I Tesaloniczan 2
1 Albowiem wy sami wiecie, bracia! że przyjście nasze do was nie było próżne;
Ti eshuwotso! no it maants nowoo shuwalo b́teyawok'o it it tookon danfte.
2 Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,
It itdantsok'o haniyereshin Filipisyositse no teshor gond bek'onat c'ashon noats bodre, ernmó een wotts k'efo noats b́ bodaloru dab Ik'i dooshishiyo itsh nobetsitwok'o Izar Izewer noosh ááwu shuuk'o imre.
3 Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;
Noo iti noiztso dáron wee kim keewon jiisheyatniyaaliye, iti dariyosh nok'alts keewo eegonwor aaliye.
4 Ale jako nas Bóg sobie upodobał, żeby nam była zwierzona Ewangielija, tak mówimy, nie jako ludziom się podobając, ale Bogu, który sobie upodobywa serca nasze.
Maniyere dab Ik'o noosh dooshishiyan adaron noon amanat b́imtsotse keewituwone, manowere nok'alir nonib s'iliru Ik'o gene'ushosha bako asho gene'ushosh etniyaliye.
5 Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;
Iknotunoru dáshon wee gizi shunon detsetwo no keewawok'o b́ jamon it it tookon danfte, Ik'onu noosh gawe.
6 Aniśmy szukali od ludzi chwały, ani od was, ani od inszych, mogąc wam być ciężkimi, jako Apostołowie Chrystusowi;
Itoke wotowa k'osh asho konoknoru mango geeratsone.
7 Aleśmy byli skromnymi między wami, jako gdy mamka odchowuje dziatki swoje.
Krstossh woshetswotsi no wottsok'on noosh geyitwo itoke aatosh falfone b́ teshi, ernmó indu b nana'o b maants bdetsfok'on maac' nefon it dagotse no anaani.
8 Tak wam życzliwymi będąc, gotowiśmy byli użyczyć wam nie tylko Ewangielii Bożej, ale też i dusz naszych, dlatego iżeście nam miłymi byli.
Eshe ayidek'at itn noshuntsatse tuutson doo shishiyo itsh ím mec'ro b́ woterawo nokashonoru dab itsh no shunon imosh k'andek'k noone.
9 Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.
Ti eshuwotso! awuk'o no fintsok'onat shaatstsok'o gawo falfte, Ik' doo shishiyo itsh no nabor ik doonzatsoru kuro nowoterawok'owa etaat t'uwe aawo finone nomawufoni.
10 Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.
Amantsuwots dagots itnton nobeyor awuk'o s'ayinonat aawk'o kááw eeg eeg deshaw beyon nobefok'osh it noosh gaw itne, Ik'onuwere noosh gawe,
11 Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,
niho b́ nana'uwotssh b́ k'alfok'o noowere itsh ik ikon nok'altsok'o danfte,
12 I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.
jam aawo itn izon kup'efetsat b́ mengstonat b́ mango it kayituwok'o itn s'eegtso Izar Izewer b́ geene'úituwok'o it beyish oona itsha, no ettsok'o danfte.
13 Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.
Dabnu it jangosh noneed'rawo Ik'o no udiru weero detsfone, bíwere nooke it shishtso Ik' aap'o it dek'tsok'on itoke amantsuwotsoke finit aap'an it dek' ash aap'tsok'o b́ woterawo ari Ik' aaop'tsok'o woshdek'atniye, arikon Ik' aap'e.
14 Albowiem wy, bracia! staliście się naśladowcami zborów Bożych, które są w żydowskiej ziemi, w Chrystusie Jezusie; boście i wy też cierpieli od ziomków waszych, jako i oni od Żydów.
Ti eshuwotso, it Yhud datsatse faúwots Krstos Iyesusn Ik' maa wottsuwotsitse sheengwotsi wottsuwots jafro shoyerte, boowere ayhudiyotsn gond bek'o boats b́ bodtsok'o jamon itwere it took jirwotsoke gond bek'o itats bodre.
15 Którzy i Pana Jezusa zabili, i swoich własnych proroków, i nas wygnali, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni,
ayhudiyots doonzo Iyesusnat nebiyatiyotsi bo úd'tsok'o nonowere giishdek't datsatsere noon kishtsuwotsiye, boowere Ik' shiyanirwotsnat ash jamo shit'irwotsiye,
16 Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do końca.
Ik' ash woterawwots bín bokashit aap'o t keewawok'o dab bobaziyiri, hank'on morro morrats dabfere boamiri, mansh s'uwatsere Ik' fayo boats waare.
17 Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.
Ernmó ti eshuwotso! shayiron b́ woterawo meetson múk' gizewosh itatsere no k'aletsosh itsh t detsts mirac'o ay b́ wottsotse ti ááwon itn bek'osh ayidek'at geere b́ teshi.
18 Dlategośmy chcieli przyjść do was (zwłaszcza ja Paweł) i raz, i drugi; ale nam przekaził szatan.
Mansh it maants wosh geyatni notesh, bítsnowere taa P'awlos it maants wosh anaani geyere b́teshi, ernmó Shed'ano noon b́baziyi.
19 Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jezusa Chrystusa w przyjście jego?
Bere, nojangiruwo wee nogeneeúwo wee nodoonz Iyesus b́woor b́shinaatse no it'etuwo no da'atsi mangi jip'uwots (akliliwots) itna bako kone?
20 Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.
Arikon nomanguwotsnat nogeneeúwotsuwots itne.
