dusz naszych, dlatego iżeście nam miłymi byli.
ⲏ̅ⲧⲁⲓ ⲧⲉ ⲑⲉ ⲉⲛⲟⲩⲉϣ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲉϩⲛⲁⲛ ⲉϯ ⲛⲏⲧⲛ ⲙⲡⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲙⲁⲧⲉ ⲁⲛ ⲁⲗⲗⲁ ⲛⲉⲛⲕⲉⲯⲩⲭⲏ ϫⲉ ⲁⲧⲉⲧⲛϣⲱⲡⲉ ⲛⲁⲛ ⲙⲙⲉⲣⲓⲧ
9 Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.
ⲑ̅ⲧⲉⲧⲛⲣⲡⲙⲉⲉⲩⲉ ⲅⲁⲣ ⲛⲉⲥⲛⲏⲩ ⲙⲡⲉⲛϩⲓⲥⲉ ⲙⲛ ⲡⲉⲛⲙⲕⲁϩ ⲉⲛⲣϩⲱⲃ ⲙⲡⲉϩⲟⲟⲩ ⲙⲛⲧⲉⲩϣⲏ ϫⲉ ⲛⲛⲉⲛⲟⲩⲉϩϩⲓⲥⲉ ⲉⲟⲩⲁ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲁⲛⲧⲁϣⲉⲟⲉⲓϣ ⲛⲏⲧⲛ ⲙⲡⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ
10 Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
ⲓ̅ⲛⲧⲱⲧⲛ ⲅⲁⲣ ⲉⲧⲟ ⲙⲙⲛⲧⲣⲉ ⲙⲛ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲑⲉ ⲉⲛⲧⲁⲛϣⲱⲡⲉ ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲏⲧⲛ ⲛⲉⲧⲡⲓⲥⲧⲉⲩⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲟⲩⲟⲡ ⲙⲛ ⲟⲩⲙⲛⲧⲙⲉ ⲁⲩⲱ ⲁϫⲛ ⲛⲟⲃⲉ
11 Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,
ⲓ̅ⲁ̅ⲛⲑⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛⲥⲟⲟⲩⲛ ϫⲉ ⲛⲑⲉ ⲛⲛⲓⲉⲓⲱⲧ ⲉⲧⲥⲟⲡⲥ ⲛⲛⲉⲩϣⲏⲣⲉ
12 I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.
ⲓ̅ⲃ̅ⲧⲁⲓ ⲧⲉ ⲑⲉ ⲉⲛⲥⲟⲡⲥ ⲙⲡⲟⲩⲁ ⲡⲟⲩⲁ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲁⲩⲱ ⲉⲛⲥⲟⲗⲥⲗ ⲉⲛⲣⲙⲛⲧⲣⲉ ⲉⲧⲣⲉⲧⲛⲙⲟⲟϣⲉ ϩⲙ ⲡⲉⲙⲡϣⲁ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲁⲓ ⲉⲛⲧⲁϥⲧⲉϩⲙ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲧⲉϥⲙⲛⲧⲣⲣⲟ ⲙⲛ ⲡⲉϥⲉⲟⲟⲩ
13 Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.
ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲧⲃⲉ ⲡⲁⲓ ⲁⲛⲟⲛ ϩⲱⲱⲛ ⲧⲛϣⲡϩⲙⲟⲧ ⲛⲧⲙ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲁϫⲛ ⲱϫⲛ ϫⲉ ⲛⲧⲉⲣⲉⲧⲛϫⲓ ⲙⲡϣⲁϫⲉ ⲙⲡⲥⲱⲧⲙ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓ ⲧⲟⲟⲧⲛ ⲁⲧⲉⲧⲛϣⲟⲡϥ ⲉⲣⲱⲧⲛ ⲛⲟⲩϣⲁϫⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲁⲛ ⲁⲗⲗⲁ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉ ⲛⲁⲙⲉ ⲉⲡϣⲁϫⲉ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲉ ⲡⲁⲓ ⲟⲛ ⲉⲧⲉⲛⲉⲣⲅⲉⲓ ⲛϩⲏⲧ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲛⲉⲧⲡⲓⲥⲧⲉⲩⲉ
14 Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w żydowskiej ziemi, w Chrystusie Jezusie; boście i wy też cierpieli od ziomków waszych, jako i oni od Żydów.
ⲓ̅ⲇ̅ⲛⲧⲱⲧⲛ ⲅⲁⲣ ⲛⲉⲥⲛⲏⲩ ⲁⲧⲉⲧⲛϣⲱⲡⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛⲧⲛⲧⲱⲛ ⲉⲛⲉⲕⲕⲗⲏⲥⲓⲁ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲁⲓ ⲉⲧϩⲛ ϯⲟⲩⲇⲁⲓⲁ ϩⲙ ⲡⲉⲭⲥ ⲓⲏⲥ ϫⲉ ⲁⲧⲉⲧⲛϣⲉⲡ ⲛⲉⲩϩⲓⲥⲉ ϩⲱⲧ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲛ ⲛⲉⲧⲛⲣⲙⲛϯⲙⲉ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉ ⲛⲛⲏ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲟⲟⲧⲟⲩ ⲛⲛⲓⲟⲩⲇⲁⲓ
15 Którzy i Pana Jezusa zabili, i swoich własnych proroków, i nas wygnali, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni,
ⲓ̅ⲉ̅ⲛⲁⲓ ⲉⲛⲧⲁⲩⲙⲟⲩⲟⲩⲧ ⲙⲡⲉⲛϫⲟⲉⲓⲥ ⲓⲏⲥ ⲙⲛ ⲛⲉⲡⲣⲟⲫⲏⲧⲏⲥ ⲁⲩⲱ ⲁⲛⲟⲛ ⲁⲩⲡⲱⲧ ⲛⲥⲱⲛ ⲛⲥⲉⲁⲣⲉⲥⲕⲉ ⲁⲛ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲁⲩⲱ ⲉⲩϯ ⲟⲩⲃⲉ ⲣⲱⲙⲉ ⲛⲓⲙ
16 Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do końca.
ⲓ̅ⲋ̅ⲉⲩⲕⲱⲗⲩ ⲙⲙⲟⲛ ⲉϣⲁϫⲉ ⲙⲛ ⲛϩⲉⲑⲛⲟⲥ ϫⲉ ⲉⲩⲉⲟⲩϫⲁⲓ ⲉⲧⲣⲉⲩϫⲱⲕ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛⲉⲩⲛⲟⲃⲉ ⲛⲟⲩⲟⲉⲓϣ ⲛⲓⲙ ⲁⲥⲡⲱϩ ⲇⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲱⲟⲩ ⲛϭⲓ ⲧⲟⲣⲅⲏ ϣⲁⲃⲟⲗ
17 Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.
ⲓ̅ⲍ̅ⲁⲛⲟⲛ ⲇⲉ ⲛⲉⲥⲛⲏⲩ ⲉⲁⲛⲣⲡⲉⲧⲛⲃⲟⲗ ⲡⲣⲟⲥⲡⲟⲩⲟⲉⲓϣ ⲛⲛⲁⲟⲩⲟⲩⲛⲟⲩ ϩⲙ ⲡϩⲟ ϩⲙ ⲡϩⲏⲧ ⲁⲛ ⲁⲛϭⲉⲡⲏ ⲛϩⲟⲩⲟ ⲉⲛⲁⲩ ⲉⲛⲉⲧⲛϩⲟ ϩⲛ ⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲟⲩⲱϣ
18 Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.
ⲓ̅ⲏ̅ϫⲉ ⲁⲛⲣϩⲛⲁⲛ ⲉⲉⲓ ϣⲁⲣⲱⲧⲛ ⲁⲛⲟⲕ ⲙⲉⲛ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲛⲟⲩⲥⲟⲡ ⲁⲩⲱ ⲥⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲁϥϯϫⲣⲟⲡ ⲛⲁⲛ ⲛϭⲓ ⲡⲥⲁⲧⲁⲛⲁⲥ
19 Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezusa Chrystusa w przyjście jego?
ⲓ̅ⲑ̅ⲁϣ ⲅⲁⲣ ⲧⲉ ⲧⲉⲛϩⲉⲗⲡⲓⲥ ⲏ ⲡⲉⲛⲣⲁϣⲉ ⲏ ⲡⲉⲕⲗⲟⲙ ⲙⲡⲉⲛϣⲟⲩϣⲟⲩ ⲙⲏ ⲛⲧⲱⲧⲛ ⲁⲛ ϩⲱⲧ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲡⲉ ⲛϩⲟⲩⲟ ⲙⲡⲉⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲙⲡⲉⲛϫⲟⲉⲓⲥ ⲓⲏⲥ ⲡⲉⲭⲥ ϩⲛ ⲧⲉϥⲡⲁⲣϩⲟⲩⲥⲓⲁ
20 Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.
ⲕ̅ⲛⲧⲱⲧⲛ ⲅⲁⲣ ⲡⲉ ⲡⲉⲛⲉⲟⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲡⲉⲛⲣⲁϣⲉ
