I Koryntian 2
1 A ja gdym przyszedł do was, bracia! nie przyszedłem z wyniosłością mowy albo mądrości, opowiadając wam świadectwo Boże.
Sopite ho, keima nahenguva kahung masat chun Pathen in guhthima athilgon kasei phongna dingah thugiltah ho le ngainom nom chihguh thusei naho kamangchapoi.
2 Albowiem nie osądziłem za rzecz potrzebną, co inszego umieć między wami, tylko Jezusa Chrystusa, i to onego ukrzyżowanego.
Ijeh ham itileh keima nangho toh kana umkhom pet chun, thildang jouse suhmila, thingpela kikhenbeh Yeshua Christa thubou chu kagel dinga kalunggon ahitai.
3 I byłem ja u was w słabości i w bojaźni i w strachu wielkim,
Thalhomtah in naheng uvah kichageu le kithing pumin kana hungin ahi.
4 A mowa moja i kazanie moje nie było w powabnych mądrości ludzkiej słowach, ale w okazaniu ducha i mocy,
Chule kathupoh le kathu seiphong chu hetbai lamtah ahi. Chingkeo leh ngehtuntun'a thuseina neilouvin Lhagao Theng thahatna bou kana songin ahi.
5 Aby się wiara wasza nie gruntowała na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej.
Hiche kabol hi nanghon mihem chihna chu tahsan louva Pathen thahatna natahsan johna ding'uva kabol ahi.
6 A mądrość mówimy między doskonałymi; ale mądrość nie tego świata, ani książąt tego świata, którzy giną; (aiōn g165)
Hijongleh keima apilhingsa tahsan ho lah a kaum tengleh, keiman chihna thu panin kaseiyin, hiche vannoiya chihna tobang ahilouleh chomkah louva kisumilji vannoi vaipohoa tobang'in kaseipoi. (aiōn g165)
7 Ale mówimy mądrość Bożą w tajemnicy, która jest zakryta, którą Bóg przeznaczył przed wieki ku chwale naszej, (aiōn g165)
Ahipoi, keihon chihna thu kaseiyu hi Pathen thuguh ana kiselguh chu ahi–akiselguh atil a kiphongdoh khaloulai, vannoi kibulphudoh masanga eiho iloupina diuva atohgon ana umsa chu ahi. (aiōn g165)
8 Której żaden z książąt tego świata nie poznał; bo gdyby byli poznali, nigdy by Pana chwały nie ukrzyżowali; (aiōn g165)
Hinlah hiche vannoi vaipoten ahethei hihbeh uve, hetaveleu, amahon loupi Pakai chu thingpel a akhetbeh louhel dingu ahi. (aiōn g165)
9 Ale opowiadamy, jako napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało i na serce ludzkie nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym, którzy go miłują.
Hiche chu ahi Pathen lekhabun, “Koima mit nin amulou le koima nakolin ajah khahlou chule koima lunga jong kondoh khalou Pathen in Ama ngailu ho dinga agonsa ahi” tia asei chu.
10 Ale nam to Bóg objawił przez Ducha swojego; albowiem duch wszystkiego się bada, i głębokości Bożych.
Hinlah eiho hengah Pathen in hicheho chu a-Lhagaovin eihil tauvin ahi. Ijeh inem itileh Lhagaovin ijakai akholdoh a chule Pathen thuguhho chu eivetsah u ahitai.
11 Bo któż z ludzi wie, co jest w człowieku, tylko duch człowieczy, który w nim jest? Także też i tego, co jest w Bogu, nikt nie wie, tylko Duch Boży.
Koiman mikhat lunggel ahepoi, amipa lhagao bouvin akihet ahi, chule koiman Pathen lunggel ahepoi, Pathen Lhagao bouvin ahet ahi.
12 Aleśmy my nie przyjęli ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, które rzeczy nam są od Boga darowane;
Chule eihon Pathen Lhagao ikisan tauve (vannoi lhagao ahipoi), hijeh a chu Pathen in manbeiya eipeh u thil kidangtah ho chu ihet theiyu ahi.
13 O których też mówimy, nie temi słowy, których ludzka mądrość naucza, ale których Duch Święty naucza, do duchownych rzeczy duchowne stosując.
Keihon hiche ho kaseipeh uhi, mihem chihna thuchengho mang'ah kahi pouve. Chusangin, Lhagaovin eipeh u thucheng kamang chauve, Lhagao thutah ho chu Lhagao thuchenga kahilchet jiu ahi.
14 Ale cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego; albowiem mu są głupstwem i nie może ich poznać, przeto iż duchownie bywają rozsądzone.
Hinlah Lhagao lam gellou ho chun Pathen Lhagaova kona thudih ho chu asangthei pouve. Amahon ngolthua agel jeh uvin ahethei hihbeh uve, ijeh inem itileh lhagao lam gelkhoh ho bouvin Lhagao sei chu ahe theiye.
15 Aleć duchowny rozsądza wszystko; lecz sam od nikogo nie bywa rozsądzony.
Lhagao lam gel hon imajouse aman lutdan ageldoh theiyun, hinlah amaho tah chu koiman amanlut dan'u geldohna aneithei pouve.
16 Albowiem któż poznał zmysł Pański? Któż go będzie uczył? Ale my zmysł Chrystusowy mamy.
Ijeh inem itileh, “Koiham Pakai lung ngaito hea, koiham Ama hiltheina geiya hetna neiya chu?” Hinlah eihon hicheho jouse hi ihe tauve, ajehchu eihon Christa lunggel chu ihetauve.
