I Kronik 16

1 A gdy przynieśli skrzynię Bożą, i postawili ją w pośród namiotu, który był Dawid rozbił, tedy sprawowali całopalenia i ofiary spokojne przed Bogiem.

2 A gdy dokończył Dawid ofiarować całopalenia, i ofiar spokojnych, błogosławił ludowi w imię Pańskie.

3 I rozdzielił wszystkim mężom Izraelskim, od męża aż do niewiasty, każdemu po bochenku chleba, i po sztuce mięsa, i po łagiewce wina.

4 A postanowił przed skrzynią Pańską z Lewitów sługu, aby wspominali, i wyznawali, i chwalili Pana, Boga Izraelskiego.

5 Asaf był przedniejszy, a wtóry po nim Zacharyjasz, Jehyjel, i Semiramot, i Jechyjel i Matytyjasz, i Elijab, i Benajasz, i Obededom, i Jechyjel; ci na instrumentach, na lutniach, na harfach, ale Asaf na cymbałach, grali.

6 Benajasz zaś i Jachazyjel kapłani z trąbami ustawiczne byli przed skrzynią przymierza Bożego.

7 Dopiero dnia onego najpierwej postanowił Dawid, aby tym psalmem chwalony był Pan przez Asafa i braci jego:

8 Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, a opowiadajcie między narodami sprawy jego.

9 Śpiewajcie mu, grajcie mu, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.

10 Chlubcie się w imieniu świętem jego, a niech się rozraduje serce szukających Pana.

11 Szukajcie Pana, i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawżdy.

12 Wspominajcie dziwne sprawy jego, które czynił, i cuda jego, i sądy ust jego.

13 O nasienie Izraelskie, słudzy jego! O synowie Jakóbowi, wybrani jego!

14 On jest Pan, Bóg nasz; po wszystkiej ziemi sądy jego.

15 Pamiętajcie aż na wieki na przymierze jego, na słowow, które przykazał do tysiącznego pokolenia;

16 Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę jego z Izaakiem;

17 I postanowił to Jakóbowi za prawo, a Izraelowi za przymierze wieczne,

18 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego.

19 Choć was była mała liczba, a przez krótki czas byliście przychodniami w niej;

20 I przechodzili od narodu do narodu, i od królestwa do innego ludu:

21 Nie dopuścił nikomu, aby ich uciskać miał, i karał dla nich królów,

22 Mówiąc: Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.

23 Śpiewajcie Panu wszystka ziemio; opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego.

24 Opowiadajcie między narodami chwałę jego, i między wszystkimi ludźmi dziwne sprawy jego;

25 Bo wielki jest Pan, i chwalebny bardzo, i straszniejszy nad wszystkich bogów;

26 Gdyż bogowie pogańscy są bałwanami; ale Pan niebiosa uczynił.

27 Sława i zacność przed nim, moc i wesele na miejscu jego.

28 Przynieście Panu pokolenia narodów, przynieście Panu chwałę i moc.

29 Przynieście Panu chwałę imienia jego, przynieście dary, a przychodźcie przed obliczności jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.

30 Bójcie się oblicza jego wszystka ziemio, a będzie utwierdzony okrąg ziemi, aby się nie poruszył.

31 Niech się rozradują niebiosa, a niech się rozweseli ziemia, a niech mówią w narodach: Pan króluje!

32 Niech zaszumi morze, i ze wszystkiem, co w niem jest; niech się rozraduje pole, i wszystko, co na niem jest.

33 Tedy się rozweselą drzewa leśne przed Panem; albowiem przyszedł sądzić ziemię.

34 Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.

35 A mówcie: Zachowaj nas, Boże zbawienia naszego! i zgromadź nas, a wyrwij nas od pogan, abyśmy wielbili imię święte twoje, i chlubili się w chwale twojej.

36 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki. I rzekł wszystek lud Amen, i chwalił Pana.

37 I zostawił tam Dawid przed skrzynią przymierza Pańskiego Asafa i braci jego, aby służyli przed skrzynią ustawicznie według potrzeby dnia każdego.

38 Lecz Obededoma i braci ich sześdziesiąt i ośm, Obededoma mówię, syna Jedytunowego, i Hosę, uczynił odźwiernymi.

39 A Sadoka kapłana, i braci jego kapłanów postawił przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która była w Gabaon,

40 Aby ofiarowali całopalenia Panu na ołtarzu całopalenia ustawicznie rano i w wieczór, a to według wszystkiego, co napisano w zakonie Pańskim, który przykazał Izraelowi.

41 A z nimi Hemana i Jedytuna, i innych na to obranych, którzy byli z imienia mianowani, aby chwalili Pana, przeto iż na wieki trwa miłosierdzie jego.

42 A między nimi Heman i Jedytun, trąbili i grali na trąbach, na cymbałach, i na innych instrumentach muzycznych Bogu; ale synów Jedytunowych postawił u wrót.

43 A tak rozszedł się wszystek lud, każdy do domu swego. Dawid się też wrócił, aby błogosławił domowi swemu.