< I Jana 3 >

1 Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy dziatkami Bożemi nazwani byli. Dlategoć świat nie zna nas, iż onego nie zna.
Ik' nana'uwotsi erŕ nos'eegeetwok'o niho awuk'o shuno noosh b́imtsok'o aab́ s'iilere! arikon noowere Ik' nana'a noone, datsan Ik'o b́dartsosh nonowere danatse.
2 Najmilsi! teraz dziatkami Bożemi jesteśmy, ale się jeszcze nie objawiło, czem będziemy; lecz wiemy, iż gdy się on objawi, podobni mu będziemy; albowiem ujrzymy go tak, jako jest.
T shuntswotso! and no Ik' nana'a noone, shinomaantsish eeg nowotitwok'o daneerafa'ee, ernmó Krstos b́be'et aawots bí aro arikon eeg bíarok'o nobek'etwotse bínowere noaritwok'ó danfone.
3 A ktokolwiek ma tę nadzieję w nim, oczyszcza się, jako i on czysty jest.
Krstosn man b́ wotitwok'o jangiru jamo Krstos s'ayn b́ wottsok'o bíwere b́ tooko s'ayn woshituwe.
4 Każdy, co czyni grzech, ten i zakon przestępuje; albowiem grzech jest przestępstwo zakonu.
Morra eto Ik' nemo gaak b́ wottsotse morr finit jamo Ik' nemo gáákre.
5 A wiecie, iż się on objawił, aby grzechy nasze zgładził, a grzechu w nim nie masz.
Ashuwots morro t'afiyosh Krstos b́be'etsok'onat bíwere morro b́ deshawok'o danfte.
6 Wszelki tedy, kto w nim mieszka, nie grzeszy; ale ktokolwiek grzeszy, nie widział go, ani go poznał.
Eshe Krstosnton beet ash jamo morro fineratse. Morr finitu asho Krstosi be'atse, bínowere danatse.
7 Dziateczki! niechaj was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, sprawiedliwy jest, jako i on sprawiedliwy jest;
T nana'uwotso! konworu itn bí ant'elcerawok'owa, Krstos kááwo b́ wottsok'o kááwts fino k'alitu jamo kááwe.
8 Kto czyni grzech, z dyjabła jest; gdyż od początku dyjabeł grzeszy. Na to się objawił Syn Boży, aby zepsował uczynki dyjabelskie.
Diyablos shintson dek'tut morro b́ finirwosh morr finiru ash jamo Diyablos jiire. Ik' na'o b́ be'e diyablos fino gakoshee.
9 Wszelki, co się narodził z Boga, grzechu nie czyni, iż nasienie jego w nim zostaje, i nie może grzeszyć, iż z Boga narodzony jest.
Ik'i doyo b́gitsotse b́beyirwotsnat Ik'atse b́shuwetsotse Ik'i na'a wottso morro fineratse, finoshowere falratse.
10 Po tem poznać dziatki Boże i dzieci dyjabelskie. Wszelki, który nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, i który nie miłuje brata swego.
Ik' nana'onat Diyablos nana'on galde danet hanne, Kááw finerawonat bí eshuwi shunaw jamonúwots Ik' nana'analiye.
11 Albowiem to jest poselstwo, któreście słyszeli od początku, abyśmy jedni drugich miłowali.
Shin shintson it k'ebts wosho «No atsatsewo shunewone» etirwoniye.
12 Nie jako Kain, który był z tego złośnika i zabił brata swego. A dlaczegoż go zabił? Iż uczynki jego złe były, a brata jego sprawiedliwe.
Shed'ani jir teshtsonat bíeshuwi úd'tso K'ayelkok'o woto geyiratse, bí bíeshuwi eegishe b́ úd'i? B́ fino gond b́ teshtsotsnat bí eshu fino kááw b́ teshtsotsne.
13 Nie dziwujcie się, bracia moi! jeźli was świat nienawidzi.
Ti eshuwotso! datsatsi ashuwots iti boshit'al mansh adk'ayere.
14 My wiemy, żeśmy przeniesieni z śmierci do żywota, iż miłujemy braci; kto nie miłuje brata, zostaje w śmierci.
Noo no eshuwotsi noshunirwotse k'iromaantse kashomaants k'az nokimtsok'o danfone. Shun deshaw asho k'iri c'ishotse b́beyri.
15 Każdy, co nienawidzi brata swego, mężobójcą jest; a wiecie, iż żaden mężobójca nie ma żywota wiecznego w sobie zostawającego. (aiōnios g166)
Bíeshuwi shit'iru jamo kash úd'kee, kash úd'tsonmó dúredúri kasho b́daatsrawok'o danfte. (aiōnios g166)
16 Przez tośmy poznali miłość Bożą, iż on duszę swoję za nas położył; i myśmy powinni kłaść duszę za braci.
Shuno eeg b́wottsok'o nodanet Iyesus Krstos b́ kasho noosh b́imtsoshe, noowere nokasho no eshuwotssh beshide imo noosh geyife.
17 A kto by miał majętność świata tego i widziałby brata swego potrzebującego, a zawarłby wnętrzności swoje przed nim, jakoż w nim zostaje miłość Boża?
Datsanatse gaalo deshfetsr kic'iru asho be'efetsr maac' k'eweraw asho «Ik'o shunfee» eto awuk'o k'alrniya b́faliti?
18 Dziateczki moje! nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.
T nana'otso! No shuno arikonat finon be'etka bako noonon mec'ron keewon wotk'aye.
19 A przez to poznajemy, iż z prawdy jesteśmy i przed nim uspokojemy serca nasze.
Mannowere arkeewtswotsi nowottsok'onat Ik'ishinats t'inosh shatalon aaw shuk'on t'inosh nofalitwok'o danfone.
20 Bo jeźliby nas potępiało serce nasze, daleko większy jest Bóg niż serce nasze i wie wszystko.
Nonibo noats bíangshiyalor Ik'o noniboniyere danbe, bíye jamkeewo danfee.
21 Najmilsi! jeźliby serce nasze nas nie potępiało, ufanie mamy ku Bogu;
T shuntswotso! No nibo noats angshratse wotiyal Ik'i shinatse ááw shuuk'o detsetwonee.
22 I o cokolwiek byśmy prosili, bierzemy od niego; bo przykazania jego chowamy i to, co się podoba przed obliczem jego, czynimy.
Ik'i tzazi jamo s'eentsr bín gene'úshit keewo nofinitwotse nok'onitu jamo bíyoke daatsitwone.
23 A toć jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli imieniowi Syna jego, Jezusa Chrystusa, i miłowali jedni drugich, jako nam przykazał.
Ik'o azaztsonu b́ naay Iyesus Krstos shútson amanar Krstos noon bíazaztsok'on noatsatsewo noshunetwok'owe.
24 Bo kto chowa przykazania jego, w nim mieszka, a on też w nim; a przez to znamy, iż mieszka w nas, to jest z Ducha, którego nam dał.
Ik'o azaztso k'alitu jamwots Ik'ona bobeti, Ik'onwere boyitse b́beeti, Ik'o noyitse b́beyirwok'o nodanet noosh b́ imts S'ayin shayirone.

< I Jana 3 >